Οι «ελεύθεροι πολιορκημένοι» της Πλατείας Βικτωρίας

Δράμα. Με αυτή τη λέξη μπορεί να περιγράψει κανείς την ζωή των κατοίκων και των μεταναστών που ζουν στην πλατεία Βικτωρίας. Οι μεν κλειδαμπαρωμένοι στα σπίτια τους, οι δε στις σκηνές που έχουν στήσει στο δρόμο.

Από τη μία πλευρά είναι οι κάτοικοι. Άνθρωποι όλων των ηλικιών που μένουν στη Κυψέλη -οι περισσότεροι για πάρα πολλά χρόνια- και αναγκάζονται να ζουν σε μία περιοχή που έχει καταντήσει μια βρώμικη αποθήκη ανθρώπων.

Οι κάτοικοι της πλατείας Βικτωρίας βγαίνουν στα μπαλκόνια και στα παράθυρα κάθε πρωί και αντί να δουν τα δέντρα αντικρίζουν παντού ανθρώπους

εξαθλιωμένους. Η κατάσταση έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο που η μυρωδιά φθάνει μέχρι τον έκτο όροφο και το να περάσουν από τις πόρτες τους έχει γίνει άθλος, καθώς έχει γίνει μία μορφή «κατάληψης» των εισόδων των πολυκατοικιών.

Δεν υπάρχει ούτε μία χημική τουαλέτα. Δεν υπάρχει ούτε ένας ψύκτης. Οι κάδοι με τα σκουπίδια είναι ασφυκτικά γεμάτοι με αποτέλεσμα να ξεχειλίζουν. Ιδιαιτέρως η Αριστοτέλους στην πλευρά της πλατείας Βικτωρίας είναι γεμάτη με σκουπίδια.

Ο βραδινός ύπνος έχει γίνει πλέον πολυτέλεια. Όσοι αγόραζαν σπίτι για να έχουν θέα στην πλατεία, κάθε βράδυ ακούνε κραυγές και πολλές φορές ακόμα και πυροβολισμούς από συμπλοκές ανάμεσα σε μετανάστες διαφόρων εθνικοτήτων που μένουν «προσωρινά» στη Βικτώρια.

Το να μην μπορείς να ζήσεις στο σπίτι και στην περιοχή σου με αξιοπρέπεια είναι πραγματικά κατάρα...

Από την άλλη είναι οι μετανάστες, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων είναι από το Αφγανιστάν, είναι άνθρωποι που έκαναν αγώνα για να ξεφύγουν από την ίδια τους τη χώρα και πλέον είναι άστεγοι. Βρώμικοι, ρακένδυτοι, με στομάχια που πονούν από την πείνα.

Τα ρούχα τους είναι πεταμένα πάνω στη πλατεία. Όσοι τα πλένουν τα κρεμούν στις σιδεριές για να στεγνώσουν. Κάποιοι είναι ξυπόλυτοι.

Το βράδυ κοιμούνται διασκορπισμένοι στα παρτέρια. Τα κορμιά τους δεν είναι στοιχισμένα. Μοιάζει λες και είναι σκηνή από πόλεμο, με τα άψυχα σώματα στο δρόμο. Παραπέμπει σαν να είναι κάποιου είδους «σκουπίδια» που βρέθηκαν εκεί και κανένας δεν θέλει να ασχοληθεί μαζί τους. Τουλάχιστον ο Δήμος με αυτά ασχολείται και τα μαζεύει.

Οι τυχεροί της πλατείας έχουν σκηνές. Σκηνές που από 4 που ήταν πριν από περίπου 2 βδομάδες, πλέον έχουν γίνει τουλάχιστον 300. Στις οικογένειες που δεν χωρούν, βλέπεις τα μισά άτομα να κοιμούνται μέσα και τους άλλους απ' έξω, πάνω σε χαρτόκουτα και κουβέρτες. Δίπλα από την είσοδο του «σπιτιού» τους, στη σκηνή.

Ο κόσμος έχει πολλαπλασιαστεί. Τα παιδιά βρίσκουν καθημερινά σαν παιχνίδι τις κυλιόμενες σκάλες του σταθμού «Βικτώρια». Ανεβοκατεβαίνουν και κυνηγιούνται στις δύο πλευρές. Τις παίρνουν ανάποδα, κινδυνεύοντας να χτυπήσουν πολύ άσχημα.

Μόλις πεις στον άνδρα της υπηρεσίας σεκιούριτι: «Δεν βλέπεις τα παιδιά; Μπορεί να πέσουν και να βρεις το μπελά σου», εκείνος σου απαντά: «Εντάξει μωρέ, δεν έγινε και τίποτα. Δεν θα πάθουν κάτι. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα».

Τα μαγαζιά δεν έχουν ερημώσει -τουλάχιστον όχι όλα. Όσα παρέχουν φαγητό, έχουν κόσμο στα τραπέζια. Όχι όμως τον κόσμο που είχαν κάποτε. Οι Έλληνες αποφεύγουν συστηματικά να κάτσουν στην πλατεία.

Όταν έχει αγώνα ποδοσφαίρου, το γωνιακό μαγαζί βάζει μία μεγάλη τηλεόραση. Όσοι έχουν χρήματα κάθονται στα τραπέζια ενώ οι υπόλοιποι στέκονται όρθιοι και βλέπουν τον αγώνα. Κάτι τέτοιο συνέβη και χθες με τον αγώνα του Ολυμπιακού κόντρα στην Άρσεναλ.

Πλέον οι σκηνές έχουν φθάσει έως την είσοδο του σταθμού. Έχουν επεκταθεί προς έναν πεζόδρομο της Πλατείας, ενώ άλλοι μετανάστες έχουν στήσει τις σκηνές τους στον πεζόδρομο Ίου, 800 μέτρα μακριά.

Στη γωνία της πλατείας, υπάρχει ένας νεαρός άνδρας ντυμένος στη τρίχα. Τα ρούχα του είναι πεντακάθαρα, κρατάει επιδεικτικά ένα smartphone τελευταίας τεχνολογίας στο χέρι του και μιλάει στο τηλέφωνο σκανάροντας την πλατεία ενώ έχει «ποζάρει» στηριζόμενος σε ένα κολονάκι. Όποιος περνάει εισπράττει το καχύποπτο βλέμμα του...

Στην πλευρά της 3ης Σεπτεμβρίου, εκεί που τελειώνει το γνωστό παιχνιδάδικο, μόνιμα βρίσκονται γύρω στους πέντε αστυνομικούς. Ο ένας στηρίζεται σε μία βέσπα και τρώει κάτι σφολιατοειδές. Η γυναίκα συνάδελφος του μιλάει, ενώ οι άλλοι δύο πίνουν καφέ. Από χθες, μάλιστα, μετακινήθηκαν στο κτίριο του ΟΤΕ, σταματώντας να έχουν άμεση οπτική επαφή με την πλατεία.

Στη γωνία, ο μαγαζάτορας (οικονομικός μετανάστης και αυτός) άδραξε την ευκαιρία και έβγαλε έξω από το μαγαζί όλους τους ναργιλέδες. Τους στοίχισε στα τραπέζια και έβαλε ένα χαρτόνι με την τιμή. «Τόσα δίνω, πόσα θες;»...

Ο κουλουράς, όμως, διαπίστωσε πως δεν τον συμφέρει η τιμή του προϊόντος του. Άδραξε την ευκαιρία και αύξησε την τιμή στα 50 λεπτά. Μόλις τον ρωτήσεις ειρωνικά: «γιατί; επειδή αυξήθηκε ο ΦΠΑ;», εκείνος δεν σου απαντά. Και στο κάτω, κάτω δεν έχει λόγο να το κάνει. Είσαι εσύ η εφορία ή ο προστάτης των ανθρώπων;

The post Οι «ελεύθεροι πολιορκημένοι» της Πλατείας Βικτωρίας appeared first on KoolNews.