Η κούπα ήρθε σαν τον έρωτα...

Ο Ολυμπιακός πέτυχε στην Πόλη αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο, «επέστρεψε» από μια διαφορά 19 πόντων, νίκησε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και απέδειξε ότι η πίστη σε ένα σκοπό και η επιμονή στην εκπλήρωση ενός στόχου τελικά δικαιώνονται.

Ποιος, αλήθεια, μετά το… στεγνό καθάρισμα του Παναθηναϊκού στον ημιτελικό θα πόνταρε τα λεφτά του στους «ερυθρόλευκους», αφού ήταν παραπάνω από φανερό ότι οι Ρώσοι πήγαν στην Πόλη με σκοπό να σηκώσουν το έβδομο ευρωπαϊκό τους τρόπαιο και ο Κιριλένκο να γευτεί τη χαρά ενός τίτλου του οποίου η προσμονή τον ώθησε να παραμείνει στη Μόσχα ακόμα και μετά τη λήξη του λοκ άουτ στο ΝΒΑ;

Κι αν ακόμα υπήρχε κάποιος που διέβλεπε ότι ο Ολυμπιακός είχε με το μέρος του το μομέντουμ, υπολογίζοντας το πώς ξεκίνησε και πώς εξελίχθηκε γι’ αυτόν η χρονιά, πώς θα μπορούσε να συνεχίσει να το πιστεύει στη διάρκεια του τελικού όταν οι Ρώσοι έχτισαν μια διαφορά που έμοιαζε απίθανο να ψαλιδιστεί;

Όμως, ο Ολυμπιακός τα κατάφερε. Η πίστη του στην εκπλήρωση του στόχου, η επιμονή και υπομονή που έδειξε μέχρι το τελευταίο λεπτό του αγώνα ανταμείφθηκαν με τον καλύτερο τρόπο, οδηγώντας τον στην κορυφή της Ευρώπης και δίνοντας νέα δύναμη σε παίκτες, τεχνική ηγεσία και διοίκηση να συνεχίσουν σε μια τόσο δύσκολη εποχή.

«Εκανε… κρύο στο ΣΕΦ στη διάρκεια της χρονιάς», εκμυστηρεύτηκε σε πηγαδάκι δημοσιογράφων ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, όταν ο θόρυβος από τον θρίαμβο είχε κοπάσει. «Μετά το ματς με τη Σιένα μόλις 400 άτομα είχαν αγοράσει εισιτήρια από το Ιντερνετ για την Πόλη και τώρα όλοι ψάχνουν εισιτήρια για τους τελικούς», πρόσθεσε.

Κι είναι αλήθεια πως αυτή την ομάδα δεν την πίστεψαν στην αρχή οι οπαδοί των «ερυθρόλευκων», άργησαν να της δείξουν εμπιστοσύνη. Ισως όμως τελικά αυτό ακριβώς να ήταν και το μυστικό της επιτυχίας της. Η αποφόρτιση που δημιουργήθηκε από την δική τους αίσθηση ότι η φετινή μπασκετική τους ομάδα δεν πηγαίνει για… μεγάλα πράγματα, έδιωξε από τα παιδιά του Ιβκοβιτς το άγχος και απομάκρυνε τους προβολείς από την δουλειά τους. Ετσι αυτή έγινε αθόρυβα, μεθοδικά και οργανωμένα χωρίς τις ιδιαίτερες προσδοκίες που θα βάραιναν ανεπανόρθωτα τη νεανική ομάδα που δημιούργησε ο «σοφός».

Ακόμα και το γεγονός της εύνοιας της ΤΣΣΚΑ στον πρώτο ημιτελικό, λειτούργησε τελικά υπέρ της ομάδας των «ερυθρόλευκων». Οι Ρώσοι ήταν το φαβορί και έδειχναν να έχουν την υποστήριξη του «συστήματος». Ποιος θα μπορούσε να μεμφθεί τον Ολυμπιακό αν έχανε στον τελικό;

Όμως ο Ιβκοβιτς και οι παίκτες του είχαν αντίθετη γνώμη. Δεν είχαν σκοπό να παραδώσουν τα όπλα. Κι αν η ΤΣΣΚΑ υπερείχε σε αθλητικά προσόντα των παικτών του Ολυμπιακού, ο Γιόνας Καζλάουσκας υστερούσε δραματικά σε προπονητικό επίπεδο απέναντι στον Ντούσαν Ιβκοβιτς.

Και κάπως έτσι, με πίστη, επιμονή, υπομονή και «αποφόρτιση» γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην Πόλη η ιστορία για τον Ολυμπιακό. Αυτή η κούπα ήρθε στον Ολυμπιακό περίπου σαν τον... έρωτα. Οσο τον κυνηγάς, αρνιέται να σου προσφέρει τις χαρές του. Κι όταν πάψει να αποτελεί εμμονή, εμφανίζεται στη ζωή σου...<