Άνδρες της «ανέχειας» στο κρεβάτι της «ανοχής»

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Της Κωνσταντίνας Γιαννακοπούλου

Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που μαστίζεται από την οικονομική κρίση και την ανεργία, το εύκολο και γρήγορο χρήμα αποτελεί ισχυρό κίνητρο για όσους δυσκολεύονται να επιβιώσουν. Οι δρόμοι της πορνείας είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της τραγικής καθημερινότητας, την οποία βιώνουν εκατοντάδες νέοι, που «χαρίζουν» το κορμί τους για λιγότερο από πέντε ευρώ.

Πεδίον του Άρεως, πλατεία Βάθης, Ομόνοια, Φυλής, μετά τη δύση του ηλίου μετατρέπονται σε ένα υπαίθριο παζάρι ανθρώπων. Άνδρες, οι περισσότεροι εξ αυτών οικονομικοί μετανάστες, ανάμεσά τους και μερικοί Έλληνες, πιάνουν το πόστο τους και περιμένουν καρτερικά μέχρι να εμφανιστεί κάποιος πελάτης, που θα αναζητά τον αγοραίο έρωτα σε τιμή «ευκαιρίας».

Οι «εργάτες του σεξ»

Αφγανοί, Πακιστανοί, Μαροκινοί, Γεωργιανοί και Κούρδοι, οι περισσότεροι χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, ωθούνται στην ανδρική πορνεία εξαιτίας της φτώχειας, της εξαθλίωσης, και των άνισων ευκαιριών για δουλειά. «Τα άτομα, τα οποία εκδίδονται, είναι κυρίως νεαρής ηλικίας, από 18 έως 26 ετών. Βεβαίως, υπάρχουν και περιπτώσεις ανήλικων που τους έγινε πρόταση για σεξουαλική επαφή επ’ αμοιβή», μας λέει ο κ. Παναγιώτης Δαμάσκος, υπεύθυνος του Γραφείου Ψυχοκοινωνικής Στήριξης του ΚΕΕΛΠΝΟ και των streetwork του κέντρου για την ανδρική πορνεία και συμπληρώνει: «Οι περισσότεροι δεν θεωρούν την πορνεία ως επάγγελμα, αλλά ως έναν τρόπο να εξοικονομήσουν σε μικρό χρονικό διάστημα κάποια χρήματα, οι ίδιοι δε δεν χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους ως εκδιδόμενους». Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, όπως μας επισημαίνει ο κ. Δαμάσκος: «Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί που το κάνουν για να επιβιώσουν, ορισμένοι το θεωρούν ως ένα επάγγελμα αρκετά κερδοφόρο. Αυτοί είναι συνήθως Έλληνες, δε συχνάζουν στους δρόμους, βρίσκουν τους πελάτες τους ως επί το πλείστον στα διάφορα gay bar της πρωτεύουσας ή μέσω αγγελιών στο ίντερνετ και οι αμοιβές τους είναι αρκετά πιο υψηλές».

«Πουλούν» το κορμί τους για ένα ευρώ

Θα ήταν το λιγότερο ανόητο, αν προσπαθούσαμε να κοστολογήσουμε την σεξουαλική εκμετάλλευση των ανθρώπων, την παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τον εξευτελισμό που υφίστανται όσοι πήραν τον δρόμο της πορνείας. Παρόλα αυτά, οι τιμές για τις οποίες δέχονται να ικανοποιούν τις ορέξεις των πελατών τους καταδεικνύουν την απόγνωση στην οποία βρίσκονται. «Οι τιμές, πλέον, λόγω κρίσης σπάνια ξεπερνούν τα 20 ευρώ, συνήθως κυμαίνονται στα πέντε ευρώ, ενώ σε μερικές περιπτώσεις είναι ακόμα χαμηλότερες», σημειώνει ο κ. Δαμάσκος. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα τριών ανήλικων Αφγανών, όπως μας αφηγείται ο υπεύθυνος του Γραφείου Ψυχοκοινωνικής Στήριξης του ΚΕΕΛΠΝΟ, όπου ένας κύριος αρκετά μεγαλύτερός τους διαπραγματευόταν μαζί τους για αν το αν θα τους δώσει ένα ή δύο ευρώ για να του παράσχουν τις «υπηρεσίες» τους.

Αυτοί που «αγοράζουν» τον έρωτα

Άνδρες που μπορεί να μην είναι πλέον τόσο ποθητοί και αντιμετωπίζουν δυσκολία στο να βρουν έναν ερωτικό σύντροφο ή που έχουν μία ζωή που δεν τους καλύπτει σεξουαλικά, είναι κυρίως αυτοί που πληρώνουν για μερικές στιγμές ηδονής. «Οι συγκεκριμένοι πελάτες προέρχονται από οποιαδήποτε κοινωνική και οικονομική τάξη. Συνήθως, είναι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, ένα μέρος από αυτούς είναι παντρεμένοι και έχουν οικογένεια», σύμφωνα με τον κ. Δαμάσκο.

Οι διαφορές της ανδρικής από τη γυναικεία πορνεία

Ο υπεύθυνος του Γραφείου Ψυχοκοινωνικής Στήριξης του ΚΕΕΛΠΝΟ σημειώνει πως υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες εκδιδόμενους. «Οι περισσότεροι άνδρες εισέρχονται με τη θέλησή τους στην πορνεία και σπανίως λειτουργούν με προστάτες ή κάτω από φόβο ή απειλή. Για τους πιο πολλούς, η εμπλοκή στην πορνεία συνδέεται με ένα οξύ οικονομικό πρόβλημα, ενώ τελειώνει με τη λύση αυτού το προβλήματος», αποσαφηνίζει ο ίδιος και προσθέτει: «Η σύντομη καριέρα και η κινητικότητα εμποδίζει τους άνδρες να ταυτιστούν ως εκδιδόμενοι, ιδιαίτερα, όταν αυτοπροσδιορίζονται ως ετεροφυλόφιλοι. Αυτό δημιουργεί σημαντικές δυσκολίες στην προσέγγισή τους και στη δυνατότητα να μιλήσει κανείς μαζί τους ανοικτά για τη σεξουαλικότητά τους και για τις συνθήκες ζωής τους, αλλά αποτελεί τροχοπέδη και στους ίδιους στο να αναπτύξουν μια υπεύθυνη/επαγγελματική στάση σε αυτό που κάνουν. Ακόμα και η σχέση με τους πελάτες είναι διαφορετική. Ενώ οι εκδιδόμενες γυναίκες υφίστανται βία από τους ίδιους τους πελάτες, οι εκδιδόμενοι άνδρες υφίστανται βία από ομοφοβικά άτομα. Παράλληλα, μπορούν να ασκήσουν πιο εύκολα βία στους πελάτες τους λόγω της δικής τους εσωτερικευμένης ομοφοβίας».

Τα ερωτικά εγκλήματα

Σοκάρει η αγριότητα, με την οποία εκτελούνται τα ερωτικά εγκλήματα. Συνήθως, οι δράστες «εν βρασμώ ψυχής» δεν φροντίζουν να καλύψουν επαρκώς τα ίχνη τους και αργά ή γρήγορα η αστυνομία φτάνει σε αυτούς. Νωπές είναι ακόμα οι μνήμες από τη στυγερή δολοφονία του Μένη Κουμανταρέα, τον Δεκέμβριο του 2014, μέσα στο σπίτι του στην Κυψέλη, όπου ένας άνδρας 25 ετών από τη Ρουμανία, γνωστός σε στέκια όπως αυτό του Πεδίου του Άρεως και της πλατείας Βικτωρίας, και ένας 29χρονος ομοεθνής του στραγγάλισαν τον γνωστό συγγραφέα και άρπαξαν 150.000 ευρώ. «Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν και τόσο ξεκάθαρη άποψη για τη σεξουαλική τους ταυτότητα και επειδή προέρχονται και από μουσουλμανικές χώρες που σε αυτά τα θέματα είναι πολύ πιο συντηρητική και αυστηρή η κοινωνία, πολλές φορές έχουν εσωτερικές συγκρούσεις και, κάποτε, αυτές εξωτερικεύονται με βίαιη συμπεριφορά απέναντι στους πελάτες». Ο κύκλος της βίας όμως δεν περιορίζεται εκεί, όπως μας ξεκαθαρίζει ο κ. Δαμάσκος: «Τόσο οι ίδιοι οι εκδιδόμενοι, όσο και οι πελάτες τους, πέφτουν θύματα επιθέσεων από ομοφοβικές ομάδες και ακραία στοιχεία που δρουν ομαδικά».

Ευάλωτοι σε ΣΜΝ

Παράγοντες, όπως η περιορισμένη γνώση για τους κινδύνους υγείας, η κακή οικονομική κατάσταση που τους ωθεί να υποκύπτουν σε προτάσεις για μη-ασφαλές σεξ και η χρήση τοξικών ουσιών, η οποία επηρεάζει τη λήψη ορθών αποφάσεων, καθιστούν τους εκδιδόμενους ευάλωτους σε σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Επιπροσθέτως, όταν πρόκειται για παράτυπους μετανάστες, ο φόβος της δίωξης αυξάνει τα συναισθήματα πίεσης που αντιμετωπίζουν, με αποτέλεσμα η υγεία και ιδιαίτερα η σεξουαλική να μην αποτελούν προτεραιότητα. Πολλοί εξ αυτών δεν γνωρίζουν τη γλώσσα, δεν γνωρίζουν καν το υγειονομικό σύστημα και έτσι δεν ξέρουν πού μπορούν να απευθυνθούν σε περίπτωση που χρήζουν ανάγκης υγειονομικών υπηρεσιών.

Αόρατοι για το κράτος

Οι εκδιδόμενοι άνδρες μοιάζουν να είναι αόρατοι για τους σχεδιαστές κοινωνικής πολιτικής, για τις υπηρεσίες και για τους χρηματοδότες ανάλογων προγραμμάτων. Βασικός λόγος είναι ότι η ανδρική πορνεία δεν έχει ποτέ αναγνωρισθεί και καταγραφεί επίσημα. Γενικότερα, ο αριθμός των εκδιδομένων ανδρών είναι πολύ μικρότερος από αυτόν των γυναικών. Για τους χρηματοδότες προγραμμάτων αυτό σημαίνει πολλά χρήματα για μικρή ομάδα. Σε παλαιότερη έρευνα που είχε γίνει σε χώρες της νότιας Ευρώπης σχετικά με την ύπαρξη προγραμμάτων για εκδιδόμενους άνδρες, φάνηκε ότι μόνο το 1/10 περίπου των προγραμμάτων που απευθύνονται σε εκδιδόμενα άτομα περιλαμβάνουν και τους εκδιδόμενους άνδρες.

Το ισχύον νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα, αν και μιλάει για εκδιδόμενα άτομα, αποσιωπά εντελώς τις ιδιαιτερότητες της ανδρικής πορνείας, με αποτέλεσμα οι εκδιδόμενοι άνδρες να αντιμετωπίζονται ως μη νόμιμοι και να μην (ή να αδυνατούν να) προβαίνουν σε διαδικασίες που νομιμοποιούν την εργασία τους στο σεξ. «Ο νόμος λαμβάνει υπόψη του μόνο το κομμάτι της γυναικείας πορνείας και όχι της ανδρικής. Γενικότερα, αυτός ο νόμος έχει πάρα πολλές δυσκολίες στην εφαρμογή του και αφήνει πάρα πολλά ζητήματα ανοιχτά, ώστε οι άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν στο κομμάτι της πορνείας να μην μπορούν να τα καλύψουν όλα αυτά και να έχουμε τόσο μεγάλο αριθμό ανδρών που εργάζονται παράνομα. Ο νόμος θα πρέπει να αλλάξει και να προσαρμοστεί στην σημερινή πραγματικότητα», τονίζει ο κ. Δαμάσκος.

Το άρθρο Άνδρες της «ανέχειας» στο κρεβάτι της «ανοχής» εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.