Αυτός φταίει για τον ΠΑΟ!

Το ανάθεμα είναι εύκολο να το ρίξεις. Και ερεθιστικό να το εμπεδώσεις. Του αρέσει του νεοέλληνα διότι είναι ανέξοδο, «πιασάρικο» και αποτελεί ενίοτε το «άλλοθι» για να μην κάνει την αυτοκριτική του. Μέγιστο δόγμα των Ελλήνων άλλωστε στη... στραβή -παραδοσιακά- είναι το «εσύ φταις»...Στον Παναθηναϊκό εν προκειμένω έχω βαρεθεί να ψαχουλεύουμε τον εκάστοτε «φταίχτη». Να βρούμε σώνει και καλά κάποιον να καταδικάσουμε, αγνοώντας τις ευθύνες μας, τις ρεαλιστικές συνθήκες που επικρατούν και ζώντας με ουτοπικές καταστάσεις και νοοτροπίες που μας έφεραν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα ως λαό γενικότερα. Και τα λέω όλα αυτά με αφορμή την πώληση του Σισέ που ασφαλώς είναι τεράστιο πλήγμα σε όλα τα επίπεδα για τον Παναθηναϊκό, διότι άρχισαν πάλι τα όργανα. Βγήκαν «παγανιά» και ο ένας «τζιγκλάει» τον άλλον σε ένα κουραστικό και ατέρμονο επικοινωνιακό παιχνίδι της πλάκας. Ανούσιο και επικίνδυνο. Και νιώθω υποχρεωμένος να καταθέσω τη γνώμη μου.«Ο Βαρδινογιάννης φταίει» λέει ο ένας, «Ο Βγενόπουλος φταίει» ο άλλος. ΟΛΟΙ φταίνε, λέω εγώ. Ο Βαρδινογιάννης διότι ΔΕΝ έκανε αυτά που έπρεπε τόσα χρόνια, κοιτάζοντας πρωτίστως να προστατεύσει το βαλλόμενο «εγώ» του και όχι την ίδια την ομάδα. Ζώντας σε «γυάλα», αποτυγχάνοντας οικτρά στα περισσότερα εγχειρήματά του, μη επενδύοντας όσο θα έπρεπε και μη κάνοντας τα απαραίτητα-αυτονόητα επί παντός επιστητού. Φταίει λιγότερο όμως απ' τους άλλους μετόχους για όσα συνέβησαν επί πολυμετοχικότητας.Και φταίει λιγότερο, επειδή απλούστατα δεν διαχειρίστηκε σχεδόν τίποτα στα περισσότερα από τα πρόσφατα χρόνια. Έκατσε απλώς στην άκρη.Επί της ουσίας τη «νέα εποχή» δεν την έριξαν οι «γύρω» του -που δεν αποκλείεται να λειτουργούσαν εκδικητικά μεν, αυτοβούλως δε, ως «βασιλικότεροι του Βασιλέως». Μόνη της έπεσε. Διότι έκατσε η οικονομική «καταστροφή» που δεν επιτρέπει παρά σε ελάχιστους να επενδύουν στο ποδόσφαιρό μας. \Ο Βγενόπουλος φταίει γιατί μπήκε σαν ταύρος στην ΠΑΕ, τα άλλαξε όλα, ξεσήκωσε και έδωσε όραμα στον κόσμο, επένδυσε στην ομάδα φέρνοντας εκτός από «παλτά» και παιχταράδες, έβαλε τις βάσεις για την υγεία στην εξέδρα. Αλλά έφυγε στην πιο κρίσιμη καμπή σαν κυνηγημένος, αφήνοντάς την στα κρύα του λουτρού, ενώ γνώριζε ότι κανείς άλλος δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να τη συντηρήσει έτσι όπως την είχε φτιάξει. Και επιπλέον -το χειρότερο κατ' εμέ- ΔΕΝ είπε ποτέ την αλήθεια: ότι «στριμώχτηκε» απ' την οικονομική κατάσταση τόσο πολύ που θα ήταν ανέκδοτο για έναν δαιμόνιο επιχειρηματία του βεληνεκούς και της πονηριάς του, να ασχολείται με το «χόμπι» του (όπως ο ίδιος είχε πει) ενώ ο «κόσμος καίγεται»...Συμπερασματικά όμως και οι δύο φταίνε για διαφορετικούς όμως λόγους. Και το ερώτημα αν θέλουμε να δείξουμε αναγκαστικά «έναν» με το δάχτυλο είναι τόσο ρητορικό που μοιάζει με αυτό που μας έκαναν όταν ήμασταν πιτσιρικάδες για να μας «ψαρώσουν». «Η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα;»...Επί της ουσίας ό, τι και να λέμε, όσα και να γράφουμε, ένα πράγμα θα καταφέρουμε εάν δεν κατανοήσουμε την πραγματικότητα: τον εμφύλιο (όλα τα είχε ο Παναθηναϊκός α