Το Nόημα του Mηνύματος του ΟΧΙ του1940 Σήμερα

Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία των εθνών σημαδιακές που σμιλεύουν την πορεία τους στο πέρασμα του χρόνου. Στιγμές απίστευτες και ανεπανάληπτες αποφασιστικές όμως για τη παραπέρα επιβίωσή τους και καθοριστικές για τη θέση που καταλαμβάνουν στην παγκόσμια ιστορία και στον αγώνα για τα ανθρώπινα ιδανικά.

 Η 28η Οκτωβρίου είναι μια τέτοια ημερομηνία ορόσημο, όχι μόνον για την Ελληνική ιστορία, αλλά οπωσδήποτε για την ιστορία ολόκληρης της ανθρωπότητας. Είναι η ιστορία του Δαυίδ κατά του Γολιάθ, του δικαίου κατά της αδικίας, της Ελληνικής ψυχής κατά των πολεμικών μηχανών, είναι η μαγεία του

ακατόρθωτου που γίνεται πραγματικότητα, είναι η αφύπνιση ιστορίας 3.500 χιλιάδων ετών. Αυτό είναι άλλωστε και το βαθύτερο νόημα της νίκης του Σαράντα.

Ως στρατιωτικός θα επιχειρήσω να παρουσιάσω την πολεμική μηχανή της Ιταλίας λίγο πριν την εισβολή, προκειμένου να δώσω μιαν αδρή εικόνα του συσχετισμού που υπήρχε, επιστρατεύοντας τα λόγια του ίδιου του Μουσολίνι. «Ποιός μπορεί να αντισταθεί στην δύναμη ενός Έθνους με 9 εκατομμύρια λόγχες;» Σε μια μεγάλη επίδειξη στην Νάπολη παρουσίασε την ταυτόχρονη ανάδυση 80 υποβρυχίων, γεγονός που έκανε την Ευρώπη και ιδιαίτερα τους ειδικούς να μείνουν κατάπληκτοι. Δε γνωρίζω ακόμα και σήμερα ένα κράτος, ακόμα και αυτές τις ΗΠΑ, που να μπορούν να επιδείξουν κάτι τέτοιο. Η Τουρκία λόγου χάριν διαθέτει συνολικά 12 και εμείς 11 Υποβρύχια. Ο Ιταλικός στρατός ήταν υπερσύγχρονος και πολύ καλά εκπαιδευμένος, αεροπορία με πάνω από 400 μαχητικά αεροσκάφη, Ναυτικό με 8 Θωρηκτά, 34 Καταδρομικά, 96 Τορπιλοβόλα, 120 Υποβρύχια, Άρματα, Πυροβολικό και πυρομαχικά σε τεράστιους αριθμούς.

 Αυτή λοιπόν η τεράστια πολεμική δύναμη άρχισε να σφίγγει το λαιμό της Ελλάδας, σ’ ένα βρώμικο παιχνίδι προκλήσεων, αιτιάσεων, ψευδών και ασύστολης προπαγάνδας. Άρχισε μια σειρά διατύπωσης εξευτελιστικών όρων και ζητείτο από την Ελλάδα, η παραχώρηση του χερσαίου, εναέριου και θαλάσσιου χώρου της, για την εξυπηρέτηση των Ιταλικών στρατηγικών συμφερόντων. (Κάτι μας θυμίζει αυτό σήμερα! Μήπως τη γαλάζια πατρίδα!). Προκλητικά και περιφρονητικά παραβίαζαν τα κυριαρχικά της δικαιώματα με τη λογική του στρατιωτικά ισχυρότερου. Έφθασε στο σημείο ο Μουσολίνι να ζητά και τη παραμικρή πρόφαση για ασήμαντα πράγματα και προ παντός για χονδροειδείς προβοκάτσιες, για να τα χρησιμοποιήσει ως αιτία πολέμου. Η κορύφωση των προκλήσεων ήταν ο τορπιλισμός της Έλλης στις 15 Αυγούστου στην Τήνο.

Στα σύνορα Ελλάδος Αλβανίας οι προκλήσεις δεν έχουν αρχή και τέλος. Τα Ιταλικά στρατεύματα έχουν ήδη πάρει πλήρη διάταξη μάχης και απαγορεύουν την όποια ενίσχυση ή επιστράτευση στην ελληνική παραμεθόριο, διότι ως έχουν διαμηνύσει, η επιστράτευση έστω και μίας Μονάδος θα θεωρηθεί αιτία για κήρυξη πολέμου ή κατά τη σημερινή έκφραση Casus Belli. Από θάλασσα και αέρα η κατάσταση ήταν τραγική. Η Ιταλική Αεροπορία βομβάρδιζε εικονικά εκ του εμφανούς ακόμα και κατωκημένους τόπους, το δε Ιταλικό Ναυτικό είχε παντελώς αποκλείσει τη θαλάσσια περιοχή των επιχειρήσεων (Mας θυμίζει κάτι αυτό σήμερα; Μήπως τις υπερπτήσεις πάνω από τα κατοικημένα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, τις παρενοχλήσεις - εμβολισμό σκάφους της ελληνικής ακτοφυλακής, το γκριζάρισμα περιοχών και τη διενέργεια σεισμικών ερευνών από το ερευνητικό σκάφος Oruc Reis!) Όλα αυτά είχαν σαν στόχο τη κάμψη της θέλησης για αντίσταση του Ελληνικού λαού και της Κυβερνήσεως του, ώστε τα Ιταλικά στρατεύματα να εισβάλλουν χωρίς αντίσταση.

Εκείνη τη στιγμή η Ελλάδα, απευθύνθηκε προς την Ευρώπη και ζήτησε βοήθεια - ευρωπαϊκή αλληλεγγύη τη λέμε σήμερα - η οποία περιορίστηκε σε ευχολόγια, που γρήγορα ξεχάστηκαν και ευτυχώς γιαυτό, γιατί ο Ελληνικός λαός κατάλαβε ότι ο πόλεμος που ετοίμαζε ο φασισμός ήταν δική του και μόνο δική του υπόθεση, χωρίς να περιμένει τίποτα και από κανένα. Και τότε υπήρχαν οι δήθεν ορθοφρονούντες…. που λέγανε « μα είναι δυνατόν να τα βάλλουμε με μια αυτοκρατορία; Ας τους αφήσουμε να περάσουν και ίσως δε μας βλάψουν». Τα ίδια λένε και σήμερα οι προσβλέποντες στη τακτοποίηση των Ελληνοτουρκικών με τη μέθοδο του κατευνασμού, που οι διοικούντες μας τη βάφτισαν «εξημέρωση του θηρίου» Μας λένε ότι αν υποχωρήσουμε στο Αιγαίο - να μην είμαστε μοναχοφαίδες, μαξιμαλιστές και ας συνεκμεταλλευτούμε το Αιγαίο - και αν κάνουμε έκπτωση στη λύση του Κυπριακού, τότε η Τουρκία θα κατευνασθεί και θα μας αφήσει ήσυχους.

Aξιοσημείωτη είναι η περίπτωση της Τσεχοσλοβακίας την οποία έπεισαν οι Αγγλογάλλοι να δώσει ένα μεγάλο μέρος του εδάφους της στο Χίτλερ για να τον κατευνάσουν. Ήταν η πολιτική του «κατευνασμού» της οποίας ηγείτο ο Άγγλος πρωθυπουργός Τσαμπερλάιν. Ο Χίτλερ όχι μόνο δεν αρκέστηκε στη προσφορά της Τσεχοσλοβακίας, αλλά όταν διαπίστωσε την αδυναμία τους, επετέθη και κατέλαβε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία. Αυτό είναι ένα ιστορικό διαχρονικό δίδαγμα που θα πρέπει να μας φρονηματίσει .

 Με τη λογική των συσχετισμών ισχύος και την τότε επικρατούσα πολιτικό - στρατιωτική κατάσταση, η επιλογή του ΟΧΙ  δεν ήταν καθόλου λογική, απεναντίας απόλυτα παράλογη. Και όμως η  επιλογή του ΟΧΙ, ήταν αποτέλεσμα λογικής που εξουσιάζει το συναίσθημα και όχι συναισθήματος που θολώνει τη λογική.

 Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μιαν κατεξοχήν επεκτατική χώρα της οποίας η επιθετικότητα εκδηλώνεται εμπράκτως όχι μόνο προς εσένα αλλά και προς όλες τις όμορες της χώρες και εσύ πιστεύεις ότι θα την κατευνάσεις, είναι σαν  να αναμένεις, όπως χαρακτηριστικά είπε ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνο Ρούζβελτ, να έρθεις σε συμβιβασμό με μία εμπρηστική βόμβα. Η ωμή αλήθεια είναι ότι, η  πολιτική του κατευνασμού, σε οδηγεί σε μίαν κατευθείαν ήττα χωρίς μάχη.

Επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε είναι η ρήση, για να έχουμε ειρήνη θα πρέπει να προετοιμαστούμε για πόλεμο! Η Ιστορία έχει δείξει ότι μόνο αν αποδείξεις ότι έχεις στρατιωτική ισχύ και είσαι διατεθειμένος - αποφασισμένος, αν προκληθείς, να φτάσεις και σε πολεμική σύγκρουση με τεράστιο τίμημα για τον αντίπαλο, διασφαλίζεις την ειρήνη και τα κυριαρχικά σου δικαιώματα. Το έπος του 40, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα και μας δείχνει με τον πλέον απτό τρόπο πώς να αντιμετωπίσουμε τη Τουρκική επιθετικότητα. Είναι σίγουρο ότι αν δεν πούμε το δικό μας ΟΧΙ τότε θα γίνουμε δέκτες πολλών δεινών

Κλείνοντας, ο Θουκυδίδης έλεγε, αν θέλουμε να ζούμε καλά και με ευδαιμονία αυτή εξαρτάται απόλυτα από την ελευθερία, η δε ελευθερία από την ανδρεία, γιαυτό να μη αποφεύγουμε τους πολεμικούς κινδύνους.

Μάριος Μακρυγιάννης Αντιστράτηγος ε.α.