Από θύματα… θύτες

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Από τις 8 Ιουλίου διαδραματίζεται με αυξομειούμενη ένταση στη Λωρίδα της Γάζας ένα ανθρωπιστικό δράμα∙ εκατοντάδες νεκροί, ανάμεσα στους οποίους μεγάλος αριθμός παιδιών, εκατό χιλιάδες εκτοπισμένοι και αποκλεισμός από προμήθειες και φάρμακα σε έναν πληθυσμό 1,8 περίπου εκατομμυρίων κατοίκων, που ασφυκτιά σε μια περιοχή 360 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Του Νικόλαου Καραμάνογλου

Όλα αυτά στο πλαίσιο της επιχείρησης

του ισραηλινού στρατού «Protected edge» που αποσκοπεί στην καταστροφή σηράγγων που συνδέουν υπογείως το Ισραήλ με τη Λωρίδα της Γάζας και χρησιμοποιούνται από τη Χαμάς για τη διείσδυση στα ισραηλινά εδάφη.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η πολύπαθη περιοχή υφίσταται την ασύμμετρη ισραηλινή πίεση από το 1994, όταν και απέκτησε το αυτοδιοίκητο μετά από 27 χρόνια ισραηλινής κατοχής. Κανείς βέβαια δεν αμφισβητεί το δικαίωμα των Ισραηλινών να υπερασπίζονται τη χώρα τους, αλλά οι «προληπτικού» χαρακτήρα επιχειρήσεις που διεξάγουν μόνο στοχευμένες δεν είναι.

Όταν μάλιστα αυτού του είδους οι ενέργειες προέρχονται από ένα έθνος που τόσο έχει δεινοπαθήσει στο παρελθόν, δημιουργούνται δύο λυπηρές επισημάνσεις. Πρώτον τα δεινά που έχει υποστεί ένας λαός κατά το παρελθόν δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση νομιμοποίηση για ανάλογες πράξεις από την πλευρά του.

Αλλιώς δεν διαφέρεις από αυτόν τον οποίο κατηγορείς. Εξάλλου η όλη διαχείριση της Λωρίδας της Γάζας από το Ισραήλ θυμίζει έντονα θεωρίες ζωτικού χώρου, διατύπωση που θα ενοχλούσε και τους ίδιους, αλλά δεν παύει πρακτικά να είναι αλήθεια. Και δεύτερον το δίκαιο και το άδικο στη διεθνή πολιτική σκηνή δεν είναι απόλυτες έννοιες, αλλά θέμα θέσης και κυρίως ισχύος.

Το δίκαιο της πυγμής λοιπόν νομιμοποιεί τις ενέργειες των Ισραηλινών, με τη διεθνή κοινότητα να παίζει ρόλο απαθούς παρατηρητή ή στην καλύτερη περίπτωση να περιορίζεται σε παραινέσεις αυτοσυγκράτησης ή εκκλήσεις για εκεχειρία.

Εκτός αραβικού κόσμου μόνο η Τουρκία κατήγγειλε ανοιχτά την ισραηλινή επιχείρηση, αλλά και αυτή το έκανε στο πλαίσιο του νεοοθωμανικού της οράματος που την καλεί να φαντασιώνεται ότι είναι ο προστάτης των μουσουλμάνων των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας. Ενός χαλιφάτου δηλαδή που θα καλύπτει από τους Άραβες του νότου μέχρι τους Τατάρους της Κριμαίας και από τους μουσουλμάνους Βόσνιους μέχρι τους Ουιγούρους της δυτικής Κίνας. Κάτι σαν τη δική μας Μεγάλη Ιδέα, που όμως φαντάζει μικρή μπροστά στις φαντασιώσεις του Ερντογάν.

Στην ουρά της διεθνούς κοινότητας εκκωφαντικά σιωπηρή και η ελληνική στάση, όπως βέβαια υπαγορεύουν αμφότερες η αδυναμία της χώρας και οι ξαφνικές αγάπες με το Ισραήλ από το 2010 και μετά, απότοκος της τουρκοϊσραηλινής αποστασιοποίησης και της ανακάλυψης κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο.

Το άρθρο Από θύματα… θύτες εμφανίστηκε πρώτα στο Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση. - Τα γεγονότα τώρα|.