Ψάχνουν λύση Μέρκελ και Σαρκοζί

Νέες συναντήσεις θα έχουν οι δύο ηγέτες, που διαφωνούν στις “λεπτομέρειες” για τη διάσωση του ευρώ.

Μια ακόμα συνάντηση, μια ακόμα ευκαιρία για το γαλλογερμανικό δίδυμο να βρει κοινούς τόπους για τη λύση του ευρωπαϊκού προβλήματος. Η Ανγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί θα περάσουν (και) αυτή την εβδομάδα πολλές ώρες μαζί διαπραγματευόμενοι το μέλλον

της ευρωζώνης αν όχι ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το αν θα καταλήξουν σε συμφωνία, αν αυτή θα υιοθετηθεί από τους υπόλοιπους εταίρους και αν τελικά θα αποτελέσει έναν τρόπο αντιμετώπισης της λύσης αποτελεσματικό για τις χώρες της Ενωσης και ταυτόχρονα πειστικό για τις περιώνυμες αγορές, παραμένει προς το παρόν άγνωστο.
Το βέβαιο είναι ότι σήμερα το μεσημέρι οι ηγέτες Γερμανίας και Γαλλίας θα έχουν την πρώτη (για την τρέχουσα εβδομάδα) συνάντησή τους στο προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων στο Παρίσι. Την ερχόμενη Πέμπτη θα βρεθούν για δεύτερη φορά στο ίδιο τραπέζι, αυτή τη φορά όχι μόνοι αλλά μαζί με τους υπόλοιπους ευρωπαίους πολιτικούς που ανήκουν στο ευρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα το οποίο θα συνεδριάσει στις Βρυξέλλες. Την ίδια μέρα το απόγευμα θα ξεκινήσει στις Βρυξέλλες η κρίσιμη Σύνοδος Κορυφής με άγνωστη διάρκεια και έκβαση…

Η γερμανίδα καγκελάριος εμφανίζεται αμετακίνητη από τη θέση της για αλλαγή του Συμφώνου Σταθερότητας και της Συνθήκης της Λισσαβόνας προωθώντας ένα αυστηρό δημοσιονομικό πλαίσιο με απαράβατους κανόνες, σιδηρά πειθαρχία, υποχρεωτική εποπτεία για τους εταίρους από τις Βρυξέλλες και πρόβλεψη για αποβολή των απείθαρχων χωρών από την ένωση.

Ο γάλλος πρόεδρος δεν φαίνεται να έχει ένσταση επί της αρχής. Θεωρεί και ο ίδιος ότι αυτό το πλαίσιο εγγυάται μια πραγματική οικονομική σύγκλιση και επομένως ενισχύει την αξιοπιστία του ευρωπαϊκού νομίσματος αποτελώντας το απαραίτητο θεμέλιο για την επίλυση των προβλημάτων. Διαφωνεί όμως επί της διαδικασίας. Ο ίδιος έγινε αποδέκτης επικρίσεων και αμφιβολιών από μέρους του βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον και γνωρίζει ότι ακόμα και αυτή η “επανίδρυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης” που ευαγγελίζεται (ο Σαρκοζί) δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί άμεσα. Συμμερίζεται δηλαδή τις ανησυχίες και του προέδρου της Ευρωπαϊκής Ενωσης Χέρμαν βαν Ρομπάι ότι αυτή η διαδικασία είναι χρονοβόρα και συνεπώς επικίνδυνη. Για αυτό και το Παρίσι προτιμά ένα διακυβερνητικό σύμφωνο με τους εταίρους της ευρωζώνης που δεν θα χρειάζεται έγκριση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και δεν θα προϋποθέτει διενέργεια δημοψηφισμάτων για την έγκρισή των συμφωνηθέντων σε εθνικό επίπεδο.

Σύγκλιση απόψεων υπάρχει (έστω και εξ ανάγκης) στο ζήτημα του ρόλου της ΕΚΤ. Ο Νικολά Σαρκοζί αντιλαμβάνεται τη γερμανική άρνηση για υπέρβαση του ρόλου της κεντρικής τράπεζας της Φρανκφούρτης αν και στην πραγματικότητα θα ήθελε μια πιο ενεργή παρέμβασή της (είτε με μαζική αγορά ομολόγων, είτε με την εγγύηση των ευρωπαϊκών χρεών και την έκδοση κοινού ομολόγου) η οποία όμως δεν φαίνεται επί του παρόντος πιθανή. Δεδομένου ότι το Βερολίνο τοποθετεί στο απώτερο μέλλον την έκδοση ευρωομολόγου κ