Ευρωεκλογές: όχι ακόμα μία χαμένη ευκαιρία

Στις ευρωεκλογές, τον Μάιο του 2014, πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα κριθεί εκλογικά η πολιτική της λιτότητας και των Μνημονίων. Πρώτη φορά οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι θα κρίνουν την ίδια μέρα σε 27 χώρες την πολιτική εξόδου από την κρίση του ευρώ, που εφαρμόζει η νεοφιλελεύθερη και συντηρητική Ευρωζώνη από το 2009 και μετά με την καθοδήγηση της Γερμανίας και της Μέρκελ.

Γράφει ο Πάνος Σωκος

Οσοι εφαρμόζουν και συναποφασίζουν αυτή την πολιτική δεν κρύβουν την ανησυχία τους και στις Βρυξέλλες

και σε κάθε χώρα ξεχωριστά. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μόλις προχθές δήλωσε ότι φοβάται μήπως γεμίσει η Ευρωβουλή από Πέπε Γκρίλο. Την ίδια ανησυχία, αλλά με μεγαλύτερη σαφήνεια, εξέφρασε πριν από δέκα ημέρες κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα ο Ιταλός ομόλογός του Ενρίκο Λέτα. Είπε δηλαδή ότι πρέπει το γρηγορότερο να γίνει στροφή στην ανάπτυξη, γιατί έχουμε ευρωεκλογές και αν στο διάστημα που απομένει σταλεί το μήνυμα ότι η Ευρώπη είναι ανίκανη να διαχειριστεί την κρίση, τότε θα εκτοξευθεί ο ευρωσκεπτικισμός και στις ευρωεκλογές θα πριμοδοτηθούν τα ακραία κόμματα και το οικοδόμημα της Ε.Ε θα κινδυνέψει πραγματικά.

Οι παραπάνω απόψεις είναι ενδεικτικές του κλίματος που επικρατεί στους κόλπους των νεοφιλελεύθερων ηγετών της Ευρωζώνης. Ομως είναι παραπλανητικές, γιατί ξέρουν ότι η πολιτική που εφαρμόζουν μεγαλώνει την κρίση, δεν οδηγεί σε έξοδο από αυτή... Ξέρουν πως όταν σπέρνεις ανέμους θερίζεις θύελλες. Επομένως, ξέρουν πολύ καλά ότι τις στρατιές των ανέργων σε όλη την Ευρώπη τις δημιούργησε η δική τους πολιτική και γι' αυτό θα εισπράξουν στην κάλπη του Μαΐου 2014 την οργή των Ευρωπαίων.

Είναι και κινδυνολογικές γιατί ακόμα κι αν είναι ορατός ο κίνδυνος να αυξήσουν τις δυνάμεις τους οι αντιευρωπαϊστές, οι λαϊκιστές, ακόμα και οι νεοφασιστικές δυνάμεις -κυρίως στην Ελλάδα αλλά και στη Γαλλία όπου υπάρχει εκλογική υποδομή- εκείνο που φοβούνται οι νεοφιλελεύθεροι ηγέτες της Ευρωζώνης είναι η άνοδος των δυνάμεων κυρίως της Αριστεράς, που θα δώσει το έναυσμα για να οικοδομηθεί μια άλλη Ευρώπη, εκείνη της ανάπτυξης, της εργασίας, της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, χωρίς λιτότητα. Για τη δική τους κατάρρευση φοβούνται. Το οικοδόμημα της Ευρώπης δεν θα πάθει τίποτα.

Ηνεοφιλελεύθερη Ευρωζώνη και ακολούθως η Ευρώπη των «27» θα πληρώσει στις ευρωεκλογές την ανεργία που τρέχει στους κόλπους της με ρυθμούς γύρω στο 20% (στην Ελλάδα πάνω από 27% και των νέων στο 64%).

Με το θέμα ασχολήθηκε η τελευταία Σύνοδος Κορυφής και ακολούθως η Ανγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο διοργάνωσε Διάσκεψη για την ανεργία των νέων. Ομως οι ηγέτες έμειναν μόνο σε λόγια και σε υποσχέσεις.

Σύμφωνα με τον Γ. Εμμανουηλίδη, αναλυτή του Κέντρου Ευρωπαϊκής Πολιτικής (European Policy Center - EPC), το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει διαμορφωθεί ένα πειστικό και ολοκληρωμένο σχέδιο για την ανάπτυξη και την απασχόληση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα 6 δισ. ευρώ για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων αποτελούν μόνο το 0,6% του κοινοτικού προϋπολογισμού για την επταετία 2014-2020. Η ανεργία για να καταπολεμηθεί δεν θέλει πολιτική λιτότητας, θέλει χρήματα που θα κατευθυνθούν στην ανάπτυξη.

Οι συναυτουργοί και ταυτόχρονα υποτακτικοί της Ανγκελας Μέρκελ ελπίζουν ότι μετά τις γερμανικές εκλογές θα αλλάξει τακτική και θα δώσει σήμα να χαλαρώσουν τα προγράμματα διάσωσης μήπως και διασωθούν οι ίδιοι. Γιατί η κατάρρευσή τους στις ευρωεκλογές θα σημάνει και την αρχή του τέλους τους και σε εθνικό επίπεδο. Ομως η ίδια δεν φαίνεται διατεθειμένη να αλλάξει την πολιτική της σκληρής λιτότητας στην Ευρωζώνη και στην παρούσα φάση δείχνει να νοιάζεται πρωτίστως για τη δική της εκλογική νίκη στις 22 Σεπτεμβρίου παρά για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Το πιο πιθανό είναι τα προγράμματα διάσωσης να ναυαγήσουν, οι χώρες να χρειαστούν νέα χρηματοδότηση ή νέο κούρεμα του χρέους (η Ελλάδα), κι όλα αυτά σημαίνουν νέα οριζόντια μέτρα και συνέχιση της ύφεσης, της λιτότητας και της αντιαναπτυξιακής πολιτικής.

Τι απομένει; Αυτό που δεν θέλουν να αλλάξουν η Μέρκελ και οι ομοϊδεάτες ομόλογοί της, δηλαδή την πολιτική λιτότητας, να το ανατρέψουν οι λαοί της Ευρώπης τον Μάιο του 2014. Χωρίς λαϊκισμό, χωρίς νεοφασιστικά μορφώματα, χωρίς αντιευρωπαϊκές φωνές.

Το διαβάσαμε στην Ελευθεροτυπία