Είμαστε μαζί 3 μήνες, αλλά είναι κλειστός χαρακτήρας.Μπορώ να κάνω κάτι για να τον αλλάξω;

Γεια σου, Doctor!

Σου στέλνω, γιατί εκτιμώ πολύ τις ειλικρινείς και καυστικές απαντήσεις σου! Ανυπομονώ να δω τι θα πεις και σε εμένα.
Λοιπόν, είμαι σε σχέση με ένα παιδί εδώ και 3 μήνες. Μ' αρέσει πολύ και είναι συνειδητή επιλογή να είμαι μαζί του, καθώς είχα χωρίσει 1,5 χρόνο και δε μ' ενδιέφερε να κάνω κάτι αν δεν έβρισκα κάποιον ιδιαίτερο. Είμαστε σχεδόν στην ίδια ηλικία, 28 χρονών αλλά εκείνος δεν είχε κάνει ποτέ σχέση,ούτε καν μήνα. Φαντάζομαι κατ'επιλογή,γιατί και εμφανίσιμος είναι και κοινωνικός.
Το θέμα είναι πως ενώ περνάμε ωραία τον τελευταίο καιρό πιέζεται

πολύ στη δουλειά και με οικογενειακά θέματα (σοβαρά προβλήματα υγείας) και απομονώνεται. Είχα καταλάβει πως είναι τέτοιος χαρακτήρας και από συζητήσεις,αλλά σε μένα δημιουργείται ανασφάλεια. Το καλό είναι πως και μόνος συζητά το θέμα λέγοντας μου πως δε θέλει να με στενοχωρεί, αλλά αντιδρά έτσι όταν δυσκολεύεται. Δε θέλει να χωρίσουμε, ούτε λέει ατάκες τύπου πιέζομαι και βγαίνει με φίλους. Μου εξήγησε πως έτσι φέρεται,πως περνάμε πολύ ωραία και πρέπει να ξεπεραστούν σε ένα βαθμό τα προβλήματα για να χαλαρώσει.
Εκτιμώ ότι είναι ειλικρινής και μου λέει πως δεν μπορεί να μου υποσχεθεί ότι θα αλλάξει άμεσα, φαντάζομαι ξέρεις τί κυκλοφορεί έξω; Αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι αν πιστεύεις πως είναι εύκολο ένας τέτοιος τύπος να γίνει πιο ανοιχτός; Εξαρτάται από εμένα ή είναι ξεκάθαρα προσωπικό του θέμα; Καταλαβαίνω πως είμαστε πολύ λίγο καιρό για να μπορέσει να με εμπιστευτεί, αλλά λίγο η ανασφάλεια μου, λίγο ότι πραγματικά μ' αρέσει πολύ με προβληματίζουν και με κάνουν να μην απολαμβάνω τη σχέση, αν και είναι τόσο νωρίς. Σκέφτομαι πως αν συνεχίσει να αισθάνεται έτσι μπορεί να νιώσει πως πιέζεται και από τη σχέση, αφού ποτέ δεν είχε κάνει. Τί λες; Σ'ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου!

Αγαπητή φίλη,

Αν και είχες σχέσεις κατά το παρελθόν, μου φαίνεται ότι έχεις αρκετά πραγματάκια να μάθεις ακόμα. Και δεν το λέω με κακία αυτό, απλά έτσι κάτι για την αρχή για να σπάσει ο πάγος.

Λοιπόν, θα σου πω κάτι: 3 μήνες! Κι αν δεν το πιάνεις, εννοώ 3 μήνες που έχετε σχέση. Είναι μικρό το διάστημα. Όχι μόνο για κάποιον που δεν έχει ξανακάνει σχέση, αλλά γενικά. Στους 3 μήνες είσαι ακόμα σε μια φάση, ας την πω, έρευνας. Βλέπεις τον άλλον, χωρίς να το καταλαβαίνεις τον μελετάς, τσεκάρεις τι σου αρέσει και τι όχι και σταδιακά κάνεις τα βήματα. Και όχι, δεν γίνεσαι ανοικτό βιβλίο να σε διαβάσει ο άλλος (το ξέρεις το ανέκδοτο από τις «Χαμηλές πτήσεις» του Αρκά ε; Λέει το πουλί στο παιδί του «Η μητέρα σου ήταν ανοικτό βιβλίο» και συμπληρώνει με νόημα «μόνο που ήταν από δανειστική βιβλιοθήκη»! Έτσι μου ήρθε, απλά, δεν κολλάει πουθενά).

Άρα, τι κάνουμε; Μένουμε στα στοιχεία που έχουμε: και εμένα μου φαίνεται αρκετά ειλικρινής σε αυτά που λέει. Είναι σημαντικό ο άλλος να λέει ότι κλείνεται στον εαυτό του και αυτό να κάνει. Όχι να σου πετάει ένα «δεν έχω όρεξη» και μετά να τρέχει με τους φίλους του για ποτάκια. Πρέπει να το σεβαστείς αυτό.

Και στο ερώτημά σου τώρα, αν αλλάζει ένας τέτοιος άνθρωπος δηλαδή. Ναι, αλλάζει, αλλά αυτό θέλει χρόνο. Όπως και όλες οι πετυχημένες σχέσεις, θέλουν υπομονή και σωστό «χτίσιμο». Άρα; Άρα τον αφήνεις σιγά σιγά να κάνει τα βήματά του. Εσύ να είσαι ο εαυτός σου, να του ανοίγεσαι όπως θέλεις και νιώθεις και (κατά πάσα πιθανότητα) θα κάνει και αυτός το ίδιο - ειδικά αν του αρέσεις και εσύ τόσο πολύ.
Αλλά μην τον πιέσεις. Γιατί τότε θα τελειώσουν τα πράγματα αρκετά πιο γρήγορα από ότι νομίζεις. Όταν έχεις τα θεματάκια σου και νιώσεις έξτρα πίεση, απλά φεύγεις. Έτσι έχουν μάθει να κάνουν οι περισσότεροι που ζουν μόνοι τους και θέλουν τα πράγματα να τα λύνουν με τον τρόπο τους.

ΥΓ.: Εμένα δεν θα με ανησυχούσε τόσο ο κλειστός του χαρακτήρας, αλλά το ότι παλιότερα δεν έχει κάνει σχέση πάνω από ένα μήνα. Δηλαδή δεν έχει κάνει σχέση ποτέ. Αυτοί οι άνθρωποι αργούν να αλλάξουν αυτό τον τρόπο ζωής, για βασικούς λόγους: επειδή τους αρέσει αυτή η ανεξαρτησία.

Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες στον Dr. Love ΕΔΩ