#CityBlogging: Τα καλά του Πειραιά με μπόλικο Ω3

Ο Γίαννης Μαλούχος περιμένει την Αλίκη Βουγιουκλάκη… η Καίτη Λαμπροπούλου περιμένει το Δημήτρη Παπαμιχαήλ… Μια πλαστική μπάλα θαλάσσης ανάμεσα τους, μια Βουγιουκλάκη και ένας Παπαμιχαήλ που δεν εμφανίστηκαν ποτέ, μια μεγάλη παρεξήγηση για να αρχίσει μια ταινία που μεγαλώνει γενιές τώρα, «Η Αλίκη στο Ναυτικό» (1961). Και στο φόντο ένα ρολόι για να υπενθυμίζει την ώρα και τα λεπτά που περνάνε βασανιστικά έως ότου τελεσφορήσει το ραντεβού. Αυτό το ρολόι, σήμα κατατεθέν και σημείο συνάντησης στον Πειραιά

Το πέτρινο επιστύλιο ρολόι επάνω στην ελλειπτική νησίδα στην ακτή Μουτζοπούλου και στη λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη είναι γνωστή στους πειραιώτες ως “Αυγό” λόγω του σχήματος της νησίδας… Στέκει εκεί αγέρωχο από το 1940. Τη δεκαετία του 1950 εκεί βρισκόταν και το καφενείο – κινηματογράφος Σπλέντιτ και η πλατεία Κανάρη με τα τραπεζοκαθίσματα.

Το 2016 η Ζέα και η πλατεία Κανάρη εξακολουθούν να είναι αγαπημένο σημείο συνάντησης… έτσι και εγώ με τα παιδιά μου ξεκινήσαμε από το ρολόι «Αυγό». Κατόπιν κάναμε βόλτα στη μαρίνα της Ζέας αγναντεύοντας τα σκάφη και εισπνέοντας την αύρα της θάλασσας.

Η καινούργια παιδική χαρά επί της πλατείας Κανάρη ήταν φυσικά ο επόμενος σταθμός μας. Μετά από πολύωρο παιχνίδι με ασφάλεια, καθώς είναι σωστά περιφραγμένη και κατασκευασμένη με σύγχρονες προδιαγραφές, ήρθε η ώρα για φαγητό. Αυτή τη φορά δεν επιλέξαμε το κλασσικό Belle Amie αλλά ένα καινούργιο μαγαζί, το Ω3, που κέντρισε το ενδιαφέρον μου για τα χρώματα, την αισθητική του και το design. Μόλις έμαθα ότι βασίζεται στην ομάδα του παλιού Jimmy & the Fish στο Μικρολίμανο δεν το σκέφτηκα πολύ. Μαζί με τα παιδιά και τους φίλους μας δεν κάναμε δεύτερη σκέψη και καθίσαμε στα τραπέζια του.

Ω3 έγραφε στην πόρτα του και η κουζίνα φυσικά αφιερωμένη στα ψάρια και τα ψαρικά. Κάθε μέρα έχουν φρέσκο ψάρι και φροντίζουν να σε ενημερώσουν με το που κάθεσαι για την ψαριά της ημέρας.

Εμένα μου κέντρισε το ενδιαφέρον και με δικαίωσε το ολόφρεσκο και γευστικό σουβλάκι σολωμού. Ο γιος μου ενθουσιάστηκε με το λευκό ταραμά και τις τυροκροκέτες τις οποίες ονομάζουν διπλοπαναρισμένο σαγανάκι τυριού (μόνο ένα τρίχρονο νομίζω θα ενθουσιαζόταν με αυτόν τον συνδυασμό!). Η κόρη μου πάλι προτίμησε φιλέτο σαρδέλας με χοντρό αλάτι. Ότι δοκιμάσαμε ήταν γευστικό και προσεγμένο. Το δικό τους κρασί ποικιλίας μοσχοφίλερο εξαιρετικό! Το σουβλάκι σολωμού στα 11 ευρώ και η σαρδέλα στα 8,50 ενώ το σαγανάκι στα 4 ευρώ. Στο τέλος σε κερνάνε σιμιγδαλένιο χαλβά… με ιδιαίτερη γεύση – νομίζω έχει πορτοκάλι μέσα – αλλά αρκετά γλυκό για τα δικά μου γούστα.

Και η μέρα μας τελείωσε με μια ακόμη βόλτα πλάϊ στα σκάφη για να πάρουμε μαζί μας στο σπίτι λίγο θαλασσινό αέρα….και κάπου εκεί δίπλα στη θάλασσα μου έρχεται στο μυαλό ένα τραγούδι που συνδυάζει το ρολόϊ με την ταβέρνα, μια μελωδία του Τσιτσάνη διασκευασμένη όμως από μια νέα ταλαντούχα ερμηνεύτρια, την Σαββέρια Μαργιόλη… Αξίζει της προσοχής σας!