Άνεργοι νέοι, μόνοι, ψάχνουν!

Από τη Βάσω Κίτσιου 

Ποσοστά ρεκόρ σημειώνει η ανεργία στη χώρα μας σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, που δόθηκαν στη δημοσιότητα. Το 25,1% της ανεργίας στην Ελλάδα δίνει στη χώρα μας τη δεύτερη θέση στη σχετική «μαύρη λίστα» των κρατών της  Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά την Ισπανία.

Συγκεκριμένα, το ποσοστό ανεργίας τον Ιούλιο, εκτινάχθηκε στο 25,1%  έναντι 17,8% τον ίδιο μήνα του 2011 και 24,8% τον Ιούνιο του 2012, ενώ η ανεργία στους νέους ξεπέρασε το 54%. Οι άνεργοι ανήλθαν

σε 1.261.604, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός διαμορφώθηκε σε 3.356.276 άτομα. Οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 329.086 άτομα, με τους ανέργους να αυξάνονται κατά 377.991. 

Η «Αττική free press» μίλησε με νέους ανθρώπους, πτυχιούχοι, πρωταγωνιστές αυτής της κοινωνικής τραγωδίας που λέγεται ανεργία, οι οποίοι νιώθουν να ασφυκτιούν μπροστά στο αδιέξοδο που τους έχει οδηγήσει η γενικότερη οικονομική κρίση. 

Ν.Β.: «Μόνη λύση, η φυγή στο εξωτερικό»

(24 ετών, διεθνολόγος)

«Έχω τελειώσει εδώ και δύο χρόνια τη σχολή μου και από τότε ψάχνω για δουλειά. Δεν υπάρχει τίποτα. Όχι μόνο σε σχέση με αυτό που σπούδασα, αλλά και γενικά. Η προϋπηρεσία είναι προαπαιτούμενη, ακόμα και για να εργαστεί κάποιος ως σερβιτόρος. Ωστόσο, πώς μπορεί κάποιος να αποκτήσει προϋπηρεσία αν δεν δοθεί η ευκαιρία για να γίνει το πρώτο βήμα; Δουλειά βρίσκεις πλέον μόνο αν έχεις γνωστούς ή αν δεχτείς να δουλέψεις για ψίχουλα, τα οποία ψίχουλα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μη τα πάρεις και ποτέ. Όσοι βγαίνουμε τώρα στην αγορά εργασίας και βιώνουμε αυτήν την απογοήτευση, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η μόνη λύση είναι η φυγή στο εξωτερικό. Προσωπικά, είχα όλη την καλή διάθεση να μείνω στην Ελλάδα, αλλά έτσι όπως είναι η κατάσταση τώρα, δεν βλέπω φως στην άκρη του τούνελ, κάτι που δυστυχώς με ωθεί όλο και περισσότερο στο να αναζητήσω μια καλύτερη τύχη εκτός των τειχών». 

Τ.Β.: «Αποδέχομαι κάθε είδους εργασία που μου προτείνουν»

(27 ετών, φιλόλογος) 

«Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα αντιμετώπιζα τόσο μεγάλη δυσκολία στο να βρω δουλειά. Θεωρούσα ότι μετά την απόκτηση τού πτυχίου έπεται η εργασία, ως φυσική ροή των πραγμάτων. Αυτό που είναι πιο δύσκολο για έναν άνεργο –εκτός φυσικά από οικονομική δυσπραγία– είναι και οι επιπτώσεις στην ψυχολογία του. Για μένα προσωπικά είναι δύσκολο να αποδεχθώ ότι δεν είμαι χρήσιμη και μάλιστα σε μια ηλικία που θεωρούμαστε ιδιαίτερα δημιουργικοί και παραγωγικοί. Πλέον αποδέχομαι κάθε είδους εργασία που μου προτείνουν. Κάνουμε πράγματα εντελώς άσχετα με αυτό που σπουδάσαμε, μόνο και μόνο για να μην επιτρέψουμε στην απραξία να μας φθείρει. Οι δουλειές βέβαια αυτές είναι τελείως περιστασιακές. Μπορεί δηλαδή τη Δευτέρα να δουλεύεις και την Τρίτη να βρίσκεσαι και πάλι άνεργος. Το πιο άσχημο στο κομμάτι της εργασίας –σε όσες υπάρχουν ακόμα– είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που κοιτάνε να σε εκμεταλλευτούν, ισχυριζόμενοι ότι δεν τα βγάζουν πέρα με την κρίση. Όπως και στο θέμα των πληρωμών που υπάρχει μια δυσκολία. Μ