Κόκκινος μαρκαδόρος χωρίς μελάνι

Kάποτε μου έφταναν τα δάχτυλα των δύο χεριών για να μετρήσω τα φάιναλ-φορ που έχω δει από κοντά. Πλέον, μετά βίας περισσεύει χώρος στα πόδια.Γάνδη, Σαραγόσα, Μόναχο, Αθήνα, Τελ Αβίβ, πάει το δεξί χεράκι. Σαραγόσα, Παρίσι, Ρώμη, Βαρκελώνη, Μόναχο, Θεσσαλονίκη, πάει και το αριστερό. Παρίσι, Μπολώνια, Μόσχα, Πράγα, Αθήνα, πάει το ένα ποδαράκι. Βερολίνο, Παρίσι, Βαρκελώνη φέτος θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, περίσσεψαν δύο δάχτυλα χωρίς σημάδι. Από το 2013, θα χρειαστώ ενισχύσεις.Τα δαχτυλίδια έγιναν στο Βερολίνο έξι και η καταμέτρηση (ελπίζω ότι) συνεχίζεται. Από τα φάιναλ-φορ που είχαν στη σύνθεσή τους ελληνική ομάδα, δεν έχασα ούτε μισό.Ευτυχώς, η διοργανώτρια αρχή ήρθε στα σύγκαλά της και κλείδωσε στο χρονοντούλαπο το ακατανόητο σχέδιο της παλαιάς FIBA, για διεξαγωγή των αγώνων Τρίτη-Πέμπτη και μάλιστα Απρίλιο μήνα. Η απονομή του Κυπέλλου Πρωταθλητριών θα πρέπει να είναι το αποχαιρετιστήριο γεγονός της σεζόν, η κορύφωση των εορτασμών, η κορωνίδα των εκδηλώσεων, όπως γίνεται πλέον στο ποδόσφαιρο. Μάιο και όσο γίνεται πιο αργά.Να περάσει στο μεταξύ και η ρημάδα η αργία των Ισραηλινών...Στοιχειώδεις κανόνες ευαισθησίας υπαγορεύουν αυτά που για εμάς τους Έλληνες είναι  αυτονόητα. Είναι σφάλμα να ορίζεται ένας τελικός Ευρωλίγκας ανήμερα μίας εθνικής εορτής που μάλιστα τηρείται με υποδειγματική ευλάβεια. Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει για τις ημέρες θρησκευτικής κατάνυξης, ειδικά σε χώρες που έχουν τη θρησκεία κορώνα στο κεφάλι της, όπως η Ελλάδα. Το Πάσχα των ορθοδόξων, το Πάσχα των καθολικών και η Ημέρα των Πεσόντων (και των Θυμάτων της Τρομοκρατίας) του Ισραήλ θα έπρεπε να είναι σημειωμένες με κόκκινο μαρκαδόρο στο καλεντάρι της Ευρωλίγκας.Αποχαυνωμένοι από την παραζάλη του χρήματος και βυθισμένοι σε ποτάμια αυτοϊκανοποίησης με εργαλείο το άμοιρο μπάσκετ, ο Μπερτομέου και οι γιάπηδες φίλοι του αδιαφορούν πλήρως για τέτοιου είδους προσκόμματα. Ο,τι δεν συνοδεύεται από το σήμα του ευρώ ή του δολαρίου θεωρείται ασήμαντη λεπτομέρεια. Το πολύ πολύ να κοιτάζουν το ισπανικό εορτολόγιο όταν καταρτίζουν το πρόγραμμα της αγωνιστικής περιόδου.Οι υπόλοιποι ας κόψουν το λαρύγγι τους. Στη Μόσχα, το φάιναλ-φορ συνέπεσε με εθνική επέτειο και στρατιωτικές παρελάσεις. Στο Βερολίνο, με τις πάγκοινες εκδηλώσεις για την εργατική πρωτομαγιά. Στη Μπολώνια, με το Πάσχα των ορθοδόξων (η αποστολή του Παναθηναϊκού έκανε Ανάσταση σε ελληνική εκκλησία της πόλης και έπαιξε ξενυχτισμένη στον τελικό). Φέτος, στη Βαρκελώνη, με την ημέρα πένθους των Ισραηλινών.Αφού έγινε στην Αθήνα φάιναλ-φορ Μεγάλη Τρίτη και Μεγάλη Πέμπτη (το 1993, όταν οι παπάδες απειλούσαν να μας αφορίσουν όλους, αφού η ΕΤ2 μετέδιδε χριστοπαναγίες των ΠΑΟΚτζήδων κατά του Στάνκοβιτς την ίδια ώρα που η ΕΤ1 έδειχνε τα Δώδεκα Ευαγγέλια), τα πάντα συγχωρούνται.Απ’ό,τι μαθεύτηκε, η Μακάμπι είχε επισημάνει το πρόβλημα από το καλοκαίρι κιόλας. Η Ευρωλίγκα εκώφευσε επιδεικτικά. Και επανέλαβε το ολίσθημά της τον Ιανουάριο, όταν οι Ισραηλινοί διαμαρτυρήθηκαν εκ νέου. Τότε βέβαια είχαν ήδη πουληθεί χιλιάδες εισιτήρια γι