Ο «ντίλερ», οι «δόσεις» και τα πρεζάκια…

Email Νίκου Ρούσση για το Enimerosi24
Ανταποκριτής του ΑΠΕ και της «Ελευθεροτυπίας» στο Στρασβούργο

Μοιάζουνε οι συμπεριφορές, πώς να το κάνουμε….

Ο «ντίλερ» που σπρώχνει τα ναρκωτικά στα «βαποράκια» κι’ αυτά με τη σειρά τους στους εξαρτημένους χρήστες φροντίζει, να χορηγεί τις αιτούμενες «δόσεις» κατά τακτά χρονικά διαστήματα, προκειμένου να διατηρείται η «πελατεία» και να μην υπάρχουν παρατράγουδα.

Οπως λόγου χάρη, το κόψιμο των ναρκωτικών και η προσφυγή στις μονάδες απεξάρτησης.

Το ίδιο ακριβώς,

κάνουνε στις μέρες της πλήρους κατάπτωσης της ελληνικής δημοσιογραφίας, κάτι νεόκοποι εκδότες, που ξέχασαν τα σχέδια εξυγίανσης της επιχείρησης που ανέλαβαν, που ξέχασαν ότι υποχρεούνται να εξοφλήσουν τα οφειλόμενα στους 850 που απολύθηκαν από το «μαγαζάκι» τους και κάνουν το κορόιδο στο να καταβάλλουν τους οφειλόμενους τρείς μισθούς από πέρυσι και τους άλλους τρείς για φέτος, στα πρεζάκια της γαλέρας που διαφεντεύουν.

Δίνουνε «δόσεις» έναντι των οφειλομένων, για να καλμάρουν επ’ ολίγον τα δημοσιογραφικά πρεζάκια, για να μην καταφύγουν σε ακραίες ενέργειες (μία απεργία διαρκείας μέχρι την πλήρη εξόφληση, λόγου χάρη) ή να προστρέξουν στις συνδικαλιστικές μονάδες απεξάρτησης, που αν στέκονταν στο ύψος της αποστολής τους, θα είχαν έτοιμη την …μεθαδόνη.

Πήραμε λοιπόν σήμερα τη «δόση» των 300 ευρώ, έναντι του Μαρτίου 2014, ενώ κοντεύει να βγεί ο Μάης και δεν έχουμε πάρει ούτε ευρώ τσακιστό από τα οφειλόμενα του 2013.

Στην περίπτωση που γνωρίζω, ο «ντίλερ» είναι …ελληνοβρετανός, λέει πως έχει άκρες, «μάχεται» για την Συνταγματική Αναθεώρηση και αναλαμβάνει, με πρωτοσέλιδα σημειώματα, να βάλει στη θέση της την Τροϊκα που, κι’ αυτή με την σειρά της, καλμάρει την μαστουρωμένη ελληνική κοινωνία με ….»δόσεις».

Βρίσκομαι σ’ ένα φοβερό δίλημμα, ως τελειωμένο δημοσιογραφικό «πρεζάκι», είναι η αλήθεια…

Αν αρνηθώ να πάρω τη «δόση», θα έχω σοβαρές παρενέργειες.

Από τις «κρυάδες» και τα «τρέμουλα» που θα με πιάσουν μόλις ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που μένω με νοίκι αρχίσει πάλι τα εξώδικα, μέχρι το αφόρητο συναίσθημα της ελλιπούς σίτισης και αξιοπρέπειας.

Αν καταφέρω να «ξεπεράσω» τις παρενέργειες και καταφύγω για …μεθαδόνη στις συνδικαλιστικές οργανώσεις απεξάρτησης, το μόνο που θ’ ακούσω είναι «περιμένετε διότι είναι πάρα πολλά τα πρεζάκια και πρέπει να τηρήσουμε μία σειρά προτεραιότητας».

Αν συνεχίσω να παίρνω αδιαμαρτύρητα τις «δόσεις», είναι σαν να παραδέχομαι την εξουσία που ασκεί απάνω μου ο «ντιλερ» και ότι εγώ είμαι πλήρως εξαρτημένος από τη…»δόση» μου.

Υποθετικά, βέβαια, τα διλήμματα και αφορούν το δούναι και λαβείν στο χώρο της εμπορίας και διακίνησης «σκληρών» ναρκωτικών.

Πραγματικά, όμως, και αναπάντητα, στον χώρο της ελληνικής δημοσιογραφίας σήμερα.