Τι έκανε πάλι ο Γιώργος;

Πάνω που λέγαμε ότι τα βρήκαμε με την Ευρώπη κι αν προσπαθήσουμε ίσως καταφέρουμε να ξελασπώσουμε, έρχεται ο Παπανδρέου και θέλοντας να στριμώξει τη ΝΔ, φέρνει τα πάνω κάτω. Και στέλνει τράπεζες, αγορές, Ευρωπαίους και εμάς αδιάβαστους!

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά σε αυτό το ερώτημα

1. Η απόφαση του Γιώργου για δημοψήφισμα είναι στην ουσία μία κίνηση που έγινε με έναν και μόνο στόχο, να στριμώξει τη ΝΔ και όχι να λύσει το πολιτικό πρόβλημα. Μέσα στα ίδια πλαίσια που κινείται στην Ελλάδα παραδοσιακά η κάθε αντιπολίτευση, η ΝΔ παρουσιάζει θέσεις που εύκολα, τάχα, μας βγάζουν από την κρίση, φέρουν την ανάπτυξη και μειώνουν το χρέος. Κάπου θυμίζει το γελοίο “λεφτά υπάρχουν” του ΠΑΣΟΚ πρόπερσι. Λέει σε όλα όχι, καταγγέλλει βαριά και σαν συνέπεια αποκομίζει εύκολα πολιτικά οφέλη.
Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη, την πίνει. Και την πίνει βαριά. Είναι σαφές ότι υποστηρίζοντας λύσεις που προτείνουν οι Ευρωπαίοι οδηγείται σε διάλυση. Ο κόσμος τους κυνηγάει και έχουμε φτάσει σε σημείο να κινδυνεύει πια σοβαρά μέχρι και η σωματική ακεραιότητα του κάθε στελέχους του. Άλλους τους ανεβάζουν προδότες και άλλους τους κατεβάζουν Τσολάκογλου – για να δούμε λίγο και τη γραφικότητα της ελληνικής πολιτικής και δημοσιογραφικής σκηνής. Η υπόλοιπη αντιπολίτευση είναι προβλέψιμη, ειδικά η Αριστερά. Ο Καρατζαφέρης πάει ανάλογα με τον άνεμο, ως γατόνι που είναι.
Λοιπόν ο Παπανδρέου είπε, αφού μας κράζετε, αφού πάμε κατά διαόλου, πάμε να ψηφίσουμε “υπέρ” ή “κατά” στη μείωση του χρέους στην Ε.Ε. Με λίγα λόγια, για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Θέλει δηλαδή να εκθέσει τη ΝΔ, να τη φοβίσει, για τη θέση που θα πάρει στο δημοψήφισμα. Έλα όμως που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Γιατί εμάς, την πλειοψηφία του λαού, δεν μας ενδιαφέρει τι κλύσμα θα φάει το ΠΑΣΟΚ και τι κλύσμα θα φάει η ΝΔ, αλλά το πως σώνεται ο τόπος.

2. Σε μία φάση δηλαδή που η μόνη λύση είναι μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ή ανάγκης, ο Παπανδρέου πυροδοτεί την κόντρα και την φέρνει στα άκρα. Αντί να προχωρήσουμε σε μια ομαλοποίηση του οικονομικού σκηνικού, μπαίνουμε σε μια νέα περιδίνηση με απρόβλεπτο τέλος. Απάνω που υπήρχε μια λύση(;) και χρειαζόταν κασμάς, δουλειά και συνέπεια για να προχωρήσουμε, είμαστε πάλι αεροπλάνο που έχει μπει σε κενό αέρος και πέφτει χωρίς σταματημό. Αντί να μπούμε στη συζήτηση για το πως θα σωθούμε, γιατί θα φαλιρίσουμε όλοι στο τέλος, πρέπει τώρα να μπούμε σε μια κουβέντα για δημοψηφίσματα και άλλες άχρηστες μαλακίες. Τα δημοψηφίσματα καλά είναι, δημοκρατικά είναι, αλλά στο σωστό τόπο και στον σωστό χρόνο. Εδώ τι να αποφασίσουμε δηλαδή; Αν θα πηδήξουμε σαν τις Σουλιώτισσες ή θα κάνουμε την έξοδο του Μεσολογγίου;

3. Άλλη λύση πέρα από κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας δεν υπάρχει. Όποιος υποστηρίξει κάτι άλλο, λέει μαλακίες. Πολύ αμφιβάλω αν η κυβέρνηση μπορεί να κρατηθεί ακόμα και τις επόμενες μέρες, αν λάβω υπόψιν τις κινήσεις πάρα πολλών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Θα μου πεις αυτοί είναι οι καλοί; Όχι, κατά τη γνώ