Εχουν ιδρύσει τρεις εταιρίες “Πρωθυπουργοί της Ελλάδος Α.Ε.” και ξέρουν πως οι επιχειρήσεις τους θα έχουν πάντα μεγάλη πελατεία κι αυτοί ισοβίως θα περνάνε μπέϊκα (σπαρταριστό)

από σχόλιο του Περίκαλλος στο ιστολόγιο Paradise Lost Blog (ο φίλος Τρύφωνας μου έστειλε με email το σπαρταριστό αυτό σχόλιο, απολαύστε το)

Άκου τώρα κι ένα τσιτάτο: Είναι από τον Αριστοτέλη -που βέβαια δεν ήταν και κανένας φοβερός δημοκράτης, κι αυτό φαίνεται από την εξέλιξη των μαθητών του: δάσκαλος του Μεγαλέξαντρου ήταν, και η δημοκρατία με το Μεγαλέξαντρο είχαν σημαντικές διαφωνίες… τι διαφωνίες δηλαδή… εντελώς τσακωμένος ήταν

ο Μεγαλέξαντρος με τη δημοκρατία- αλλά παρόλα αυτά ο Αριστοτέλης ήταν φοβερός φιλόσοφος και έκοβε η γκλάβα του, ως εκ τούτου είχε πιάσει την ουσία του νοήματος της δημοκρατίας:

“…Δημοκρατικόν μεν είναι το κληρωτάς είναι τας αρχάς, το δ’ αιρετάς ολιγαρχικόν, και δημοκρατικόν μεν το μη από τιμήματος, ολιγαρχικόν δε το από τιμήματος…” (Αριστοτέλους Πολιτικά, 1294b)

Τι λέει ο φιλόσοφος, δηλαδή, καλέ μου stardust?
Θα στο κάνω δίφραγκα, για να το εμπεδώσεις:

Η βασική κατάκτηση της δημοκρατίας, λέει ο Αριστοτέλης, είναι το ότι οι αξιωματούχοι της πολιτείας εκλέγονται με κλήρωση. Σε όσο περισσότερα αξιώματα οι αξιωματούχοι εκλέγονται με κλήρωση, τόσο περισσότερο δημοκρατικό είναι το πολίτευμα.

Το να εκλέγονται οι αξιωματούχοι με ψηφοφορία (διότι και στην αρχαία δημοκρατία σε κάποια αξιώματα οι αξιωματούχοι εκλεγόντουσαν με ψηφοφορία), ο Αριστοτέλης το θεωρεί κατάλοιπο της ολιγαρχίας.

Επίσης, κατάλοιπο της ολιγαρχίας θεωρεί το να μην εκλέγονται ως αξιωματούχοι της πολιτείας προλετάριοι, φαναρτζήδες, λουστραδόροι επίπλων, εργαζόμενοι σε εκκοκκιστήρια βάμβακος, νταλικιέρηδες, ταξιτζήδες, οικιακές βοηθοί, βρεφονηπιοκόμοι, κοπτοραπτούδες, περιπτεράδες, σουβλατζήδες, σταυλίτες του ιπποδρόμου, μαρμαράδες κλπ, αλλά, αντιθέτως, όλοι οι αξιωματούχοι της πολιτείας να είναι βιομήχανοι, δικηγόροι, αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί, παπατζήδες του χρηματιστηρίου, εισοδηματίες, ηθοποιοί, οικονομολόγοι, πράκτορες της ΚΥΠ, δημοσιογράφοι, απόστρατοι στρατηγοί, πρόεδροι ΜΚΟ και καθηγητές φιλοσοφίας.

Αυτό, το να εκλέγονται δηλαδή ως αξιωματούχοι της πολιτείας μόνο μέλη των ανώτερων εισοδηματικών στρωμάτων και τάξεων (“από τιμήματος”) και μόνο επαγγελματίες των κυριλέ επαγγελμάτων, ο Αριστοτέλης το θεωρεί επίσης κατάλοιπο της ολιγαρχίας.

Όταν λοιπόν σε ρωτήσει κάποιος για ποιό λόγο γράφεις στ’ αρχίδια σου τη γιορτή της δημοκρατίας (εκλογές), εσύ θα του πεις:

α) Διότι “δημοκρατικόν είναι το κληρωτάς -και όχι αιρετάς- είναι τας αρχάς”,
β) Διότι δεν έχεις υπόψη σου κάποιον σουβλατζή, περιπτερά, λαχειοπώλη ή βιομηχανικό εργάτη που να έχει εκλεγεί βουλευτής στην Ελλάδα τα τελευταία 160 χρόνια, επομένως οι εκλεγόμενοι βουλευτές είναι “από τιμήματος”, πράγμα ολιγαρχικόν και ουδόλως δημοκρατικόν, και
γ) Διότι, εσύ δεν είσαι ολιγαρχικών αρχών, αλλά είσαι δημοκρατικός πολίτης.

Πίστεψέ με, θα σε κοιτάει σα χαζός. Θα τον έχεις ταπώσει.

Διότι, καλέ μου stardust, η έννοια “δημοκρατία”, και δη “Ελληνική Δημοκρατία”, είναι μια ταλαιπωρημένη έννοια. Διότι, μιλάμε, έχουμε πήξει στους ο