Άνεργος στα χρόνια του ΔΝΤ

“Μπαίνοντας στην αυτοκρατορική επαύλη του ΟΑΕΔ, παρατηρώ για πρώτη φορά μια επιγραφή στην είσοδο που έλεγε, πάνω κάτω, το εξής: Απαγορεύεται στους επιδοτούμενους από τον ΟΑΕΔ να κάνουν ταξίδια στο εξωτερικό. Οποιαδήποτε έξοδος από τη χώρα ακυρώνει την επιδότησή τους. Κάπου εκεί κάηκε ο εγκέφαλός μου”. Ένας (πρώην) άνεργος θυμάται το παράλογο σύμπαν του ΟΑΕΔ.

Από τον Τάσο Θεωδορόπουλο

Ήμουν

σε μια δουλειά και απολύθηκα, οπότε είπα να κάνω το παρθενικό μου πέρασμα στον ΟΑΕΔ για το γνωστό επίδομα. Μπήκα, πήρα ένα χαρτάκι για τη σειρά και, ώσπου να έρθει η σειρά μου, διάβασα πέντε Στίβεν Κινγκ και μια Ζυράνα Ζατέλη. Φτάνει επιτέλους η σειρά μου. Ο υπάλληλος μoυ δίνει πάκο με χαρτιά, τα υπογράφω και βγαίνω έξω μια δύο φορές, για να βγάλω φωτοτυπία την ταυτότητά μου και να πάω στην Εθνική να ανοίξω λογαριασμό ώστε να μου βάλουν τα λεφτά, όταν και άμα εγκριθεί η αίτησή μου – όπως μου είπε ο υπάλληλος, θα το μάθαινα δύο μήνες μετά, που θα συνέχιζα να είμαι άνεργος. Δύο μήνες μετά, συνέχιζα να ζω ως άνεργος, ξαναπάω. Μπαίνοντας στην αυτοκρατορική επαύλη του ΟΑΕΔ, παρατηρώ για πρώτη φορά μια επιγραφή στην είσοδο που έλεγε, πάνω κάτω, το εξής: “Απαγορεύεται στους επιδοτούμενους από τον ΟΑΕΔ να κάνουν ταξίδι στο εξωτερικό. Οποιαδήποτε έξοδος από τη χώρα ακυρώνει την επιδότησή τους”.

Πράγμα που μου καίει τον εγκέφαλο, εφόσον εγώ ήδη είχα κάνει ως κριτικός κινηματογράφου δύο ταξίδια (με
τα πάντα πληρωμένα, μη φανταστείς, αλλιώς ούτε για τσίχλες δεν είχα πάνω μου) έξω από την Ελλάδα και κανείς δε
μου είπε τίποτα, καθώς, αν ταξιδεύεις στην ευρωπαϊκή ένωση, δε σε ελέγχει κανείς, σαν να πηγαίνεις στα Τρίκαλα.
Σε απλά ελληνικά, η ηλιθιότητα αυτής της επιγραφής είναι ότι εσύ είσαι τόσο μαλάκας, που θα πας μόνος σου
στον ΟΑΕΔ και θα τους πεις ότι ταξίδεψες για να σε ακυρώσουν. Αλλά, επειδή με έτρωγε ο κώλος μου, τους ρώτη-
σα τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Και πήρα για απαντήσεις κάτι μισόλογα, ότι, και καλά, “Πώς είσαι δηλωμένος άνερ-
γος και μου πας Βερολίνο;”. Για να μη τα πολυλογώ, η αίτησή μου απορρίφθηκε, επειδή διατηρώ μπλοκάκι
παροχής υπηρεσιών, που έχει να συμπληρωθεί από το 2009. Κοινώς, αφού το διατηρούσα, σημαίνει ότι είμαι επι-
χείρηση κι ότι έχω εισοδήματα. Έτσι μου είπε μια κυρία τρώγοντας παστέλι και γεμίζοντας σουσάμια το γραφείο
της. Και μπορεί να είχε θεωρητικά δίκιο, αλλά, πρακτικά,για το δικό μου είδος ελεύθερου επαγγελματία, η ύπαρξη
μπλοκακίου από μόνη της σήμαινε μηδέν έσοδα.

Συγχυσμένος, έφυγα και πήρα το μετρό, που ξέρω ότι δε φτάνει εκτός συνόρων – στο οποίο μετρό, έχει αναπτυχθεί ένα υπέροχο μέτρο αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών. Αν το εισιτήριό σου, που έχεις δικαίωμα να το κρατάς για ενενήντα λεπτά και να κάνεις απεριόριστες διαδρομές, το εξαντλήσεις μέσα σε δέκα λεπτά, βγαίνεις έξω και το δίνεις σε κάποιον άλλον που θα ταξιδέψει, αφού υπάρχουν ακόμη ογδόντα λεπτά αχρησιμοποίητου χρόνου. Τσα, ξέχνα το. Το μυρίστηκαν αυτό οι “μετρικοί” και τυπώνουν πίσω από το εισιτήριο το εξής