H πάντα ελεύθερη και πανέμορφη Μάνη

Όποιος ταξιδέψει στην Ανατολική Μάνη θα απολαύσει μαγευτικές διαδρομές, μέσα από παραδοσιακούς οικισμούς και πανέμορφα τοπία.
Πίσω από την ακαταμάχητη γοητεία δεν μπορεί να μην παρατηρήσει το βραχώδες και σκληροτράχηλο περιβάλλον.

Εκεί που ο Σαγγιάς - το νότιο τμήμα του Ταϋγέτου - χύνεται πετρώδης και άφυτος στη θάλασσα.
Εκεί που η ιερή ελιά ποτίζεται με όσο νερό στείλει ο Θεός.
Εκεί που ο ήλιος λειώνει την πέτρα και αφυδατώνει το άγονο έδαφος.
Και οι αέρηδες μαστιγώνουν αλύπητα τους βράχους και ξεριζώνουν τις στέγες.

Σε αυτό το σκληροτράχηλο

τόπο, σμιλεύτηκαν σκληροί άνθρωποι. Και δεν αναφερόμαστε στους νταήδες και ψευτόμαγκες της νεοελληνικής έκδοσης.
Μιλάμε για τους μαυρισμένους, ξερακιανούς Μανιάτες που έστυψαν την πέτρα και έβγαλαν καρπούς.
Για τους ανένταχτους, πεισματάρηδες και ξεροκέφαλους κατοίκους της απομονωμένης χερσονήσου.
Τους καβγατζήδες και ανυποχώρητους.
Αγύριστα κεφάλια, με αίμα που βράζει και την εκδίκηση στάση ζωής.
Όμως όσα ελαττώματα και αν κουβαλάνε, αυτοί έμειναν εκεί.
Με ιδρώτα και μόχθο να σκαλίζουν την πυρωμένη γη.
Έμειναν εκεί για να δαμάσουν την αδάμαστη φύση, που αν και πρόσφερε τόσα λίγα, την αγάπησαν παράφορα.

Η συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ