Λώρης Λοϊζίδης:”Δεν πιστεύω ότι οι Ελλαδίτες είναι καλύτεροι ηθοποιοί από τους Κύπριους. Ο μύθος που υπάρχει ότι είναι «κράχτες» του κόσμου δεν υφίσταται”

Ο Λώρης Λοϊζίδης  ανοίγει τα χαρτιά του,στην Άννα Χατζηεφραίμ και στο ένθετο “Σαββατοκύριακο” της εφημερίδας ” Αλήθεια”, για το τι μας επιφυλάσσει την επόμενη σεζόν, για τις «Πατάτες Αντιναχτές», για τις προτάσεις από την Ελλάδα, για τον «DWTS», για τους Ελλαδίτες ηθοποιούς, για το αν έχει την  λειτουργία του «Φούξια cafeé» στη Λεμεσό,αλλά και για τη γυναίκα της ζωής του Στέλλα… 

Ποια είναι τελικά η μυστική συνταγή για μια ανοδική πορεία στο χώρο της υποκριτικής;

Πιστεύω πως σε κάθε επάγγελμα πρέπει

να είσαι ειλικρινής, αλλά πάνω απ’ όλα να αγαπάς αυτό που κάνεις με ήθος και σεβασμό για να αποδίδεις σωστά βγάζοντας το επιθυμητό αποτέλεσμα. Νομίζω πως κοροϊδεύεις τον ίδιο τον εαυτό σου αν δεν είσαι ειλικρινής σε οποιαδήποτε δουλειά. Αν δεν είσαι ειλικρινής, απλά σε κάποια στιγμή θα υπάρξει πρόβλημα με αποτέλεσμα να αποχωρήσεις.

Ποιες θεατρικές και τηλεοπτικές δουλειές σας έχετε ξεχωρίσει;

Σε κάθε μου βήμα έχω ξεχωρίσει πολλές δουλειές. Τηλεοπτικά με τις «Πατάτες Αντιναχτές», «Την πάτησα», η «Αίγια φούξια», αλλά και θεατρικά όπως όταν έπαιξα στον ΘΟΚ την παράσταση «Η αγάπη της Μαρικκούς» όπου σκηνοθέτησε ο Ευτύχιος Πουλλαΐδης, μετά όταν σκηνοθέτησα, αλλά και έπαιξα στην παράσταση «Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω», το «Κοτζιάκαρο τέζα» και άλλες δουλειές μου όπου στάθηκαν σημαντικοί σταθμοί στην πορεία μου. Νιώθω ευτυχής που βρίσκομαι ακόμη στο χώρο και έχω τη δυνατότητα να κάνω πράγματα που μ’ αρέσουν, αλλά και να επιλέγω τις δουλειές μου και τους συνεργάτες μου.

Πότε έγινε η απαρχή σας στο γράψιμο;

Έγραφα σκέψεις μου στο χαρτί από τον καιρό που φοιτούσα σε σχολή στην Αθήνα, χωρίς να έχω στο μυαλό μου πως κάποια μέρα θα έγραφα είτε θεατρικά είτε τηλεοπτικά σενάρια. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως τότε στη διαδρομή που έκανα από Ακαδημίας μέχρι Ζωγράφου παρατηρούσα τον κόσμο και έγραφα μέσα στο λεωφορείο. Μέτα όταν ήρθα στην Κύπρο σταμάτησα να γράφω για ένα διάστημα, ενώ μετά ένιωσα την ανάγκη να γράψω κάτι που θα ήθελα να παίξω. Τηλεοπτικά έπαιξα σε πράγματα που δεν μ’ άρεσαν και σκεφτόμουν πως αποκλείεται να γράψω χειρότερα σενάρια απ’ αυτά που παίζω. Έτσι ξεκίνησα δειλά – δειλά να γράφω….

Υπάρχουν αρκετοί ηθοποιοί που θα επιθυμούσαν να ενσαρκώσουν ρόλους σε δικά σας σενάρια…

Αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Θεωρώ ότι αυτό που λες βασίζεται στο ότι γράφω πράγματα που μ’ αρέσουν. Είτε στο θέατρο, είτε στην τηλεόραση γράφω σενάρια που απολαμβάνω, για να έχω και εγώ αλλά και οι συνεργάτες μου μια σεζόν όμορφη και δημιουργική. Όλοι οι ηθοποιοί αναζητούν μια δουλειά που να τους αρέσει, με οικονομικές απολαβές… Αυτό είναι και το μυστικό… να κάνεις το χόμπι σου και να αμείβεσαι. Εγώ μέχρι σήμερα θεωρώ ότι αυτό το πέτυχα…

Τι σας έκανε να επιστρέψετε πίσω στην Κύπρο από την Αθήνα;
 

Στην Αθήνα υπήρχε πολύς ανταγωνισμός. Δεν είμαι άνθρωπος που τρέχει τις ακροάσεις για να μου δοθεί η ευκαιρία. Είχα σκοπό να γυρίσω στην Αθήνα όταν θα ένιωθα πιο δυνατός και έχοντας στα χέρια μου ένα καλό βιογραφικό.