Η στιγμή που «γεννήθηκε» το ΠΟΤΑΜΙ – Πως αντέδρασαν οι συνεργάτες του Θεοδωράκη [βίντεο]

Φορώντας ένα άσπρο t-shirt και μία ζακέτα, ο Σταύρος Θεοδωράκης εξηγεί στους συνεργάτες ου γιατί ίδρυσε το «Ποτάμι» και διευκρινίζει ότι στη σημερινή Ελλάδα δεν προέχει κάποιος να εξηγεί τα πράγματα ως αριστερά η δεξιά.

Ο δημοσιογράφος συμπληρώνει ότι υπάρχουν δεξιές η αριστερές λύσεις αλλά αυτό που πρέπει να κάνουμε αυτή τη στιγμή είναι να βρούμε το τιμόνι για να βγει η χώρα από τον αυτοκινητόδρομο που τρακέρνει συνέχεια, «αν βγούμε, τότε να συζητήσουμε για αριστερά η δεξιά».

Σήμερα, στην εφημερίδα Τα Νέα,

ο Σταύρος Θεοδωράκης δημοσίευσε ίσως το τελευταίο του άρθρο ως συνεργάτης καθώς είχε δηλώσει ότι θα εγκαταλείψει την δημοσιογραφία για το «Ποτάμι». Στο κείμενο του ο δημοσιογράφος εξηγεί τους λόγους για τους οποίους ίδρυσε το Ποτάμι και γράφει μεταξύ άλλων:

«Κάπως έτσι βρέθηκα ένα βράδυ να σκέφτομαι “δεν παρατάς τις εκπομπές μήπως και κάνει κάτι σημαντικότερο”. Αμαρτία είναι να το συγκρίνω και ίσως και να κάνω λάθος αλλά είναι σημαντικότερο. Έτσι τουλάχιστον επέμεναν όλους τους μήνες οι φίλοι μου. “Μπες μπροστά ρε Σταύρο. Εσένα σε ξέρει ο κόσμος. Μήπως καταφέρουμε να αλλάξουμε κάτι”.

Εδώ είμαστε λοιπόν. Το Ποτάμι.

Τριάντα χρόνια στην δημοσιογραφία έχω γνωρίσει τους περισσότερους πολιτικούς. Όλοι μπορούσαν μόνοι τους και κανείς δεν ήθελε να βοηθήσει τον άλλο. Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε με τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου. Ήταν και οι δυο νέοι, είχαν ονόματα σύμβολα και κανείς δεν θα τους έλεγε προδότες αν συνεργαζόντουσαν. Θα έσωζαν την Ελλάδα και θα έμεναν στην ιστορία. Αλλά τι θα έκαναν οι κομματικοί στρατοί αν υπήρχε συμφωνία. Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Η χώρα να είναι σχεδόν σε έκτακτη ανάγκη - όχι σήμερα, τα τελευταία τρία χρόνια.

Πολλοί αυτές τις ώρες πάνε να με φοβίσουν. “Που πήγες και έμπλεξες”. “Και πες ότι βγαίνεις, τι νομίζεις ότι θα καταφέρεις;”

Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ έτσι. Πάντα οι δρόμοι ήταν για μένα μια ευκαιρία. Έτσι έφτασα στην δημοσιογραφία. Πέρασα το ποτάμι - εννοώ τώρα τον Κηφισό που χώριζε τα δυτικά προάστια από την Αθήνα - και τα κατάφερα (μάλλον). Βέβαια τότε ήμουν 22 και τώρα είμαι 50. Είμαι πιο μυαλωμένος δηλαδή».