Βιβλιοπαρουσίαση: Το τέλος των ψευδαισθήσεων σε Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη

Η εφημερίδα «Παρόν» δημοσίευσε την Κυριακή (04/10) αρθρο του Δρ. Γιάννου Χαραλαμπίδη, όπου γίνεται ουσιαστικά παρουσίαση του νέου βιβλίου του Κώστα Ν. Χατζηκωστή με τίτλο «Η Τουρκία Πολιορκεί». 

Στο άρθρο παρουσιάζεται συνοπτικά και εμπεριστατωμένα η ουσία του αποκαλυπτικού βιβλίου, που πραγματεύεται Εθνικά θέματα που αφορούν την Κύπρο το αιγαίο και τη Θράκη. 

Αυτούσιο το άρθρο:  

 Ο συγγραφέας αναλύει την πολιτική με τα εργαλεία του ρεαλισμού, αφήνει την αλήθεια γυμνή και εναγωνίως εισηγείται στρατηγικές επιβίωσης του Ελληνισμού μέσα από την αποτροπή της τουρκικής απειλής

Το βιβλίο προτείνεται  σε όλους, αλλά κυρίως στους πολιτικούς Κύπρου και Ελλάδας     

Του δρος των διεθνών σχέσεων Γιάννου Χαραλαμπίδη 

Το θέμα δεν είναι πλέον  εάν εκδίδεται ή όχι ένα βιβλίο αλλά ποιο είναι το περιεχόμενό του. Η  σημασία και η αξία του. Αξίζει κάποιος να το διαβάσει ή θα ήταν προτιμότερο να το προσπεράσει. Ειδική δε, είναι η βαρύτητά του, όταν το κεντρικό του θέμα είναι τα εθνικά ζητήματα, που είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την επιβίωση της Κύπρου και της Ελλάδας, του Ελληνισμού γενικότερα. 

Καθαρή σκέψη και κανόνες της επιστήμης  

Το νέο βιβλίο του Κώστα Ν. Χατζηκωστή, με τίτλο «Η Τουρκία Πολιορκεί – Κύπρο, Αιγαίο, Κύπρο», αποτελείται από μια σειρά άρθρων, τα οποία έχουν δημοσιευθεί την τελευταία διετία στην εφημερίδα της Κύπρου «Η Σημερινή», της οποίας ο συγγραφέας  είναι εκδότης. Προβλέπουν, μάλιστα, με μαθηματική ακρίβεια τις εξελίξεις και πώς η Τουρκία θέλει να εξαφανίσει την Κυπριακή Δημοκρατία να ταπεινώσει την Ελλάδα να κλέψει τμήμα της κυριαρχίας της και να ελέγξει το φυσικό αέριο στο πλαίσιο της Νέο-Οθωμανικής της Πολιτικής, τμήμα της οποίας είναι η Γαλάζια Πατρίδα. Ο συγγραφέας καταγράφει και αξιολογεί τα γεγονότα χωρίς παρωπίδες, ψυχρά και με καθαρή σκέψη υιοθετώντας στην ανάλυσή του, τους βασικούς κανόνες του ρεαλισμού, όπως τους δίδαξε ο Θουκυδίδης και πεισματικά τους αγνοούν οι Έλληνες πολιτικοί ζώντας  στις ψευδαισθήσεις τους. Ότι δηλαδή με τον εξευμενισμό θα ημερέψουν το τουρκικό θηρίο.

 Ο Χατζηκώστης δεν είναι θύμα του κατευνασμού και του ευσεβοποθισμού. Και δεν παρασύρεται από το ρεύμα και τις κομματικές και επιφανειακές πολιτικές διαπιστώσεις στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, που έχουν κυρίως επικοινωνιακό και μικροπολιτικό χαρακτήρα. Το αντίθετο. Δίνει γροθιά στο μαχαίρι και παραμένει πιστός στο δημοσιογραφικό αξίωμα ότι οφείλουμε να σεβόμαστε τον πολίτη. Ότι πρέπει να είμαστε έντιμοι και ότι δεν γράφουμε ότι μας αρέσει και ότι μας βολεύει, αλλά καταθέτουμε την αλήθεια γυμνή. Για να γνωρίζει ο κυρίαρχος λαός τι συμβαίνει και τι μπορεί να τον περιμένει. Για να τίθεται και ο λαός, αλλά και η ηγεσία του ενώπιον των ευθυνών τους.  Η αρθρογραφία του Κ. Χατζηκωστή δίνει συνεχή ραντεβού με την ιστορία. Δεν την περιγράφει, απλά. Την χρησιμοποιεί ως εργαλείο πολιτικής και στρατηγικής ανάλυσης. Την προβλέπει. Και επιδιώκει να αποτρέψει τα χειρότερα. Δεν προειδοποιεί απλώς και δεν ασκεί μόνο  κριτική, αλλά προχωρεί σε προτάσεις και εισηγήσεις. Όταν διαβάσει κάποιος το βιβλίο του, διαπιστώνει ότι η τραγωδία του Ελληνισμού ταυτίζεται με τη δική του πολιτική τραγωδία. Διαβλέπει τι έρχεται. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου αλλά οι πολιτικές ηγεσίες των Αθηνών και της Λευκωσίας αρνούνται να δουν και να ακούσουν.

Και όμως ο συγγραφέας επιμένει. Δεν υποχωρεί. 

Τα κείμενά του είναι σε απλή γλώσσα, δωρικού ρυθμού. Κατανοητά σε όλους. ‘Εχουν αυστηρό χαρακτήρα και βαθύ νόημα. Κάθε λέξη και κάθε πρόταση είναι μελετημένη και υπεύθυνη. Και μέσα από αυτά είναι πρόδηλη: 1. Η γνώση της ιστορίας την οποία πεισματικά καλεί τις ηγεσίες να διαβάσουν για να μην την επαναλάβουν νέες περιπέτειες και τραγωδίες. 2) Η γνώση της τουρκικής πολιτικής κουλτούρας και στρατηγικής, της αναθεωρητικής πολιτικής και του Νέο-Οθωμανισμού. 3. Η γνώση του τρόπου λειτουργίας των διεθνών  σχέσεων είτε σε επίπεδο ΕΕ είτε σε αυτό του ΟΗΕ είτε σε εκείνο των  περιφερειακών και παγκόσμιων δυνάμεων σε σχέση με τα λοιπά κράτη. Με τη γραφίδα του αρνείται να υποτιμήσει ή να αγνοήσει την  τήρηση των κανόνων της επιστήμης των διεθνών σχέσεων, όπως τις δίδαξε ο Θουκυδίδης και καθορίζονται από τα πάσης φύσεως συμφέροντα, τα ισοζύγια δυνάμεων, την οικονομία, αλλά πάνω από όλα τη στρατιωτική  ισχύ. 

Στρατηγική, επιβίωση, ισχύς  

Ο Χατζηκωστής ως άριστος χειριστής της ελληνικής γλώσσας και λάτρης της ελληνικής φιλοσοφίας και ιστορίας συνδέει την ισχύ με την αποτροπή, με την ασφάλεια και την ειρήνη, καθώς και με τις αρχές και αξίες του Ελληνισμού. Κυρίως δε, συνδέει όλα αυτά με  την  επιβίωση του Έθνους, θεωρώντας ότι οι τύχες της Κύπρου και της Ελλάδας είναι αλληλένδετες. Και εδώ είναι που ο συγγραφέας παντρεύει  στην αρθρογραφία του τις έννοιες της στρατηγικής και δη της αποτροπής και της επιβίωσης με το δίκαιο και τις αρχές της αξιοπρέπειας, της δημοκρατίας και της ηθικής, καθιστώντας σαφές ότι, εάν δεν έχεις ισχύ και αξιοπρέπεια, εάν δεν σέβεσαι και αν δεν είσαι έτοιμος να υπερασπιστής τον εαυτό σου, ως κράτος και ως έθνος, κανείς από τους ξένους δεν θα σε σεβαστεί. Και κανείς δεν θα σε υπερασπιστεί και δεν θα σε προσφέρει το δίκαιο σου.  

Η αρχοντιά και η αξιοπρέπεια 

Ο Χατζηκωστής σπάει τους μύθους. Και αυτό δεν αρέσει στο κομματικό κατεστημένο. Η φιλοπατρία του είναι εμφανής, αλλά δεν συνοδεύεται ούτε από τυμπανοκρουσίες ούτε από εξάρσεις. Σε αναγκάζει να τη σεβαστής. Όπως και τις θέσεις του. Είναι τεκμηριωμένες και ορθολογιστικές. Ακόμη και αν διαφωνείς προβληματίζεσαι και προχωρείς όπως και ο συγγραφέας σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Βγαίνεις έξω από το κουτί. Σκέφτεσαι ελεύθερα. Πέραν από τις κομματικές ντιρεκτίβες.   Η αρθρογραφία του Χατζηκωστή είναι μεν κριτική, καθώς και καυστική, αλλά ο αναγνώστης δεν θα βρει  σε κανένα σημείο της ίχνος  εμπάθειας ή κιτρινισμού. Στα κείμενα του υπάρχει αρχοντιά.  Εκείνο που ο πολίτης, ο πολιτικός και ο στοχαστής  μπορούν να διαγνώσουν  μέσα από το γράμμα  και το πνεύμα των κειμένων του είναι η απογοήτευση, η οποία, όμως οπλίζει το συγγραφέα να σηκώνει ξανά τη σημαία του πατριωτισμού με υψηλό δείκτη αξιοπρέπειας, ρεαλισμού και έντονης αγωνίας για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, για τα στρατηγικά κενά, για τις λανθασμένες επιλογές των ηγεσιών Κύπρου και Ελλάδας και για τον Ποντειοπολιταισμό των ξένων. Για την επιβίωση των Ελλήνων της Κύπρου, του Αιγίου και της Θράκης. 

Η τόλμη και ο ύμνος στο ρεαλισμό  

Μέσα από το βιβλίο του Κωστή Χατζηκωστή, ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να διαβάσει την αλήθεια γυμνή. Να προβληματιστεί ακόμη και να θυμώσει λόγω των  αμελειών και των λαθών που  χαρακτηρίζουν τις ηγεσίες της  Κύπρου και της Ελλάδας. Ο καθένας εξ ημών έχει την ευκαιρία να δει τα πράγματα αλλιώς στα εθνικά μας θέματα. Επειδή, μάλιστα, περνούμε σε δύσκολες φάσεις της ιστορία μας και οι εξελίξεις τρέχουν ένεκα της τουρκικής αποθράσυνσης, το βιβλίο του Κωστή Χατζηκωστή είναι μια ευκαιρία αναστοχασμού. Και απεγκλωβισμού από τη λογική της υποταγής και του εξευμενισμού, καθώς και από τις  λανθασμένες επιλογές  του παρελθόντος που τροφοδότησα το τουρκικό θηρίο. Αυτοί κυρίως που θα πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο είναι οι πολιτικοί στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Θέλει τόλμη όμως και θάρρος για να το πράξουν, διότι μέσα από τα άρθρα του συγγραφέα θα διαπιστώσουν πικρές  αλήθειες για τις οποίες φέρουν βαρύτατες ευθύνες. Ταυτοχρόνως, όμως,  θα βρουν αξιοπρεπείς και ρεαλιστικές πολικές - λύσεις για το Κυπριακό, το Αιγαίο και  το φυσικό αέριο, των οποίων η εφαρμογή επιβάλλει πολιτική τόλμη.  Θέλει λοιπόν τόλμη για να μπουν οι πολιτικοί της Κύπρου και στη Ελλάδας στη «βάσανο» της ανάγνωσης ενός τέτοιου βιβλίου, που υμνεί τον πολιτικό ρεαλισμό και την αποτροπή. Και θέλει ακόμη μεγαλύτερη τόλμη να παραδεχθούν τα λάθη τους και να εφαρμόσουν όσα ο Χατζηκωστής  εισηγείται.  Θέλει τόλμη, όπως την τόλμη, που επιδεικνύει ο συγγραφέας μια ζωή γράφοντας τεκμηριωμένα τις θέσεις του, τη δική του αλήθεια, αδιαφορώντας, εάν αρέσει ή όχι στον πολιτικό κόσμο της Κύπρου και της Ελλάδας. Εάν συγκρούεται ή όχι μαζί τους. Όπως αδιαφορεί για το κόστος. Είναι πρόδηλο ότι η αγωνία του, που συνιστά ταυτοχρόνως και τη δύναμη της συνεχούς αρθρογραφίας του, από τις αρχές του ΄60 ως σήμερα, είναι μία: Η επιβίωση των Ελλήνων της Κύπρου και του Ελληνισμού. Και το πράττει ανυποχώρητα…