Τυφλώθηκε κι η Δικαιοσύνη το «αγνόησε» - Καμπάνα Ανωτάτου

Χαστούκι έριξε με απόφασή του το Ανώτατο σε Επαρχιακούς Δικαστές οι οποίοι χειρίστηκαν υπόθεση ιατρικής αμέλειας από γιατρούς του δημοσίου κατά ασθενή, ο οποίος εν τέλει έχασε εντελώς την όραση στο ένα του μάτι.

Όλα ξεκίνησαν όταν το 2001 ο ασθενής μετέβη στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας αφού αντιμετώπισε πρόβλημα με την όρασή του.Στη συνέχεια παραπέμφθηκε στο Μακάρειο Νοσοκομείο για εξέταση από οφθαλμίατρο. Εκεί διαγνώστηκε θρόμβωση της κεντρικής φλέβας του αμφιβληστροειδούς.

Ο ασθενής παρατηρώντας ότι δεν είχε όραση στο δεξί μάτι επισκέφθηκε και πάλι τον ιατρό που τον εξέτασε προηγουμένως,

ο οποίος μετρώντας την πίεση στον οφθαλμό τη βρήκε φυσιολογική.

Στη συνέχεια επισκέφθηκε ιδιώτη ιατρό ο οποίος διαπίστωσε ότι η πίεση ήταν πολύ πέραν των φυσιολογικών ορίων. Τελικώς η επίσκεψη του σε διάφορα ιατρικά κέντρα του εξωτερικού δεν οδήγησε σε οποιαδήποτε βελτίωση, αλλά, αντίθετα, διαγνώστηκε μόνιμη και μη ανατρέψιμη τύφλωση στο δεξιό οφθαλμό. Υποβλήθηκε σε θεραπεία με ακτίνες λέϊζερ και έλαβε θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή , χωρίς οποιοδήποτε θετικό αποτέλεσμα.

Τέσσερα χρόνια μετά ήγειρε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας αξιώνοντας ειδικές και γενικές αποζημιώσεις εναντίον του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας - εφεσίβλητου - ως εκ προστήσεως υπευθύνου για λανθασμένη ιατρική διάγνωση και παροχή ιατρικής περίθαλψης, μη έγκαιρης λήψης ορθής και δέουσας ή επιβαλλόμενης θεραπείας από το κυβερνητικό νοσοκομείο ή τους ιατρούς αυτού και γενικά για ιατρική αμέλεια.

Κατά την διάρκεια της δίκης, ενώπιον Δικαστηρίου προσκομίστηκαν μαρτυρίες υπεράσπισης του ασθενούς, από ιδιώτες εξειδικευμένους στο είδος γιατρούς οι οποίοι εξέτασαν τον ασθενή. Από πλευράς γιατρών νοσοκομείων, ενώπιον Δικαστηρίου κατέθεσαν οι γιατροί οι οποίοι τον εξέτασαν οι οποίοι περιέγραψαν το πλαίσιο γύρω απ΄ το οποίο κινήθηκαν και δικαιολόγησαν την αγωγή την οποία του συνέστησαν.

Τα χαστούκια Ανωτάτου

Στην απόφασή του το Ανώτατο, αναφέρει σε μια ιδιαιτέρως σκληρή γλώσσα, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο αντιμετώπισε ουσιαστικά την υπόθεση αυτή επιφανειακά.

«Το πρωτόδικο Δικαστήριο σε μια ιδιαιτέρως συνοπτική για την περίπτωση απόφαση, που εξέδωσε το Δεκέμβριο 2011, έκτασης στην ουσία έξι σελίδων, απέρριψε την αγωγή υιοθετώντας πλήρως την ιατρική άποψη της Δρος Λουκιανού, η οποία ως μάρτυρας του δημιούργησε εξαιρετική εντύπωση έχοντας ασχοληθεί σε έκταση και βάθος με τη συγκεκριμένη πάθηση απαντώντας όλες τις ερωτήσεις με άψογο και φυσικό τρόπο υποστηρίζοντας τις θέσεις της με συγγράμματα που κατατέθηκαν ως τεκμήρια», αναφέρει μεταξύ άλλων το Ανώτατο.

«Είναι θλιβερό, και ταυτόχρονα ιδιαιτέρως απογοητευτικό, αλλά ο τρόπος που το πρωτόδικο Δικαστήριο επέλεξε να ασχοληθεί με τη σοβαρή αυτή υπόθεση, δεν αφήνει άλλη επιλογή εκτός από την επανεκδίκαση της μετά την πάροδο τόσων πολλών ετών. Το Δικαστήριο για δικούς του ανεξήγητους λόγους δεν προσέγγισε τη μαρτυρία που είχε ενώπιον του με τον ορθό και ενδεδειγμένο δικαστικό τρόπο. Δεν υπάρχει καμία απολύτως αξιολόγηση της μαρτυρίας του γιατρού, τη θέση του οποίου καταγράφει, αλλά δεν αξιολογεί κατ΄ ελάχιστον. Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν υπάρχει καμία σαφής αξιολόγηση ούτε της μαρτυρίας του γιατρού , ο οποίος κατέθεσε για την υπεράσπιση.

Μοναδική συγκεκριμένη αξιολόγηση έγινε για τη Δρα Λουκιανού. Αυτή η αξιολόγηση δεν αντιπαραβλήθηκε με την αντίθετη θέση του γιατρού, ούτε σε γενικότητα, αλλά ούτε και εξειδικευμένα. Η παντελής έλλειψη αναφοράς σε μαρτυρία, εξειδικευμένη και ιατρική, σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί ο εφεσείων, αποδυναμώνει σε καίριο βαθμό τη δικαστική κρίση και ουσιαστικά την εξουδετερώνει», συμπληρώνει.

Η υπόθεση θα επανεκδικαστεί. «Όταν ένα Δικαστήριο επιτελεί πλημμελώς το πιο πάνω έργο, αυτό αποβαίνει σε βάρος των διαδίκων που προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη αναζητώντας θεραπεία, πλην όμως ταλαιπωρούνται αδίκως λόγω του τρόπου με τον οποίο ο Δικαστής επέλεξε να ασχοληθεί με την υπόθεση, προκαλώντας έτσι αχρείαστη καθυστέρηση.

Στην πραγματικότητα, όμως, ο Δικαστής δεν έχει επιλογή. Οφείλει να εκδικάζει και να αποφασίζει την ενώπιον του διαφορά εντός των καθορισθέντων νομολογιακών παραμέτρων», καταλήγει η απόφαση Ανώτατου.