Κόντρα στη νταουνίλα…

Ένα Σαββατοκύριακο -πέρα από αυτό- έμεινε μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων. Και εντάξει ξέρω το ηθικό είναι πεσμένο, τα κέφια όλων κάτω από το μηδέν. Μια ασύλληπτη νταουνίλα κυκλοφορεί σαν φάντασμα πάνω από την πόλη. Τι κάνουμε, όμως, ρε παιδιά; Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Οπότε «αντίσταση» και όπου μας βγάλει.

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Την περασμένη εβδομάδα κάθισα και έγραψα στο blog τι θα ήθελα να κάνω το Σαββατοκύριακο. Δεν έχει σημασία αν τα κατάφερα ή όχι, το θέμα είναι ότι η όλη φάση είχε την πλάκα της.

Τσάμπα ψυχοθεραπεία. Αφήνεις το μυαλό ελεύθερο και ταξιδεύεις. Λέω να το επαναλάβω ξανά. Μόνο που τώρα θες, δεν θες, πρέπει να τη δεις γιορτινά. Έτσι κι αλλιώς ένα ΣΚ έμεινε μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων. Και εντάξει ξέρω το ηθικό είναι πεσμένο, τα κέφια όλων κάτω από το μηδέν. Μια ασύλληπτη νταουνίλα κυκλοφορεί σαν φάντασμα πάνω από την πόλη. Τι κάνουμε, όμως, ρε παιδιά; Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Οπότε «αντίσταση» και όπου μας βγάλει.

Τι θα ‘θελα να κάνω εγώ αυτό το Σαββατοκύριακο για να  ξενταουνιάσω λιγάκι; Καταρχήν, θα ‘θελα να βγω έξω την Παρασκευή. Όχι τίποτα φοβερό, σε κανά φαγάδικο θα ‘θελα να τραβηχτώ. Υπάρχουν ωραία εστιατόρια στη  Αθήνα που δεν είναι ακριβά. Κάποια τα έχουμε γράψει ήδη στις σελίδες αυτού του blog. Μια υποσημείωση εδώ: Θα ‘θελα βέβαια να βγω με χαρούμενους τύπους, ευχάριστα παλικάρια και κυρίως έχοντες σχετικά μικρά προβλήματα. Γιατί αν πέσεις πάνω σε παρέα που αισθάνεται ότι η μαύρη μαυρίλα πλάκωσε στου Λιάκου το ταμπούρι, άστα να πάνε. Θα γίνεις χειρότερα προσθέτοντας στα ζόρια τα δικά σου και τα ζόρια του δίπλα. Τρέχα γύρευε… Βγες με αισιόδοξους τύπους μπας και σε ανεβάσουν κάπως. Ειδάλλως μόνο με το ταίρι σου. Οι δυο σας. Για τετ α τετ ρομαντζάδα. Μην ξεχνάς όταν είσαι σε μια υγιή σχέση, η κρίση σε φέρνει πιο κοντά.

Προσωπικά όμως πιστεύω ότι μια παρέα έξι ατόμων είναι το καλύτερο set up. Αν μάλιστα ξέρεις και ανθρώπους που διαθέτουν καλό χιούμορ ακόμα καλύτερα. Όσο για το μέρος, θα προτιμούσα ένα εστιατόριο που μαζεύει νέους ανθρώπους. Είναι και πιο φθηνά και κυρίως πιο ευχάριστα. Οι νέοι την ακούν λιγότερο με τη μιζέρια. Το βραδάκι θα ήθελα να πεταγόμουν και για κανένα ποτό σε κάποιο χαλαρό μπαράκι. Σε μικρό, όμως, συμμαζεμένο. Με ωραίες φατσούλες και καλή μουσική. Δεν ξέρω αν θα μπορείς να χορέψεις σε ένα μικρό χώρο, αλλά τέλος πάντων κουνάς το κεφάλι σου με τη μουσική και πιάνεις το ρυθμό. Άσε που όσο το κουνάς, μπορεί να κατεβάσει και καμιά καλή ιδέα. Τώρα που ‘πα ιδέα θα μου επιτρέψετε μια παρένθεση.

Μου ‘χει λείψει κάτι ακόμα. Η μαλάκυνση της τυπικής αντροπαρέας. Θα ‘θελα αυτό το Σάββατο να την πέσω κάπου το μεσημέρι με τους κολλητούς μου. Κάπου που να είναι καλή περαντζάδα. Εννοώ να υπάρχει σχόλιο. Χωρίς γυναίκες. Το κάναμε αυτό παλιά, το κόψαμε τα τελευταία χρόνια. Μου ‘χει λείψει αυτός ο αντρικός χαβαλές της μεσημεριανής παρέας με μπύρες ή κανένα ποτήρι κρασί. Και εδώ προϋπόθεση βέβαια  ότι τέρμα οι κουβέντες για τα οικονομικά