Simone de Beauvoir: «η μητέρα του φεμινισμού»

Σήμερα, η Google τιμά την Simone de Beauvoir. Το 1908, 106 χρόνια πριν, γεννήθηκε στην λεωφόρο Ρασπάιλ των Παρισίων. Θεωρείται ένα απ΄τα πιο φωτεινά γυναικεία σύμβολα του 20ού αιώνα καθώς άλλαξε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο νοείται η γυναίκα. Συγγραφέας, φιλόσοφος, φεμινίστρια, ακτιβίστρια και ο μεγάλος έρωτας του φιλοσόφου Jean-Paul Sartre.

Αποτελεί ειρωνεία το γεγονός πως η «μητέρα του φεμινισμού» έχει αποτυπωθεί στη συνείδηση πολλών

ως η σύντροφος ενός σπουδαίου άντρα, αλλά η σχέση της Beauvoir με τον Sartre, τόσο στον έρωτα όσο και στη φιλοσοφία, είναι ιδιαίτερη, αμφίδρομη και ανεξάρτητη. Ως ζευγάρι, έμεναν σε διαφορετικά σπίτια και, ως ερωτικοί σύντροφοι, διατηρούσαν ανοιχτές ερωτικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Δυστυχώς, το 1980, ο Sartre πεθαίνει από πνευμονικό οίδημα και η ίδια δηλώνει τότε «Ο μόνος τρόπος για να με πληγώσει ήταν να πεθάνει».

To έργο και η δράση της.

Σπούδασε μαθηματικά, λογοτεχνία, ξένες γλώσσες και φιλοσοφία στην Σορβόννη, όπου εντυπωσίασε τους πάντες τόσο με την πρώιμη γοητεία της όσο και με τον δυνατό της νου. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, η Βeauvoir ήρθε σε επαφή με τον Καμύ, τον Ζενέ, τον Πικάσο και άλλα «αντιστασιακά στοιχεία» του Παρισιού, ενώ πήρε μέρος στην οργάνωση «Σοσιαλισμός και Ελευθερία», την οποία ίδρυσε ο Sartre στα πλαίσια της αντίστασης. Μετά το τέλος του πολέμου, η Beauvoir συνεργάστηκε με τον Sartre στην έκδοση του πολιτικού περιοδικού «Les Temps Modernes», στις σελίδες του οποίου αντανακλάται η ανατρεπτική της σκέψη πάνω στην πολιτική, τη φιλοσοφία και το γυναικείο ζήτημα.

Το 1949, δημοσίευσε «Το Δεύτερο Φύλο» (Le Deuxième Sexe), ένα έργο που, σήμερα, είναι γνωστό ως «η βίβλος του φεμινισμού» και που, σε κάθε περίπτωση, δίνει μια ριζοσπαστική ερμηνεία στο τι είναι γυναίκα. Για πρώτη φορά, η ταυτότητα της γυναίκας παρουσιάζεται ως κάτι μη φυσικό και μη δεδομένο, ως ένα κοινωνικό κατασκεύασμα που συντηρεί συγκεκριμένες σεξουαλικές σχέσεις εξουσίας. Ως υπαρξίστρια η Beauvoir αποδέχεται την αρχή πως η ύπαρξη προηγείται της ουσίας. Επομένως «δεν γεννιέται κανείς γυναίκα, αλλά γίνεται.» Η ανάλυσή της εστιάζει στην ιδέα του Άλλου. Η κατασκευή της γυναίκας ως το τυπικό παράδειγμα Άλλου είναι για την Beauvoir το θεμέλιο της καταπίεσης των γυναικών.

O αγώνας και η δράση της ως μονάδα αλλά και σε συνδυασμό με τον Sartre είναι μεγάλος και πολύ σημαντικός. Το έργο της Μποβουάρ είναι πολυδιάστατο, αφού περιλαμβάνει από πολιτικές θέσεις και φιλοσοφικά δοκίμια μέχρι μυθιστορήματα, βιογραφίες και θεατρικά έργα. Η αλληλοεπιρροή με το Sartre είναι εμφανής σε πολλές περιπτώσεις, τόσο στα κείμενα της Beauvoir, όσο και σε αυτά του Sartre, ακόμα και στο μεγαλούργημά του «Το Είναι και το Μηδέν».

Το αίμα των άλλωνΌλοι οι άνθρωποι είναι θνητοίΟι ΜανδαρίνοιΟι ωραίες εικόνεςΗ κουρασμένη γυναίκαΤο δεύτερο φύλοΗ δύναμη της ζωήςΗ δύναμη των πραγμάτωνΗ μεγάλη πορείαΟι αναμνήσεις μιας καθωσπρέπει κόρηςΟι ωραίες εικόνεςΌσα είπαμε κι όσα κάναμεΌταν το πνεύμα κυριαρχείΠροδομένη γυναίκαΠυρρός και ΚινέαςΗ σκέψη της δεξιάς σήμεραΤα γηρατειά

Πέθανε στις 14 Απριλίου του 1986, έξι χρόνια μετά το θάνατο του Starte σε ηλικία 78 ετών. Πριν αφήσει την τελευταία της πνοή μπόρεσε και έγραψε, «Στην ζωή μου είχα μια αδιαμφισβήτητη επιτυχία: τη σχέση μου με τον Starte. Σε περισσότερο από τριάντα χρόνια, μόνο μια φορά πήγαμε για ύπνο τσακωμένοι.»

Απ” τα πιο γνωστά αποφθέγματά της:

«Μία γυναίκα νιώθει πως γέρασε, από τη στιγμή που οι άλλοι παύουν να την κακολογούν»«Το να κερδίσεις ένα άντρα είναι τέχνη. Το να τον κρατήσεις είναι επάγγελμα. ««Δεν γεννιέσαι γυναίκα. Γίνεσαι.»«Είναι τα γηρατειά μάλλον παρά ο θάνατος που είναι το αντίθετο της ζωής. Τα γεράματα είναι η παρωδία της ζωής, ενώ ο θάνατος μετατρέπει τη ζωή σε πεπρωμένο.»«Αν θέλει να ξεχάσει κανείς μπορεί, πρέπει όμως, να θέλει. «