#CityBlogging: Το Little Kook είναι ένα πραγματικό παραμυθοπωλείο

“Η φαντασία είναι το μόνο όπλο ενάντια στην πραγματικότητα” με αυτά τα λόγια η γάτα Τσεσάϊρ στο βιβλίο του Λιούις Κάρολ «Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων» (1865) μας υπενθυμίζει το παιδί που κρύβουμε μέσα μας. Μας θυμίζει πως όταν η φαντασία μας εγκαταλείπει βουλιάζουμε στο σκληρό κόσμο της πραγματικότητας.

Ο Κρητικός Κωνσταντής Τζώρτζης δεν εγκατέλειψε τη φαντασία του και ορμώμενος από μια ανεξήγητη αγάπη για τα Χριστούγεννα δημιούργησε τη δική του χώρα των θαυμάτων. Αρχικώς

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα αγόρι που αγαπούσε τόσο τα Χριστούγεννα, τα στολίδια, τα λαμπιόνια, τις φιγούρες και τα παραμύθια ώστε όταν «αρρώσταινε για να αισθανθεί καλύτερα το πρώτο πράγμα που ζητούσε ήταν ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο με στολίδια ακόμη και μέσα στην ντάλα του Ιουλίου»… και η μαμά του για να μην τον απογοητεύσει φοβούμενη, όμως, την κατακραυγή της γειτονιάς «έβαζε στα κρυφά το δέντρο από την πίσω πόρτα, αυτήν της κουζίνας»… Το αγόρι αγαπούσε όλο και περισσότερο τα Χριστούγεννα, τους στολισμούς, τα παραμυθένια σκηνικά. Τόσο που το παιδικό του όνειρο έγινε πραγματικότητα και το σπίτι του μετατράπηκε σε αξιοθέατο γεμάτο λαμπιόνια και στολίδια… το σπίτι του Αη Βασίλη!

Ένα αξιοθέατο όπου αρκετές φορές μου λέει πως «χρειάστηκε να παρέμβει η αστυνομία για να ρυθμίσει την κίνηση και την κυκλοφορία από τον κόσμο που μαζευόταν – έλληνες και ξένοι – για να το δουν». Τα Χριστούγεννα ήταν πάντα «το δικό του σημείο αναφοράς». Τον ρωτάω γιατί η εμμονή με αυτή την περίοδο και μου απαντά με ειλικρίνεια ότι του αρέσει να βλέπει ανθρώπινα χαμόγελα, να μοιράζεται χαρούμενες στιγμές.

Το μικρό αγόρι μεγάλωσε και συνάντησε στην Αθήνα, πια, τον Γιάννη Θάνο. Μαζί – όπως οι αδελφοί Γκριμ – αποφάσισαν να μεγαλουργήσουν. Να φτιάξουν κάτι εντυπωσιακό, κάτι μοναδικό. Ο ένας, ο Κωνσταντής, με όπλο τη φαντασία του και τα παιδικά του όνειρα, ο άλλος, ο Γιάννης, με όπλο τη μεθοδικότητα του και την πρακτική του σκέψη. Και εγένετο το Little Kook!

Ρωτώ πως προέκυψε το όνομα… ο Κωνσταντής μου απαντά ότι ο Little Kook είναι ο δικός του φανταστικός ήρωας. Του έχει φτιάξει και το δικό του σπίτι μέσα στο μαγαζί όπου τα βράδια όταν όλοι φεύγουν ο Little Kook κυκλοφορεί με τα πιρούνια του ετοιμοπόλεμος… Γιατί αυτό το ξωτικό λατρεύει τα γλυκά!

Η αλήθεια βεβαίως, είναι ότι ακόμη και εάν δεν είσαι λάτρης της ζάχαρης στο Little Kook θα αναθεωρήσεις…. Οι τούρτες είναι φτιαγμένες από ζαχαροπλάστη ειδικά για το μαγαζί. Έχουν ευφάνταστα ονόματα, εντυπωσιακή εμφάνιση και συνδυασμούς. Πάνω απ’ όλα, όμως είναι τόσο γευστικά που μια μπουκιά δεν φτάνει! Δοκίμασα 3 διαφορετικά είδη την καυτή ανάσα του δράκου (τριπλή στρώση σοκολατένιου κέικ με γέμιση πραλίνας και επικάλυψη μαρέγκας φλαμπέ), την Clever Fresh (αρωματισμένο κέικ βανίλιας με ξύσμα, χυμό λεμονιού και φρέσκια μέντα, στρώσεις από κρέμα λεμονιού και μέντας, χιονισμένο με κρυσταλλική ζάχαρη με γεύση λεμόνι-μέντα) και το Λύκε λύκε είμαι εδώ (πολλαπλές στρώσεις αφράτου κέικ βανίλιας με γέμιση φυστικοβούτυρο, μαρμελάδα και φρούτα του δάσους). Εδώ θα βρεις και πολλούς συνδυασμούς πραγματικής πόσιμης σοκολάτας. Δεν τόλμησα μετά από τόσα γλυκά! Δοκίμασα όμως την χειροποίητη βυσινάδα από τα χεράκια των μαμάδων του Γιάννη και του Κωνσταντή. Ο Γιάννης επέμενε να δοκιμάσω μια κρέπα με λευκή σοκολάτα, Oreos και φράουλες! Με μια φωνή μου λένε ότι συντόμως θα εμπλουτιστεί ο κατάλογος και θα εμπλουτιστεί με γεύσεις από τα χέρια των μαμάδων τους, αυτές τις γεύσεις που μας θυμίζουν την παιδική μας ηλικία.

Ο χώρος είναι μοναδικός καμία φωτογραφία δεν μπορεί να αποδώσει την αίσθηση που αισθάνεσαι όταν διαβείς την πόρτα του, στην οδό Καραϊσκάκη στο νούμερο 17. Το μόνο σίγουρο είναι ότι γίνεσαι και εσύ πάλι παιδί! Είναι το ιδανικό μέρος συνάντησης 3 γενεών…Εκεί μπορούν να θυμηθούν, να ανακαλύψουν, να δημιουργήσουν εκ νέου αναμνήσεις ο παππους, τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Είναι το ιδανικό μέρος για το πρώτο απογευματινό ραντεβού… ρομαντικό, γλυκό, ζεστό.

Στον κάτω όροφο αναβιώνει ένα ιπποτικό κάστρο, στο μπαρ μια βικτωριανή πολιτεία με φανάρια, ταμπέλες. Στο ισόγειο ξεκινάει και η φασολιά του Τζακ. Μου λένε πως κάθε αντικείμενο έχιε λόγο ύπαρξης και είναι μελετημένο. Όπως στον πρώτο όροφο όπου από την κουζίνα των αδελφών Γκρίμ – η κουζίνα όπου θα μπορούσε να ζει και η Σταχτοπούτα μεταφερόμαστε στο σαλόνι ενός παλατιού, βλέπουμε τη φασολια του Τζακ που υψώνεται από το ισόγειο, και χαζευουμε το δωμάτιο των Χριστουγέννων… Τα κορίτσια που σερβίρουν είναι ντυμένα αναλόγως… λίγο από Αλίκη και λίγο από καμαριέρα εποχής.

Αυτό το τεϊοποιείο, το γλυκοπαραμυθοπωλείο ήταν γραφτό να γίνει! Όση ώρα μου μιλάει ο Γιάννης και ο Κωνσταντής η ερώτηση τριγυρίζει στο μυαλό μου… έχετε αντιγράψει αντίστοιχο μαγαζί στο εξωτερικό; Με μια φωνή μου απαντούν ότι το Little Kook είναι πρωτότυπη ιδέα που γεννήθηκε από τη φαντασία του Κωνσταντή, την επιμονή του Γιάννη και την πολύτιμη βοήθεια του αρχιτέκτονα Μιχαήλ Τούρου. Και το σύμπαν συνομώτησε ώστε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Το κτήριο σχεδόν τους βρήκε… ήταν η πρώτη αγγελία που είδαν και προφανώς η τελευταία. Και όλως τυχαίως ανήκε σε μια φίλη του Κωνσταντή από τα παλιά, την κόρη του Μίμη Δομάζου. Το πρώτο σημάδι…

Όταν η ιδέα διαμορφώθηκε στο κεφάλι τους είχαν φανταστεί ότι θα υπάρχει ένας δρόμος σαν μονοπάτι που θα οδηγεί στην πόρτα του… η οδός Πιττακή στου Ψυρρή με τα κρεμαστά ψωτιστικά και το ιδιαίτερο ύφος είναι ο δρόμος που οδηγεί στην είσοδο του μαγαζιού. Αυτό το μονοπάτι που γραφτό ήταν να βρίσκεται εκεί. Σημάδι δεύτερο λοιπόν! Σημάδι τρίτο τα παραμύθια που βρήκαν μέσα στο μαγαζί όταν πήγαν να το δουν (η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, ο Όλιβερ Τουιστ και το Χριστουγεννιάτιικο δέντρο).

Ο Γιάννης μου λεει ότι ακόμη και οι καθυστερήσεις που υπήρξαν συνομώτησαν ώστε το μαγαζί να ανοίξει την περίοδο των Χριστουγέννων (12 Δεκεμβρίου 2015).

Η μουσική που ακούγεται από τα ηχεία είναι κλασσική ακουστική. Το αγαπημένο τραγούδι του Κωνσταντή, αυτό που όταν το ακούει το μυαλό του «φεύγει και σκάνε από παντού ιδέες» είναι το soundtrack από την ταινία Home Alone. Το Somewhere in my Memory πιο συγκεκριμένα είναι το τραγούδι που χαρακτηρίζει το χώρο και το πρώτο που ακούστηκε όταν άνοιξαν για πρώτη φορά οι πόρτες του. Για να μας θυμίζει ότι οι αναμνήσεις είναι καμωμένες από μικρές όμορφες στιγμές…όπως αυτές των Χριστουγέννων.

Λίγο πριν φύγω τους ζητάω να μου πουν 3 λέξεις που χαρακτηρίζουν το Little Kook… Ο Κωνστνατής ως πιο καλλιτεχνικος τύπος επικεντρώνεται στα συναισθήματα: αγάπη, θαλπωρή, ζεστασιά.

Ο Γιάννης ως πιο μεθοδικός, πιο οργανωτικός αναδεικνύει άλλες αρετές του μαγαζιού: δημιουργικότητα, ομαδικότητα, φαντασία.

Εμένα πάλι οι λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι ρομαντισμός, νοσταλγία παραμυθένιος κόσμος, γλυκιά ανάμνηση και η χώρα των θαυμάτων….εκεί που όλα μπορούν να συμβούν ακριβώς όπως στα παραμύθια!