Φώτα που διακρίνεις στο βάθος…

Η θεατρική εταιρεία «Έβδομη Θύρα» είχε ανεβάσει, το 2013, το « Η ρίζα του 5», μία θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος του Χρήστου Παπαμιχάλη «Maybe».

Από την Ηρώ Μητρούτσικου και τον Γιάννη Βασιλείου

Φέτος, συνεχίζοντας την παράδοσή της στην παρουσίαση έργων βασισμένων σε ιδιαίτερα κείμενα σύγχρονων συγγραφέων, παρουσιάζει την καινούργια της παράσταση: «Τα φώτα στο βάθος», στο «Από Μηχανής Θέατρο».

«Τα φώτα στο βάθος»

Πρόκειται πάλι για λογοτεχνικό σύγγραμμα,

αλλά όχι για μυθιστόρημα, ούτε για θεατρική διασκευή. Το βιβλίο της Niemands Rose (Πέλα Σουλτάτου) δεν διασκευάζεται θεατρικά, αλλά μεταφέρεται αυτούσιο πάνω στην σκηνή και απλά στην παράσταση προστίθεται η αρχική και η τελική σκηνή! Το έργο εμπεριέχει δέκα ιστορίες με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Αυτή τη ροή ακολουθεί και η παράσταση. Πρόκειται για μια σπονδυλωτή και απόλυτα λιτή παράσταση, αποτελούμενη από ιστορίες που μιλούν για τον ρατσισμό, την ομοφυλοφιλία, την αστυνομική βία, την αλλοτρίωση των σχέσεων, τη μοναξιά, την ελευθερία κ.α.

«Τα φώτα στο βάθος» είναι ένα έργο στο οποίο διεξάγεται ένα υπόγειο παιχνίδι, ένα παιχνίδι με βάθος που δεν φανταζόσουν… Η παράσταση ξεκινάει με τους ηθοποιούς (Αντωνία Γιαννούλη, Μάνος Καναβός, Ιζαμπέλα Κογεβίνα, Κώστας Φαλελάκης) να παροτρύνουν το κοινό να κλείσει τα μάτια του και να μεταφερθεί με την φαντασία του σε μια παραλία της Κρήτης, όπου οι ήρωες προσπαθούν να δουν τα φώτα της Λιβύης απέναντι. Αυτή την αίσθηση, ότι προσπαθούν να ξεδιαλύνουν και να δουν ξεκάθαρα απέναντι, οι θεατές την έχουν συνεχώς.

Οι ηθοποιοί έπειτα, ένας ένας, αρχίζουν να παρουσιάζουν μία-μία τις ιστορίες, τα διηγήματα που έχει γράψει η συγγραφέας-blocker, όπως λέμε ιστορίες ο ένας στον άλλο, σε μια παρέα, σε μια παραλία… Ένας ηθοποιός αφηγείται, ενώ οι άλλοι τρεις δίνουν σάρκα και οστά στους ήρωες της κάθε ιστορίας. Καθώς περνάει η ώρα ένα ερώτημα κεντρίζει τους θεατές, ποιός είναι ο συνεκτικός κρίκος ανάμεσά τους. Αν και αρχικά νομίζεις ότι είναι ο φόνος, τελικά ο τίτλος και ο πρόλογος της παράστασης οδηγούν σε ένα πρώτο συμπέρασμα, ότι οι ιστορίες έχουν σχέση με την μετανάστευση, καθώς κάποιοι χαρακτήρες είναι μετανάστες στη ζωή ή στη ζωή τους, μετανάστες, δηλαδή, από την »χώρα του συναισθήματος». Συμπερασματικά, το κοινό στοιχείο των διηγημάτων είναι η ψυχική ασθένεια, η οποία ρίχνει την σκιά της βαριά πάνω στους πρωταγωνιστές. Είναι άνθρωποι που προσπαθούν απεγνωσμένα να ενταχθούν στις «λογικά δομημένες κοινωνίες», να φτάσουν τα φώτα που είναι εκεί, αλλά τους φαίνονται να είναι στο βάθος…

Οι τέσσερις ηθοποιοί κάτω από την, γεμάτη ευαισθησία, σκηνοθετική ματιά της Esther Andre Gonzalez, ζωντανεύουν αυτούς τους χαρακτήρες με φαντασία, δημιουργικότητα αλλά και χιούμορ. Η αυτοκαταστροφικότητα, η μισαλλοδοξία, η ζήλια, ο φανατισμός, η παιδοκτονία, η σύγχυση φύλλου και άλλες ψυχικές καταστάσεις, αλλά και η αγάπη, η χαρά, η αλληλεγγύη, περνάνε μπροστά από τα μάτια των θεατών αφήνοντας μία γλυκόπικρη γεύση.

Η ίδια σκηνή στην παραλία της Κρήτης επαναλαμβάνεται και στο τέλος. Όμως, τώρα, τα ίδια λόγια φαίνεται να έχουν περισσότερο βάρος και σημασία. Αφού πέρασαν από μπροστά μας οι ζωές αυτών των ανθρώπων, η προσπάθεια των θεατών να διακρίνουν τα φώτα απέναντι γίνεται πιο έντονη και επιτακτική. Είναι σαν μετά από ένα μπάνιο με ζεστό νερό -νιώθοντας ανανεωμένοι και καθαροί- να κοιτάμε τον θολωμένο καθρέφτη και να τον σκουπίσουμε από τους ατμούς για να δούμε πιο καθαρά τον εαυτό μας και την πραγματικότητα.

Μια απλή παράσταση, με ελάχιστα αντικείμενα (Χρ.Κωνσταντέλλος), καθόλου κουστούμια και πολύ σωματικότητα, σε μεταφέρει σε τόσο διαφορετικούς κόσμους από την μια στιγμή στην άλλη! Στιγμές οι μεταμορφώσεις των ηθοποιών σε εκπλήσσουν με κορυφαία την Ιζ.Κογεβίνα, η οποία με ένα απλό σκουφί καταφέρνει να μεταλλαχτεί σε έφηβο αγόρι, ενώ η Αντ.Γιαννούλη, χωρίς τίποτα, καταφέρνει να μας πείσει ότι είναι υπέρβαρη!!! Επίσης, πανέμορφη και ευφυέστατη η σκηνή του αγοριού που πιστεύει ότι είναι κορίτσι!

Πίσω, εν είδη σκηνικού, δυο καμβάδες ζωγραφισμένοι από την Κυριακή Κύρμου, υποδηλώνουν τους κυματισμούς της θάλασσας, αλλά και την αέναη κίνηση του νερού, του ανθρώπου, της ζωής, ενώ η μουσική (Lost Bodies) παίζει, επίσης, σημαντικό ρόλο, τόσο για τους συντελεστές όσο και τους ακροατές σε αυτό το ιδιόμορφο ταξίδι.

Το βιβλίο στο οποίο βασίζεται η παράσταση κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Απόπειρα

Από Μηχανής Θέατρο

Ακαδήμου 13,Μεταξουργείο
210-5231131
Παρασκευή-Σάββατο 10.00, Κυριακή 6.30

Mέχρι : 1/2/2015 (εκτός του ΠΣΚ των εκλογών 23/24/25/)

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:

*Ρωμαίος & Ιουλιέτα για 2, Θησείον

*Ακαταμάχητοι λεβέντες, ΕπιΚολωνώ

Φεύγουσα κόρη, Φούρνος

Γέρμα, Interview, Βικτώρια

Ανεπίδεκτη διόρθωσης, Κ.Ε.Τ.

Σταματία, Θ. Ν.Κόσμου

Ελάτε σ’ εμάς για έναν καφέ, Φούρνος

Πατριδογνωσία, Χυτήριο

Η μεγάλη Χίμαιρα, Πορεία

Η πόρνη από πάνω, Βρετάνια

Ποιός σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα; Θησείον

Λίλιομ, Πόρτα

Ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα, Ίδρυμα Μ.Κακογιάννης

Theatre case, Πνιγμονή, Vault

Μεταmορφοσις, Vault

Βόυτσεκ, Άττις

H εκδοχή του Μπράουνινγκ, Εμπορικόν

Τα ραδίκια ανάποδα, EliArt

Με ελεύθερη συνεισφορά :

Interview, Βικτώρια

Το βαλς των βρώμικων δρόμων, Hub, Καφέ Γκρί, Καφενείο Κρίκος

Μαύρη Τσαρίνα, Δυναμό