Για τον τελικό του Κυπέλλου

Εντάξει, ο τελικός του Κυπέλλου δεν θα ήταν και τόσο εύκολο να μας χαρίσει δράμα ανάλογο του θρυλικού πια τελικού ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, με το 4-4 και την ατελείωτη διαδικασία των πέναλτι. Όμως, αφενός ο αγώνας μας βοήθησε έστω και λίγο να ξεχάσουμε τα περσινά αίσχη κι αφετέρου δεν θα γινόταν να μην υπάρχει δράμα

Κι ήταν απολύτως ταιριαστό να είναι ο καλός στρατιώτης Φουστέρ αυτός που θα γλιτώσει τον Βαλβέρδε από το να δει άλλον έναν τελικό του να κρίνεται στα πέναλτι. Ο Φουστέρ νομίζω πως έχει ήδη γίνει συνώνυμο του προπονητή του. Ο ιδιαίτερος τρόπος παιχνιδιού του, σε μια θέση που όλοι μας έχουμε συνηθίσει διαφορετικούς ποδοσφαιριστές με άλλα στοιχεία, προκάλεσε και προκαλεί ακόμα συζητήσεις σε τέτοιο βαθμό, που είναι νομοτελειακό πως το όνομά του θα ακούγεται κάθε φορά που προκύπτει κουβέντα για τον Βαλβέρδε.

Επιλογές Ερνέστο

Θα μπορούσε κάποιος να πει πως οι αρχικές επιλογές του προπονητή του Ολυμπιακού στο τελευταίο του επίσημο παιχνίδι με την ομάδα ήταν μια τελευταία πιστοποίηση χαρακτήρα. Αντιθέτως με τα “βάζει τους δικούς του, τους Ισπανούς” που έχουν γραφτεί και θα γράφονται ακόμα για καιρό, ο Βαλβέρδε ήταν (ή έστω προσπάθησε να είναι) πολύ δίκαιος στη διαχείριση των παικτών του.

Αν όλα αυτά που κάποιοι πιστεύουν γι’αυτόν ήταν αλήθεια, τότε δεν θα ήταν βασικός ο Χολέμπας (του Λίνεν), αλλά ο Ισπανός Μαρκάνο, και δεν θα ξεκινούσε ο δανεικός Μακούν, αλλά ο “αγαπημένος” Φουστέρ. Ο απόλυτα δίκαιος Βαλβέρδε ήταν λογικό να επιβραβεύσει τον Μακούν, του οποίου η άνοδος ήταν καθοριστική στην ανάκαμψη του Ολυμπιακού μετά τον Γενάρη, και να επιλέξει τον ενεργητικό Χολέμπας για να πάρει την πλευρά του επικίνδυνου Μπρίτο.

Επιπλέον, ο Ερνέστο μας αποχαιρέτησε με ένα ακόμα δείγμα του πόσο αδιάφορος είναι για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τις δημοσιογραφικές συζητήσεις. Ακριβώς επειδή δεν νοιάστηκε ποτέ για τίποτε, δεν ασχολήθηκε με την οπαδική υστερία του Τύπου σχετικά με τον Φετφατζίδη και έδωσε φανέλα βασικού στον Αμπντούν, τον παίκτη που θα είχε χαθεί, αν ο Βαλβέρδε ενδιαφερόταν για όσα γράφει ο Τύπος και συζητάει ο κόσμος.

Εικόνα Ερνέστο

Εκτός από τις αρχικές επιλογές και η εικόνα στο χορτάρι μοιάζει να ήθελε να αποτελέσει “αντιπροσωπευτικό δείγμα” του Ολυμπιακού του Βαλβέρδε. Ενέργεια, κυριαρχία κι επιθετικότητα στο πρώτο ημίχρονο, πιο παθητική και προβληματική εικόνα στην επανάληψη.

Στα πρώτα 45’ ο Ολυμπιακός ήταν “ο γνωστός”. Άψογο μοίρασμα από τον Ορμπάιθ, τρεξίματα και ενέργεια από τον Μανιάτη, passing game με τη μία από τον Μακούν, μεγάλη συμμετοχή στο παιχνίδι με κούρσες και σέντρες από τον Τοροσίδη, ρήγματα και “τρομοκρατία” από το δίδυμο του Μιραλάς με τον Τζιμπούρ, ασφάλεια πίσω από τα προσόντα του Αβραάμ και του Μέλμπεργκ.

Χάρις σ’αυτά, η ερυθρόλευκη κυριαρχία ήταν εμφανής κι ήταν λογικό να επιβραβευτεί με καλές φάσεις, ένα κερδισμένο πέναλτι και ένα γκολ με συμμετοχή πολλών ποδοσφαιριστών. Ναι, σίγουρα ο Ολυμπιακ