Ο Βλάσης και το «ή τώρα ή ποτέ»

Οι γνώστες των διοικητικών πραγμάτων στον Παναθηναϊκό είχαν σημειώσει την ημερομηνία στην ατζέντα τους, μα -πάνω από όλα- στη μνήμη τους.Η 12η Μαΐου του 2008 ήταν η μέρα που το τμήμα βόλεϊ του «τριφυλλιού» περνούσε από την ξένοιαστη εφηβεία στη σκληρή ενηλικίωση. Αλλιώς, ήταν η μέρα που ο Βλάσης Σταθοκωστόπουλος αποφάσιζε να αφήσει την ομάδα στην τύχη της (στην ατυχία της, για να είμαστε ακριβείς), εγκαταλείποντας την προεδρία του «πράσινου» ΤΑΑ.Όσο κι αν οι πλέον αισιόδοξοι πίστευαν ότι ο γνωστός επιχειρηματίας θα επέστρεφε για να βάλει ένα χεράκι σε περίπτωση που η ομάδα βρισκόταν σε… χωματόδρομο, ο Σταθοκωστόπουλος, έχοντας πάρει το μάθημά του από την 7ετή θητεία του στην προεδρία, έβαλε στην άκρη το συναίσθημα και έμεινε μακριά από το… επιζήμιο βόλεϊ.Άνθρωπος να βάλει το χέρι στην τσέπη και να έχει την υπομονή του Βλάση δε βρέθηκε έκτοτε και στην κατάρρευση του Ερασιτέχνη πρώτος και βασικός υποψήφιος να πάρει την κατηφόρα είναι το βόλεϊ ανδρών. Ο Ερασιτέχνης ψάχνει διοίκηση, οι παίκτες ομάδα, ο Πετρέας τρόπο να λύσει το συμβόλαιό του και όλοι μαζί ένα τοίχο να χτυπήσουν το κεφάλι τους. Τα φίδια έζωσαν και τον Ολυμπιακό, ο οποίος όμως τη γλίτωσε την τελευταία στιγμή και του χρόνου προβλέπεται να χαρακτηρίζει τον Παναθηναϊκό «αιώνιο»… τιμής ένεκεν.Αν κάτι καλό βγήκε από τη μαζική τάση περικοπών και μειώσεων αποδοχών στις ομάδες είναι η απόφαση των παικτών να ξεβολευτούν και να δοκιμάσουν την τύχη τους στο εξωτερικό. Ο Νίκος Ρουμελιώτης (στη Μόντσα) και ο Αχιλλέας Παπαδημητρίου (στην Μποβέ) δεν είναι περιπτώσεις Τζούριτς ή Φράγκου, οι οποίοι είναι στην κατάλληλη ηλικία για να μετρήσουν τις δυνάμεις τους στα δύσκολα, να μάθουν, να πάθουν, να εξελιχθούν ή να μείνουν ταλέντα.Στα 33 του ο διεθνής διαγώνιος και στα 31 ο πρώην λίμπερο του Παναθηναϊκού είναι αρκετά ώριμοι για να συνειδητοποιήσουν πως «ή τώρα ή ποτέ». Αν δε φύγεις τώρα από την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, των περικοπών, των προσφυγών, της αθέτησης υποσχέσεων, πότε θα φύγεις;