Ομόνοια: Όαση στην έρημο ο Παναγή

Απόδοση και αποτελέσματα αγγίζουν το ναδίρ.

Η εικόνα της Ομόνοιας είναι ίσως η χειρότερη στην ιστορία της. Ερημικό το τοπίο και ο κόσμος της ομάδας, πίνει το ένα πικρό ποτήρι μετά το άλλο. Όαση ίσως σε όλη αυτή τη κατάσταση είναι ο Κωνσταντίνος Παναγή. Ο μικρός, μέσα από αυτή τη δοκιμασία της Ομόνοιας, κερδίζει πόντους και ψήνεται. Έχει ακόμη αδυναμίες (απόρροια της έλλειψης εμπειριών και τριβής) που φαίνονται σε κάποιες περιπτώσεις. Έχει όμως εξαιρετικά στοιχεία, όλα όσα χρειάζεται ένας καλός τερματοφύλακας. Την ίδια ώρα έχει και τα κότσια, σε στιγμές

πλήρους κατάρρευσης να δίνει θάρρος σε συμπαίκτες του, που κουβαλούν χρόνια εμπειρίας. Κάτι λέει και αυτό για τη προσωπικότητα του. Όποιος σήμερα μπορεί να κοιτάξει πέρα από το… σήμερα, μπορεί να αντιληφθεί τη σημασία της καθιέρωσης Παναγή. Οι νεαροί εξελίσσονται σε περιόδους κρίσης, αφού παίρνουν πιο εύκολα ευκαιρίες και δέχονται πιο επιεική κριτική. Είναι πολυτέλεια και πλεονέκτημα για μία ομάδα της ελίτ (έστω και αν η Ομόνοια σήμερα δε θυμίζει τέτοια), να έχει ένα ντόπιο, νεαρό και ικανό τερματοφύλακα.

Θα μπορούσε κάποιος φυσικά να τοποθετήσει δίπλα στο νεαρό τερματοφύλακα και τον Χαφέζ. Δεν ήταν καλός στο Τσίρειο, αλλά, η παρουσία του μέχρι σήμερα είναι λίαν καλή. Απλά ο Αιγύπτιος είναι στην Ομόνοια υπό το καθεστώς δανεισμού και από την ώρα που το μέλλον του είναι βέβαιο μόνο μέχρι το Καλοκαίρι, δεν μπορεί κάποιος να χαμογελά.