Σπάστονα μωρέ μην τόνε λυπάσαι.

Κάντονα χίλια κομμάτια. Ούτε καν να σκέφτεσαι αν ζει μετά.Σκάστου τα αστραγάλια στο σβέρκο και μετά αν σου ζητήσει τον λόγο πες του ξέρεις τι μωρή κουρούτα, α πάγαινε από δω χάμου, εδώ παίζουμε αντρίκια, φοράμε πανταλόνια, δεν είμαστε σερβιέτες ολγουέης με φτερά να σου μαζέβουμε (προσέχτε σπέλινγκ) τα αίματα, εδώ κάνουμε δουλειές στα ίσα, τέρμα, τελείωσε.Και θα σου πει αυτός μα γιατί και θα φάει και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη κλωτσά και θα είσαι από πάνου του και θα του γκαράς, ΠΟΝΕΣΕ ΡΕ, ΠΟΝΕΣΕΣ;Ναι θα σου λέει και θα τρώει και παραπάνω, θα τρώει και για το σπίτι, πάρε να ‘χεις ρε και για τους γονείς και τα κατοικίδια.Μα γιατί θα σου λέει και πάλι, γιατί έτσι θέλω ρε, τέρμα, δεν ξαναμιλάς, μούγκα, στρούγκεν.Και μετά όλος ούλος ο κόσμος θα ξηγιέται παλαμάκι και δεν θα είναι για τούτονα.Θα είναι για σένα που τον κλώτσησες. Ναι.