Αρχίζει το ματς…

Έχοντας δει μέσα στην εβδομάδα που πέρασε δύο φοβερούς ημιτελικούς στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Πέτρος Κωστόπουλος επιστρέφει στην ελληνική πραγματικότητα. Ολυμπιακός VS Ατρόμητος απόψε στον τελικό του Κυπέλλου και όλοι εύχονται να δουν, πρώτα απ’ όλα ωραίο ποδόσφαιρο.

Τα ματς Μπαρτσελόνα-Τσέλσι και Ρεάλ-Μπάγερν πυροδότησαν τις πιο καυτές συζητήσεις που έχουν γίνει ποτέ στην ιστορία της φάσης των ημιτελικών του Τσάμπιονς Λιγκ. Έχω την αίσθηση ότι ήταν το πιο πολυσυζητημένο θεμα

μεταξύ ανδρών την Τετάρτη και την Πέμπτη – πολύ περισσότερο από τα PSI και τις κοινοτυπίες των πολιτικών, με μοναδική ίσως εξαίρεση την απίστευτη αρλούμπα του Αλέξη Τσίπρα για κυβέρνηση ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και Καμμένου. Αυτό ήταν πιο άστοχο, ακόμα και από το πέναλτι που χτύπησε ο Ράμος, δολοφονώντας καμιά δεκαριά περιστέρια.

Θέλουμε, δεν θέλουμε, ο σημερινός τελικός κυπέλλου Ελλάδας ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Ατρόμητο, θα μπει, έστω και άδικα, σε σύγκριση με τα προηγούμενα ματς. Εντάξει δεν τρελαθήκαμε κιόλας – τηρουμένων των αναλογιών μιλάω, που επιβάλλει η φτώχια του ντόπιου ποδοσφαίρου. Ο Ολυμπιακός, θέλει, δεν θέλει, σήμερα το βράδυ πρέπει να παίξει “τύπου Μπαρτσελόνα”. Άλλωστε ο προπονητής του μπαρτσελονέζος ψυχή τε και σώματι, είναι ποτισμένος με την νοοτροπία της ομάδας της Καταλονίας. Παίζει ψηλά, του αρέσει το αδυσώπητο passing game και θέλει η μπάλα να μπαίνει στα δίχτυα από τα 5 μέτρα. Καλά εντάξει, οι μέσοι και οι επιθετικοί του δεν είναι Ινιεστα, Τσάβι, Σάντσες και Μέσι, αλλά ο Μιραλάς θέλει κάνα δύο Κουένκα και Τέγιο.

Είμαι σίγουρος ότι οι παίκτες έχουν επηρεαστεί από αυτά τα ματς που είδαν. Είναι στιγμές που ο Ολυμπιακός μπορεί να παίξει καταιγιστικό ποδόσφαιρο, έστω κι αν αυτό μπορεί να κρατήσει -όπως και με τη Μέταλιστ- μόνο ένα ημίχρονο. Ακούω κάθε φορά τους εκφωνητές να λένε, ότι ποτέ δεν μπορεί να παίζει έτσι επί 90 λεπτά. Ok, το καταλαβαίνω αυτό, αλλά γιατί όχι για 70 λεπτά; Είναι κάτι που δεν το χωράει το μυαλό μου, γιατί οι ελληνικές ομάδες “σκάνε” πιο γρήγορα. Οι Ισπανοί και οι άλλοι λατίνοι που παίζουν εκεί, μας μοιάζουν χοντρικά. Τι σκατά προπόνηση κάνουν που δεν μπορούμε να κάνουμε στην Ελλάδα, για να μπορέσει μια ομάδα να παίξει περισσότερο χρόνο πιεστικό ποδόσφαιρο. Η ποιότητα του παίκτη έχει σχέση με τα λεφτά πολλές φορές, όμως οι αντοχές είναι κάτι που βγαίνουν από την προπόνηση. Ε, τι στο διάολο κάνουν οι Ισπανοί, Ιταλοί και Πορτογάλιοι και αντέχουν περισσότερο; Αυτό κάνεις δεν μπορεί να μου το εξηγήσει. Τέλος πάντων, έτσι περιμένω να παίξει ο Ολυμπιακός σήμερα για να με κάνει χαρούμενο, όπως είπε ο Μαρινάκης.

Ο Ατρόμητος έχει δύομιση επιλογές. Ή θα σηκώσει ταμπούρια τύπου Τσέλσι, ή θα πάει να παίξει τύπου Μπάγερν, μιας και έχει αποδειχθεί ότι είναι η πιο συγκροτημένη ομάδα του πρωταθλήματος μετά τον Ολυμπιακό. Με χαμηλότερη βέβαια ποιότητα παικτών, αλλά παίζοντας καλό ποδόσφαιρο. Είδα τον Δώνη στην τηλεόραση το βράδυ να σχολιάζει το ματς Μπαρτσελίονα -Τσέλσι και κατάλαβα ότι ο άνθρωπος αντιπάθησε, όσο και εγώ, την τακτική της Τσέλ