Της συνωμοσίας το κάγκελο

Το ότι είμαστε έθνος ανάδελφο μάλλον είναι σωστό. Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω άλλο λαό που να κινείται συλλογικά τόσο ανορθολογικά ή ερμηνεύει τα πάντα υπό το πρίσμα της συνωμοσιολογίας και των κακών κέντρων εξουσίας που επιβουλεύονται την ύπαρξή του.

Γράφει ο Γιώργος Κοκκόλης

Θα μου πείτε είμαστε ένας δοκιμασμένος λαός, περάσαμε Μικρασιατικές, Εμφυλίους, δικτατορίες και τα σχετικά, λογικό είναι να είμαστε καχύποπτοι σε ότι συμβαίνει γύρω μας. Έλα μου όμως που τέτοιες δραματικές καταστάσεις τις πέρασαν και άλλοι λαοί οπότε ούτε το προνόμιο του δράματος έχουμε ούτε πολύ περισσότερο

Πριν λίγο καιρό νόμιζα ότι αυτά τα σκοτεινά σενάρια της συνωμοσιολογίας τα έφερναν στον δημόσιο ή ιδιωτικό διάλογο διάφοροι γραφικοί τύποι που το έπαιζαν ψαγμένοι και θεωρούσαν πως ανακάλυψαν την αλήθεια στο Zeitgeist και τις συγκλονιστικές (sic) περί Θεού και τραπεζικού συστήματος αποκαλύψεις. Έλα όμως που όσο περνά ο καιρός ανακαλύπτω ότι η συνωμοσιολογία είναι συστατικό στοιχείο του πολιτικού διαλόγου και εκπορεύεται είτε φανερά είτε σιωπηλά ακόμα και από σοβαρές πολιτικές δυνάμεις.

Προ ημερών βρέθηκα στην τηλεοπτική εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου όπου φιλοξενείτο ένα πάνελ πολιτικών προσώπων και δημοσιογράφων που θεωρώ ότι η ευφυία του είναι άνω του μετρίου όπως και τα πολιτικά τους επιχειρήματα. Πραγματικά εξεπλάγην με την ευκολία που οι περισσότεροι εξ' αυτών φλέρταραν με θεωρίες συνωμοσίας γύρω από τη δολοφονία στο Νέο Ηράκλειο- ούτε λίγο ούτε πολύ ειπώθηκε πως είναι ξένα κέντρα που θέλουν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα και να μας οδηγήσουν σε ένα νέο κύκλο Εμφυλίου.

Φυσικά η γλώσσα της λογικής - που καμώνουμε σαν λαός ότι εφηύραμε- έχει μεταναστεύσει προ πολλού. Στο μυαλό τους δεν περνά καν σαν πιθανότητα το παρόν καθεστώς της χώρας. Είναι απολύτως αδιάφορο το γεγονός πως συστήθηκε εκ του μηδενός ένας πρωτόγνωρος μηχανισμός διάσωσης, πως η Ελλάδα έλαβε πάνω από 300 δισ. ευρώ, ότι μετά το PSI οι φορολογούμενοι της ΕΕ έχουν μπει και εκείνοι στο ρίσκο πιθανής μας χρεοκοπίας ή κουρέματος. Όλα αυτά τα στοιχεία σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δια του ΔΝΤ συμμετέχει όλος ο πλανήτης στο πρόγραμμα της Ελλάδας δεν εμποδίζουν πολίτες και πολιτικούς να αντιληφθούν ότι το τελευταίο που θα ήθελαν οι χώρες αυτές είναι να διολισθήσει σε μια δικτατορία ή σε πολιτικό χάος η Ελλάδα.

Αυτού του τύπου η συνωμοσιολογία δεν διαφέρει και πολύ από τις γελοίες αναλύσεις πολιτικών που προσπαθούν ακόμα και τώρα να μας πείσουν ότι η ελληνική κρίση είναι απότοκος της διεθνούς κρίσης. Με αυτόν τον τρόπο συγκαλύπτουν κάθε ευθύνη που είχε το πολιτικό σύστημα όχι μόνο για την κατάρρευση της χώρας αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο έγινε η διαχείριση της πρωτοφανούς -θα το ξαναπώ- βοήθειας που έλαβε η Ελλάδα. Είναι απολύτως θεμιτό να συζητήσουμε για τον λάθος τρόπο με τον οποίο επιβλήθηκε το Μνημόνιο ή για τις αστοχίες των εταίρων μας αλλά ποτέ κανείς δεν αναφέρει ότι ένας θεμελιακός συντελεστής στην συνάρτηση του ελληνικού προβλήματος ήταν και είναι το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις αρνούνται πεισματικά να κάνουν μια σοβαρή μεταρρύθμιση. Καμία ιερή αγελάδα του δημοσίου δεν χτυπήθηκε, καμία αντίληψη εξουσίας δεν άλλαξε- προτιμήθηκε η πιο εύκολη λύση των οριζόντιων μέτρων.

Έτσι, επιστρέφοντας στο πλαίσιο της δολοφονίας ουδείς από το πολιτικό προσωπικό μπορεί να αναγνωρίσει ότι η αύξηση της πολιτικής βίας και η οργή των πολιτών είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ανικανότητα του συστήματος να αλλάξει τον εαυτό του και να πάρει μαζί του την κοινωνία. Μετά από τρία Μνημόνια, οδυνηρές πολιτικές αποφάσεις και περικοπές η οικονομία φαίνεται να σταθεροποιείται και τα οικονομικά να συμαζεύονται. Αυτό όμως δεν αρκεί και η κρίση η δεν θα τελειώσει ούτε ακόμα κι αν τακτοποιηθεί αύριο το χρέος. Το ουσιώδες ζήτημα ήταν είναι και παραμένει ο χώρος που ορίζεται ως Ελλάδα να αποκτήσει κράτος με τα χαρακτηριστικά που συναντούμε σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες- με κράτος δικαίου που θα έχει μονοπώλιο στη βία, με ξεκάθαρους νόμους και λειτουργική δικαιοσύνη, και μια οικονομία που θα εκμεταλλεύεται τα πλεονεκτήματά της ώστε να είναι ανταγωνιστική και εξωστρεφής.

Από όλα αυτά όχι μόνο τίποτα πρακτικό δεν έχει γίνει αλλά εν έτει 2013 συζητούμε για το αν πρέπει να είναι ανοικτά τα καταστήματα τις Κυριακές. Αυτό το αστείο θέμα όχι μόνο τυγχάνει συζήτησης αλλά θεωρείται και τεράστια μεταρρύθμιση- ο απόλυτος πρωτογονισμός. Και μέσα σ' όλα αυτά δώστου πάλι συνωμοσίες και λέσχες Μπίλντεμπεργκ και μυστικές υπηρεσίες και αεροψεκασμοί που όλοι θέλουν το κακό μας.

Ακόμα και έτσι να ήταν το πρόβλημα επιστρέφει σε μας που δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη της ύπαρξής μας. Όσο δεν καταλαβαίνουμε πως είμαστε κύριοι του εαυτού μας και μόνοι μας διαμορφώνουμε το μέλλον μας θα είμαστε μονίμως σε καταστάσεις τριτοκοσμικές. Το στοίχημα είναι να γίνουμε κανονικό κράτος με ή χωρίς Μνημόνιο και αυτό δεν χρειάζεται μόνο καλές προθέσεις.