Δημήτρης Μπερμπάτης Is Too Sexy For Your Love

Μετά από ένα μπαράζ φωτογραφιών από το κέντρο δημοσίων σχέσεων του μεγαλύτερου θρησκευτικού ηγέτη μετά τον Τσαρλς Μάνσον, θα ήταν εύλογο για τους ντεμί πιστούς του να αμφιβάλλουν γι’ αυτόν.Δεν είναι λίγο πράμα βλέπετε, από εκεί που τόνε βλέπεις να σου χαμογελάει στο κάμερο σε κάθε δυνατή πόζα και ασκώντας κάθε δυνατή δραστηριότητα, να εξαφανίζεται και να τόνε βλέπεις μόνο στο γήπεδο. Αλλιώς τον έχεις μάθει, αλλιώς τον θες. Ο Δημητρός όμως ουδέποτε είχε χρόνο για εκείνους που ήθελαν συνεχείς επιβεβαιώσεις της παρουσίας του και της θεϊκής του οντότητας. Δεν με ενδιαφέρετε τους έχει πει ξανά και ξανά. Τον νοιάζουν μόνο οι πραγματικοί, οι αληθινοί πιστοί της εκκλησίας του Μπερμπατισμού, εκείνοι που ενώ όλοι γελάνε μαζί τους και τους λένε, μα ποιος Μπερμπάτης τώρα, ο άνθρωπος βαριέται να κουνήσει το ποδάρι του να βάνει παντούφλα, εκείνοι παραμένουν ακλόνητοι φωνάζοντας ναι, Μπερμπάτης. Μπερμπάτης για όλα αυτά που εσείς δεν καταλαβαίνετε, Μπερμπάτης για όλα εκείνα τα θεάρεστα βλέμματά του που αποτελούν τα κλειδιά του παραδείσου.
Νταξ βέβαια, δεν το φωνάζουμε, δεν είμαστε και τίποτα μάρτυρες του Ιεχωβά να χτυπάμε τσι πόρται των ανθρώπων να τους δείχνουμε εικόνες με τον μεσσία και τα λιοντάρια και να ρωτάμε, πιστεύετε ότι θα ζήσουμε ποτέ έτσι (μου έχει συμβεί πραγματικά, τους λέω μα τι λέτε ρε μαλάκες, να αφήσω δηλαδής μούσια, να φοράω ριχτάρια και να γουτσουγουνιάζω λιόνταρους, για σας παρακαλώ και έχουμε και δουλειές), αλλά είμαστε ήρεμη δύναμη ρε παιδί μου, η παρουσία μας και μόνο πείθει και νεκρό, όπως ακριβώς και ο ηγέτης μας.
Έρχεται λοιπόν ο Μπερμπάτης και μας δικαιώνει και πάλι. Γιατί μπαίνει εξώφυλλο στο βουλγάρικο (νομίζω) περιοδικό EVA και ρίχνει τα τσιμέντα, ρίχνει τα τείχη, ρίχνει τα πάντα με βλέμμα και φωτό που αποκρούουν να πούμε μέχρι και τις ορέξεις του Γκαλάκτους του πλανητοφάγου. Πίσω του λέει αρχινταή του σύμπαντος, εδώ κάμω κουμάντο εγώ. Δες τα μπλέ μάτια μου τα ελεκτρίκ, δες τον ιδρώτα να κάθεται πάνω στο δέρμα μου, όπως το φωτοστέφανο πάνω στον Χεσούς Κρίστο, δες πως η ελαφρά αίσθηση αξουρισιάς, συνδυάζει την γοητεία με τον κίνδυνο, δες πως η επιμελώς ατημέλητη κόμη μου, χαϊδεύει τα μαγικά μου φρύδια και πως όλο αυτό το σύνολο στοιχείων συνθέτουν το απόλυτο θρησκευτικό και δισυμπαντικό προσωπείο των αιώνων.
Γέα μπίτσες.
This man is the overlord.Και τα ρέστα παγωτό.
Εξώφυλλο ημέρας: Είδα αυτήν την είδηση και εξεπλάγην ολίγον. Με το στυλό στο χέρι είναι ασούμε ο Ναμπίλ ο Ελ Ζαρ, δια να μείνει στην Τούμπα. Now don’t get me wrong here, αγαπώ Ναμπίλ, διατί άλλωστε όταν εγώ τον είχα βασικούρα στο Φίφα (καλά νταξ, πρώτη αλλαγή) εσείς ακόμα κουρεύατε μπακαλιάρους, αλλά δεν τόνε λες τον Ναμπίλ και επιτυχημένο όσο καιρό είναι στην Τούμπα. Ως εκ τούτου νταξ, ο Ελ Ζαρ μπορεί να είναι με το στυλό στο χέρι δεν λέω, αλλά το ερώτημα που τίθεται ασούμε είναι, μήπως οι του ΠΑΟΚ του δώκουνε να υπογράψει το εξιτήριο και του έχουν έτοιμο και ένα ταξί να πάει στην ευχή της παναγίας; Με όλο τον σεβασμό στον Ναμπίλ σε φάση και ξέρ