Καμιά φορά λένε και την αλήθεια

Δεν είμαι φαν των στατιστικών σαν εργαλείο ερμηνείας ενός παιχνιδιού. Και ειδικά στο ποδόσφαιρο. Όμως καμιά φορά λένε κι αυτά τα… δικά τους. Και αν μη τι άλλο δείχνουν κάποια πράγματα. Τα λέω αυτά, γιατί με αφορμή τα στατιστικά του ντέρμπι στο Καραϊσκάκη που μας παρουσίασε ο Κώστας Γαλάνης στον εκπομπή «ΔΙΚΗ» στο ΣΚΑΙ την Δευτέρα το βράδυ, είδα ακόμα πιο καθαρά την εικόνα του παιχνιδιού. Και κυρίως, επιβεβαίωσε σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, την εικόνα που είχα σχηματίσει βλέποντας ζωντανά το παιχνίδι και χωρίς την πολυτέλεια

των αριθμών. Η εικόνα η οποία για τον Παναθηναϊκό συνοψίζεται στα εξής.

Ο Παναθηναϊκός στο συγκεκριμένο παιχνίδι, φοβήθηκε περισσότερο απ’ ότι έπρεπε την άμυνά του και πίστεψε λιγότερο απ’ ότι έπρεπε την επίθεσή του.

Οι αριθμοί συνηγορούν σε αυτό.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με τα στατιστικά, ο Ολυμπιακός είχε 22 τελικές και 26 γεμίσματα. Κι ο Παναθηναϊκός έξι τελικές και τέσσερα γεμίσματα αντίστοιχα.
Η πρώτη ανάγνωση αυτών των στατιστικών, λέει ότι ο Ολυμπιακός κυριάρχησε στο παιχνίδι. Το οποίο σε γενικές γραμμές δεν είναι λάθος. Απλά η εξήγηση που δίνουν οι αριθμοί, είναι και το γιατί ακριβώς και πως κυριάρχησε.

Η λογική λοιπόν λέει, πως παρ’ ότι ο Ολυμπιακός κυριάρχησε, οι αμυντική και επιθετική γραμμή του Παναθηναϊκού, ανταποκρίθηκε πολύ καλύτερα από τις αντίστοιχες γραμμές του Ολυμπιακού.

Κι αυτό είναι απλό σε γενικές γραμμές. Καθώς αντικειμενικά η άμυνα που δέχθηκε 22 τελικές και 26 γεμίσματα και μέτρησε παθητικό ένα γκολ, ένα δοκάρι και δύο τετ-α-τετ, στάθηκε πολύ καλύτερα από την αντίπαλη που είχε σχεδόν το ίδιο παθητικό με μόλις έξι τελικές και τέσσερα γεμίσματα απέναντί της.
Αντίστοιχα το ίδιο ισχύει και για τις επιθέσεις των δύο ομάδων.

Προφανώς δηλαδή η επίθεση που με έξι τελικές και τέσσερα γεμίσματα κατάφερε να βάλει ένα γκολ να έχει ένα δοκάρι και να κάνει δύο τετ-α-τετ, τα πήγε πολύ καλύτερα από την αντίπαλη επίθεση, που παρ’ ότι ήταν μόνιμα εγκατεστημένη στην αντίπαλη περιοχή μετράει περίπου την ίδια συγκομιδή.

Κι εδώ για μένα ήταν και η ουσία του παιχνιδιού. Το ότι ο Παναθηναϊκός υπερεκτίμησε την ικανότητα της επίθεσης του Ολυμπιακού και υποτίμησε περισσότερο απ’ ότι έπρεπε την ικανότητα της αμυντικής του γραμμής να αντιμετωπίσει την επιθετικότητα του αντιπάλου του.. Καθώς δεν νομίζω ότι οποιαδήποτε αξιόλογη μέση ευρωπαϊκή ομάδα με τέτοια στατιστικά υπέρ της θα είχε συγκομιδή ένα μόνο γκολ. Κι έτσι λειτούργησε παραπάνω απ’ ότι έπρεπε… μαζεμένα και φοβισμένα παραχωρώντας χώρο και πρωτοβουλία στον Ολυμπιακό.

Ταυτόχρονα υποτίμησε τις επιθετικές του δυνατότητες και δεν έδωσε με την παράταξη που είχε μέσα στο γήπεδο την δυνατότητα, να πάρουν περισσότερες και κυρίως πιο «άνετες» και πιο καλά οργανωμένες επιθέσεις στα πόδια της. Πόσο μάλλον, που η πράξη έδειξε πως ήταν απίστευτα ευάλωτη ειδικά στις προσωπικές ενέργειες η άμυνα του Ολυμπιακού.

Τέλος κάτι ακόμα, πολύ αποκαλυπτικό και αντίστοιχα ενδεικτικό.

Από την στιγμή που ΚΑΙ οι αριθμοί αποδεικνύουν,