Δημοσιεύματα αμερικανικού Τύπου για την Κύπρο

Οι επιπτώσεις της συμφωνίας για την Κύπρο στην Ευρωζώνη και στην αξιοπιστία του τραπεζικού της συστήματος και η ανάλυση των αιτίων της κυπριακής κρίσης, απασχολούν και σήμερα τον αμερικανικό τύπο, ενώ υπάρχουν και δημοσιεύματα που συνδέουν την κρίση με το κυπριακό.

Οι επενδύσεις-στοιχήματα της Τράπεζας της Κύπρου και της Λαϊκής Τράπεζας

Κύπρου στην ελληνική οικονομία της Ελλάδας, κυρίως μέσω της συνεχιζόμενης αγοράς ελληνικών ομολόγων από το 2010 όταν άρχισε ήδη να διαφαίνεται η κρίση, ευθύνονται για τη σημερινή τους κατάρρευση, υποστηρίζουν οι David Enrich και Charles Forelle σε ανταπόκριση από το Λονδίνο της Wall Street Journal με τίτλο «Τα στοιχήματα στην Ελλάδα βούλιαξαν τους μεγαλοδανειστές» («Greek Bets Sank Top Lenders»).
Οι ανταποκριτές καταγράφουν μια σειρά λανθασμένων κινήσεων των επικεφαλής των δύο κυπριακών τραπεζών από τα τέλη του 2010. Από τότε και ενώ ακόμη και οι ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας είχαν συμφωνήσει ανοικτά ότι οι πιστωτές των αποδυναμωμένων χρηματοπιστωτικά κυβερνήσεων κρατών-μελών της ευρωζώνης θα υφίσταντο απώλειες σε μελλοντικά δάνεια, οι δύο κυπριακές τράπεζες εξακολουθούσαν να επιδεικνύουν αδιαφορία για την έκθεσή τους στα ελληνικά κρατικά ομόλογα.

Επιπλέον, τονίζεται, τον Ιούλιο του 2010, η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (EBA) διεξήγαγε «ειδικά τεστ αντοχής» σε ευρωπαϊκές τράπεζες για να δει πώς αυτές θα ανταποκρίνονταν σε περίπτωση επιδείνωσης των οικονομικών συνθηκών. Ωστόσο, οι συγκεκριμένες δοκιμασίες που μετρούσαν τις επιπτώσεις της οικονομίας σε χαρτοφυλάκια δανείων, δεν συμπεριελάμβαναν ενδεχόμενες απώλειες από κρατικά ομόλογα, με αποτέλεσμα οι δύο κυπριακές τράπεζες να κριθούν ως έχουσες επαρκή κεφάλαια. Το ίδιο συνέβη και με το επόμενο τραπεζικό τεστ της ΕΒΑ και μόνο τον Δεκέμβριο του 2011, όταν η ΕΒΑ εισήγαγε τον παράγοντα των ενδεχόμενων απωλειών λόγω κρατικών ομολόγων, απεκαλύφθησαν τα ελλείμματα κεφαλαίου των δύο κυπριακών τραπεζών, ύψους €1.56 δις για την Τράπεζα Κύπρου και €1.97 δις για τη Λαϊκή Κύπρου, τα οποία οι δύο τράπεζες είχαν προθεσμία έως τον Ιούνιο του 2012 για να καλύψουν, πράγμα το οποίο δεν επετεύχθη.
«Τίποτε δεν είναι απλό όταν αφορά ένα ευρωπαϊκό δάνειο και το κυπριακό φιάσκο αυτό αποδεικνύει εκ νέου… ωστόσο οι έλεγχοι κεφαλαίων είναι ευκολότερο να επιβληθούν απ’ ό,τι να αρθούν», τονίζει η σύνταξη της WALL STREET JOURNAL, σε κύριο άρθρο της με τίτλο «Όταν ένα Ευρώ δεν είναι ένα Ευρώ» («When a Euro Isn`t a Euro»).

Όπως και ο έλεγχος στις εγχώριες συναλλαγές, έτσι και ο ‘εγκλωβισμός’ χρήματος εντός Κύπρου θα συμβάλει στο να αποτραπεί το άμεσο πάγωμα της κυπριακής οικονομίας.
Ωστόσο, τα προβλήματα θα αρχίσουν από τη στιγμή που θα επιτραπεί εκ νέου η διακίνηση χρήματος, γιατί εκείνη τη δεδομένη στιγμή, ακόμη και οι ασφαλισμένοι καταθέτες θα επανεξετάσουν το εάν θα διατηρήσουν τις καταθέσεις τους στην Κύπρο. Η λύση για την Κύπρο και την ευρωζώνη, σύμφωνα με τη σύνταξη της WSJ, είναι να οικοδομηθεί εκ νέου αρκετή εμπιστοσύνη προκειμένου να παραμείνουν τα κεφάλαια εντός Κύπρου και μετά την άρση των κεφαλαιακών ελέγχων. Και ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό, συνεχίζει η σύνταξη της WSJ, είναι να πειστούν οι καταθέτες ανά την Ευρώπη ότι και αυτοί ενδέχεται κάποια στιγμή να αντιμετωπίσουν περιορισμούς στη διακίνηση κεφαλαίων. Η ευρωζώνη εισέρχεται σε ένα επικίνδυνο πεδίο και αυτό που σήμερα μοιάζει ως ένα αναγκαίο μέτρο σταθεροποίησης μπορεί να αναδειχτεί σε πρώτο βήμα απομάκρυνσης από μια θεμελιώδη αρχή της ευρωζώνης, καταλήγει η WSJ.

Για αλλαγή καθεστώτος στην πολιτική της ευρωζώνης κάνουν λόγο οι Donald Luskin (επικεφαλής επενδύσεων) και Lorgan Roche Kelly (επικεφαλής διαμορφωτής ευρωπαϊκής στρατηγικής της Trend Macro) σε άρθρο γνώμης στη WALL STREET JOURNAL με τίτλο «Αλλαγή καθεστώτος έρχεται στην πολιτική του ευρώ» (Regime Change Comes to Euro Policy»), σχολιάζοντας την απόφαση διάσωσης των κυπριακών τραπεζών που μεταφέρει στους καταθέτες το κόστος διάσωσης.
Οι δύο οικονομικοί αναλυτές υποστηρίζουν μεταξύ άλλων ότι η τραπεζική κρίση στην Κύπρο προκάλεσε μια ήδη καθυστερημένη επανεκτίμηση της οικονομικής πολιτικής εντός ευρωζώνης, μια επανεκτίμηση που με την εύνοια της τύχης, θα τερματίσει τον όρο του «πολύ σημαντικός για να πτωχεύσει» (‘too big to fail’), ο οποίος μέχρι πρότινος κυριαρχούσε στην παγκόσμια οικονομική σκηνή. Ωστόσο, όπως αναγνωρίζουν οι αρθρογράφοι, η αλλαγή ενός οικονομικού καθεστώτος δεν είναι ποτέ εύκολη, ενώ σε όσους διερωτώνται για το ποιο λόγο εφαρμόζεται επί του παρόντος η σκληρή αυτή πολιτική που εξαναγκάζει ιδιώτες καταθέτες να επωμιστούν το κόστος ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών, οι αναλυτές απαντούν κυνικά, ότι αυτό ίσως συνέβη επειδή μεγάλο μέρος από το άμεσο βάρος θα μεταφερθεί εκτός Ευρώπης, στους Ρώσους ολιγάρχες.

Εξίσου καταστροφικό με το πρώτο θεωρεί ότι είναι και το δεύτερο σχέδιο διάσωσης που προκρίθηκε για την Κύπρο ο Clive Crook σε άρθρο γνώμης στο BLOOMBERG («Cyprus’s Plan B Is Still a Disaster») με ολέθριες συνέπειες τόσο για την οικονομία της νήσου όσο και για την Ευρώπη. Το σχέδιο διάσωσης περιλαμβάνει το εξής οξύμωρο, μολονότι δηλαδή η Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) θέλησαν το νέο χρέος της Κύπρου να είναι «βιώσιμο», δηλαδή η Κύπρος να είναι ικανή στην εξυπηρέτησή του, τα δεδομένα που δημιουργούνται, με τη βίαιη συρρίκνωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και κατ’ επέκταση της κυπριακής οικονομίας, οδηγούν στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Το ΑΕΠ της Κύπρου έχει πλέον προγραμματισθεί για μια κατακόρυφη συρρίκνωση καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την εξυπηρέτηση του όποιου χρέους, ενώ οδηγεί μαθηματικά σε ένα νέο σχέδιο διάσωσης, που σύμφωνα με τις αιτιάσεις των Ευρωπαίων έγινε προσπάθεια να αποφευχθεί.
Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, ήταν αναγκαία η αναμόρφωση και εξυγίανση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος, η οποία θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με τα μέσα που διαθέτει η Ευρώπη σε συνθήκες ομαλότητας. Αντί αυτού επιλέχθηκε η άμεση καταστροφή του, υπό το πρόσχημα της εξυγίανσης με ολέθριες συνέπειες για την Κύπρο και την Ευρώπη. Η ευρωπαϊκή ενότητα έχει πληγεί, η ανησυχία για την Ισπανία και την Ιταλία εντείνεται, ενώ η Κύπρος τιμωρείται για την έκθεσή της στα ελληνικά ομόλογα, για μια απόφαση δηλαδή που είχε λάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το αρνητικό σχέδιο διάσωσης για την Κύπρο αφήνει ελάχιστα περιθώρια για μια μελλοντική ανάκαμψη της κυπριακής οικονομίας, ενώ ενισχύει τον προβληματισμό για άμεση αποχώρηση από την Ευρωζώνη, ως τη μόνη δυνατότητα για μια μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη, υποστηρίζει η Caroline Baum σε άρθρο γνώμης στο BLOOMBERG («Escape From the Euro Zone: A Tragedy in Three Acts»), επισημαίνοντας ταυτόχρονα τον κίνδυνο μετάδοσης της κρίσης και κατάρρευσης της Ευρωζώνης.
Ενδεχόμενη έξοδος της Κύπρου από την Ευρωζώνη θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την απαρχή του τέλους της Ευρώπης και του ονείρου για τη δημιουργία των Ενωμένων Κρατών της Ευρώπης, καθώς και άλλα μη ανταγωνιστικά κράτη θα έμπαιναν στον πειρασμό της εξόδου για να απαλλάξουν τις οικονομίες τους από τα δεσμά ενός κοινού νομίσματος που φτιάχτηκε στα πρότυπα των βόρειων χωρών και διοικείται από αυτές.

Τα αποτελέσματα από μια ενδεχόμενη έξοδο της Κύπρου από το ευρώ θα ήταν καταστροφικά στο άμεσο μέλλον, καθώς θα κατέρρεε ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα, αλλά μακροπρόθεσμα θα καθίστατο περισσότερο ανταγωνιστική, μέσω ενός υποτιμημένου νομίσματος, και χωρίς να χρειασθεί να μειώσει περαιτέρω τους μισθούς της.
Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά, η πρώτη πράξη του δράματος ήταν οι διαπραγματεύσεις και οι μεθοδεύσεις για τη δημιουργία του ευρωπαϊκού νομίσματος, η δεύτερη ήταν η υλοποίησή του, ενώ η τρίτη παραμένει ανοιχτή και θέτει σε δοκιμασία τη βιωσιμότητα της αρχής που δεν προβλέπει έξοδο από την Ευρωζώνη.

Σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο της ΕΕ, που βρίσκεται στην κατοχή του BLOOMBERG («Cyprus Program Isn’t Template for Euro-Area Rescues, EU Says», James G. Neuger, Βρυξέλλες), οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεσμεύθηκαν ότι το κούρεμα των καταθέσεων που περιλαμβάνει το κυπριακό σχέδιο διάσωσης δεν δημιουργεί προηγούμενο για τα μελλοντικά σχέδια διάσωσης, διαψεύδοντας αντίθετες δηλώσεις του Ολλανδού υπουργού Οικονομικών, Jeroen Dijsselbloem.
Όπως επισημαίνεται στο κείμενο, που συμφωνήθηκε χθες από τους εκπροσώπους των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, «το κυπριακό πρόγραμμα δεν αποτελεί πρότυπο, αλλά πρόκειται για μέτρα που σχεδιάστηκαν ειδικά για την εξαιρετική περίπτωση της Κύπρου»

http://www.bloomberg.com/news/2013-03-27/cyprus-program-isn-t-template-for-euro-area-bailouts-eu-says.html

Ανοιγμα καταστημάτων
————
Τη σχετική ηρεμία που επικρατεί στην ελληνική τραπεζική αγορά, μετά την πρόσφατη εξαγορά από την Τράπεζα Πειραιώς των ελληνικών υποκαταστημάτων τριών κυπριακών τραπεζών (Τράπεζας Κύπρου, Ελληνικής Τράπεζας και Λαϊκής Τράπεζας) προβάλλει ανταπόκριση από την Αθήνα της Niki Kitsantonis στην ηλεκτρονική έκδοση της NEW YORK TIMES, με τίτλο «Calm Prevails as Cypriot Banks Open Doors in Greece».
Στο δημοσίευμα προβάλλονται δηλώσεις Ελλήνων και Κυπρίων πελατών τραπεζικών υποκαταστημάτων στην Αθήνα ότι θεωρούν πως ελήφθησαν επαρκείς προφυλάξεις για τις ελληνικές τράπεζες, καθώς και αναφορές τραπεζικών υπαλλήλων ότι πρόκειται για μια συνηθισμένη ημέρα με αρκετό φόρτο εργασίας, αλλά εντός κανονικών πλαισίων.

Κύπρος – Τουρκία – Φυσικό Αέριο και κυπριακό πρόβλημα
————–
«Με την οικονομία της σε συντρίμμια, η Κύπρος χρειάζεται επειγόντως να αξιοποιήσει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της, ωστόσο το άνοιγμα της στρόφιγγας θα εξαναγκάσει το κράτη-μέλη της ΕΕ να προβεί σε σκληρές επιλογές που είχε επί μακρόν αναβάλλει», υποστηρίζει ο James Kanter σε ανταπόκριση από τις Βρυξέλλες στην ηλεκτρονική έκδοση της NEW YORK TIMES, με τίτλο «Για την Κύπρο ξαφνική ανάγκη να το παίξει καλή με την Τουρκία» («For Cyprus, a Sudden Need to Play Nice With Turkey»).

Πρόκειται για ένα δημοσίευμα το οποίο παίρνει τις απόψεις μόνο συμπαθούντων προς τις τουρκικές θέσεις αναλυτών χωρίς να μπει στον κόπο να ζητήσει τις απόψεις της κυπριακής κυβέρνησης.
Στο δημοσίευμα επισημαίνεται μεταξύ άλλων η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας που είχαν διαταραχθεί μετά την αιματηρή ισραηλινή επιδρομή πριν από τρία χρόνια σε πλοιάριο με προορισμό την Γάζα, με αποτέλεσμα το θάνατο 9 Τούρκων πολιτών. Την περασμένη Παρασκευή, «σε μια εντυπωσιακή διπλωματική προσέγγιση η οποία έγινε προφανώς κατόπιν αμερικανικών πιέσεων», ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου απολογήθηκε για το συμβάν, κίνηση η οποία χαιρετίστηκε άμεσα από τον Τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. H εν λόγω κίνηση, αν και είχε ως κύριο στόχο τη συγκράτηση των συγκρούσεων στη Συρία, μοιάζει ότι αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού στην ενεργειακή πολιτική της περιοχής.

«Η εστίαση στους υδρογονάνθρακες θα ήταν μια έξυπνη κίνηση για τους Κυπρίους», σύμφωνα με τον Michael Leigh, σύμβουλο του αμερικανικού German Marshall Fund, ο οποίος τονίζει ότι «οι Κύπριοι πρέπει πλέον να διαφοροποιήσουν την οικονομία τους από τη μέχρι τώρα εξάρτηση τους από τον παράκτιο τραπεζικό τομέα και να αναπτύξουν όπως οι Ισραηλινοί και οι Νορβηγοί βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας σχετιζόμενες με την ενέργεια».
Επίσης, όπως δηλώνει η Fiona Mullen, διευθύντρια της εδρεύουσας στη Λευκωσία συμβουλευτικής εταιρείας Sapienta Economics, «η επιβάρυνση της Κύπρου με τόσο μεγάλο χρέος θα μπορούσε να είναι ένας έμμεσος τρόπος της ΕΕ για να πιέσει τους Ελληνοκυπρίους σε κάποιου είδους διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος».

Το BLOOMBERG σε κύριο άρθρο του με τίτλο «Turkey’s Promising Shift to the West», αναφέρεται στην εξομάλυνση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, η οποία ανοίγει το δρόμο σε ενδεχόμενη επέμβαση στη Συρία, ενώ, όπως επισημαίνεται, δημιουργούνται τώρα οι προϋποθέσεις για την επίλυση του Κυπριακού και την επανένωση της νήσου.
Σημειώνεται παράλληλα η δυνατότητα σχηματισμού μιας τετραμερούς συνεργασίας στην περιοχή (Ελλάδας, Τουρκίας, Κύπρου, Ισραήλ) μετά την ενίσχυση των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων.

Σύμφωνα με το κύριο άρθρο, οι δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο το τελευταίο διάστημα απέσπασαν την προσοχή από δύο σημαντικά γεγονότα που σχετίζονται με την Τουρκία.
Το πρώτο είναι η διακήρυξη κατάπαυσης του πυρός στην οποία προέβη ο έγκλειστος Κούρδος ηγέτης, Αμπτουλάχ Οτσαλάν, στις 21 Μαρτίου, ως αποτέλεσμα των ανοιγμάτων που πραγματοποίησε η Τουρκία προς την κουρδική μειονότητα. Το δεύτερο είναι η συγγνώμη του Ισραήλ προς την Τουρκία, στις 22 Μαρτίου, για το θάνατο των εννέα Τούρκων που επέβαιναν στο πλοιάριο για τη Γάζα. Η αποδοχή της συγγνώμης από την Τουρκία, με πολύ πιο χαλαρούς όρους, από αυτούς που ζητούσε, είναι επίσης αξιοσημείωτη. Υποδηλώνει ότι η Τουρκία δεν επιθυμούσε να ταπεινώσει απλά το Ισραήλ.

Τα γεγονότα αυτά αποτελούν επακόλουθο της επιδεινούμενης κατάστασης στην περιοχή, καθώς εντείνονται οι συγκρούσεις στη Συρία, ενώ παράλληλα διευρύνεται η ρήξη μεταξύ των σουνιτικών κρατών, όπως της Τουρκία, με τα σιιτικά κράτη, όπως το Ιράν και το Ιράκ, ενώ το θέμα της Συρίας πλήττει τις τουρκικές σχέσεις με τη Ρωσία.
Η όποια στηριζόμενη από τις ΗΠΑ επέμβαση στη Συρία, την οποία επιθυμεί η Τουρκία, απαιτεί τη συνεργασία τουρκικών και ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων. Εξάλλου δημόσια ο Πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου διάσυνδεσε τη «συγγνώμη» του με την απειλή της Συρίας. Ενδεχόμενη επέμβαση θα ήταν επίσης λιγότερο επικίνδυνη για την Τουρκία εάν εξέλιπε ο πόλεμος με το PKK, το οποίο διατηρεί στενές σχέσεις με την κουρδική οργάνωση της Συρίας.

Πέραν των περιφερειακών αιτιών, και εσωτερικοί λόγοι οδήγησαν στην παρούσα μεταβολή, όπως ο σχηματισμός νέας κυβέρνησης στο Ισραήλ και η επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα. Ο Τούρκος Πρωθυπουργός επιθυμεί από την άλλη πλευρά να αποκτήσει την στήριξη της κουρδικής μειονότητας, ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2014.
Είναι πλέον σαφές ότι η Τουρκία επανακαθορίζει την εξωτερική της πολιτική, επαναπροσεγγίζοντας του νατοϊκούς της συμμάχους, ενώ απομακρύνεται ταυτόχρονα από το τρίγωνο Τουρκία-Ιράν-Ρωσία που είχε αναπτύξει την προηγούμενη δεκαετία.

Η αντιπαράθεση με το Ισραήλ αποτελούσε εμπόδιο στη βελτίωση των σχέσεων με την Ουάσιγκτον, μολονότι είχε προηγηθεί η απόφαση της Τουρκίας για την εγκατάσταση ενός νατοϊκού αντιπυραυλικού συστήματος στα εδάφη της (που προκάλεσε την οργή του Ιράν και της Ρωσίας) και η εγκατάσταση ενός συστήματος πυραύλων Patriot στα σύνορα με τη Συρία.
Όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, ο Ερντογάν στο πλαίσιο της αποκατάστασης των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων θα πρέπει να επιτρέψει τη συμμετοχή του Ισραήλ στις νατοϊκές ασκήσεις που διεξάγονται κάθε χρόνο στον τουρκικό εναέριο χώρο, υπό την επωνυμία ‘Anatolian Eagle’, εγκαθιδρύοντας εκ νέου μια λειτουργική αμυντική σχέση μεταξύ των δύο κρατών.

Η μεταβολή της τουρκικής στάσης παρέχει νέες δυνατότητες και σε άλλα πεδία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να πάψει να στρουθοκαμηλίζει, ανοίγοντας το δρόμο στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. Η ενίσχυση των ενταξιακών συνομιλιών θα ήταν ωφέλιμη, με όρους οικονομικούς και ασφάλειας, τόσο για την ΕΕ όσο και για την Τουρκία, ανεξάρτητα από την τελική έκβαση του αποτελέσματος.
Η αλλαγή της τουρκικής στάσης δημιουργεί νέες δυνατότητες και για την Κύπρο. Οι όροι που περιλαμβάνονται στο κυπριακό σχέδιο διάσωσης θα καταστρέψουν το υπεράκτιο χρηματοπιστωτικό και επιχειρηματικό μοντέλο της χώρας, οδηγώντας την οικονομία της σε μια μακρόχρονη, ανάλογη της ελληνικής, ύφεση. Το μόνο αναπτυξιακό υποκατάστατο που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι τα ανεκμετάλλευτα υπεράκτια κοιτάσματα φυσικού αερίου.

Το Ισραήλ και η Κύπρος είχαν ξεκινήσει την εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων, προκαλώντας την οργή της Τουρκίας. Το νησί ωστόσο παραμένει διαιρεμένο, μετά την τουρκική εισβολή του 1974, καθιστώντας διαφιλονικούμενη την εκμετάλλευση των υπεράκτιων κοιτασμάτων. Η αβεβαιότητα είναι ένας από τους λόγους που η Ρωσία αρνήθηκε να διασώσει την Κύπρο, με αντάλλαγμα δικαιώματα εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων.
Η Κύπρος, προστίθεται στο άρθρο, θα μπορούσε να επανενωθεί το 2004, όταν ο «τουρκικός βορράς» ψήφισε υπέρ του σχεδίου του ΟΗΕ, το οποίο ωστόσο καταψήφισε ο «ελληνικός νότος». Εάν επιτυγχάνονταν μια επανένωση τώρα θα επέφερε νέες πραγματικές επενδύσεις στην Κύπρο με την ανάπτυξη του τουρισμού και τη γρήγορη αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου, τα οποία η κυπριακή Κυβέρνηση υπολογίζει σε 60 δις κ.μ.

Η διαμάχη της Τουρκίας με το Ισραήλ σχετικά με το Μαβί Μαρμαρά ήταν αυτή που οδήγησε στην ενίσχυση των σχέσεων του Ισραήλ με την Κύπρο και την Ελλάδα, των δύο αιώνιων αντιπάλων της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Είναι προς το συμφέρον και των τεσσάρων μερών να αποκαταστήσουν τώρα τις σχέσεις τους, καταλήγει.