Όταν ξαναντάμωσε για 20’ με την καταιγίδα

Και πάλι ο Παναθηναϊκός κέρδισε πολύ περισσότερα στο παιχνίδι με την Δράμα, από τους τρεις βαθμούς και την νίκη. Ξέρω ότι μέσα στην αγωνία για το γκολ και την νίκη, πέρασε στα ψιλά, το γεγονός της απόδοσης που έπιασε ανά διαστήματα ξανά ο Παναθηναϊκός.

Κι όσο κι αν διαβάζω

και ακούω για μέτρια έως κακή απόδοση από χθες, θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω.

Ο Παναθηναϊκός είχε ένα μέτριο σε γενικές γραμμές πρώτο ημίχρονο. Αυτό είναι σωστό και για την οικονομία της συζήτησης, δεν αναφέρω εδώ ότι και σ’ αυτό το διάστημα είχε κάποια πεντάλεπτα με πολύ καλή μπάλα, ή έστω μπάλα που θύμιζε ως ένα βαθμό την εικόνα που παρουσίαζε πριν δυο μήνες περίπου στα γήπεδα.

Από κει και πέρα όμως, με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου και ειδικά στο διάστημα από το 50’ μέχρι το 70’ περίπου, ο Παναθηναϊκός ήταν καταιγιστικός.

Και πάλι έχω την επίγνωση ότι η λέξη «καταιγιστικός» ίσως ξαφνιάσει αρκετούς και κάνει άλλους τόσους να διαφωνήσουν. Όμως όποιος έχει την δυνατότητα να ξαναδεί το βίντεο του παιχνιδιού, θα διαπιστώσει εύκολα τα παρακάτω.

Στο διάστημα αυτό ο Παναθηναϊκός, είχε πιάσει από τον λαιμό την Δόξα και ανά λεπτό επιτίθετο απ’ όλες τις πλευρές του γηπέδου και με κάθε τρόπο. Ταυτόχρονα, άσχετα με το πόσες κλασσικές ευκαιρίες δημιουργήθηκαν στο διάστημα αυτό, ο Παναθηναϊκός σε κάθε επίθεσή του δημιουργούσε προυποθέσεις για γκολ ή έστω για ευκαιρία στην περιοχή των φιλοξενουμένων.

Με την άμυνά του να έχει ανέβει ψηλά στο κέντρο και τον Κουίνσι να ανεβάζει κατακόρυφα την απόδοσή του και να αρχίζει να απειλεί, ειδικά με εκείνες τις ατομικές κατά μέτωπο προσπάθειές του, που τον είχαν αναδείξει σε ένα από τα πιο πολύτιμα εργαλεία της μηχανής του Παναθηναϊκού.

Το ανέβασμα αυτό του Κουίνσι, εκτός του ότι αναστάτωσε σε μεγάλο βαθμό την άμυνα της Δόξας, που πλέον δεν είχε να αντιμετωπίσει μια στατική επίθεση, αλλά μια απρόβλεπτη ως προς τις εμπνεύσεις της επιθετική δραστηριότητα, βοήθησε ταυτόχρονα και σε κάτι άλλο.

Απελευθέρωσε αρκετά τον Λέτο από το ασφυκτικό μαρκάρισμα που είχε μέχρι τότε και αυτό με την σειρά του, έδωσε περισσότερες ευκαιρίες στον Κλείτον που έτσι κι αλλιώς βρισκόταν σε εξαιρετική μέρα, αλλά και στον Ζέκα που άρχισε να μπαίνει όλο και πιο πολύ στο παιχνίδι.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, στο διάστημα αυτό, έδειξε να ξανασυναντά κάπου, το τέμπο, τις κινήσεις, ακόμα και τους αυτοματισμούς που είχε στο παιχνίδι του, πριν κάμποσο καιρό. Πράγματα που τόσο του είχαν λείψει στα τελευταία παιχνίδια και πράγματα που το να τα ξαναβάλει στο παιχνίδι του και σε μεγαλύτερη διάρκεια, είναι το βασικότερο ζητούμενο αυτής της περιόδου για τον Παναθηναϊκό.

Οι αλλαγές που μπήκαν, δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες του Φερέϊρα απ’ αυτούς και ειδικά η έξοδος του Κουίνσι με την παράλληλη είσοδο του Καραγκούνη, ανέκοψαν σχετικά αυτόν τον φρενήρη ρυθμό που είχε πιάσει για είκοσι λεπτά ο Παναθηναϊκός.

Αλλά ευτυχώς γι’ αυτόν, ήρθε το γκολ-λύτρωση του Κατσουράνη, που επισφράγισε έτσι την πολύ καλή εμφάνισή του συνολικά στο π