Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι μετρήσιμο μέγεθος

Μέσα στη δύνη της προεκλογικής αντιπαράθεσης μας έμελλε να ζήσουμε πολλά. Γνωρίζουμε βέβαια πλέον καλά πως το χρήμα και η διαχρονική διαπλοκή των δύο «πόλων» που συναντώνται στον Βερίγγειο πορθμό της ρατσιστικής και ανελεύθερης ΔΔΟ με τα ΜΜΕ καθορίζει το τηλεοπτικό σκηνικό το οποίο τώρα διανθίζεται από δύο υπερπαραγωγές. Αφ’ ενός τη μεθοδευμένη αντιπαράθεση μεταξύ ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ σε όλα τα μήκη κύματος και αφ’ ετέρου την θορυβώδη, αντιφασιστική δήθεν, έξαρση του κομμουνιστικού κόμματος

της Κύπρου. Στην Ευρωπαϊκή όμως πραγματικότητα, την οποία αμφότεροι ευαγγελίζονται ο,τιδήποτε προτείνεις, στοχεύεις και επικαλείσαι οφείλει να είναι συγκεκριμένο και ιδιαίτερα μετρήσιμο.

Όσο κι αν ένας φέρελπις ακροδεξιός ρατσιστής δεν μπορεί ποτέ να είναι συνειδητά πιστός Χριστιανός, όσο κι αν Ελληνικά ιδεώδη και εθνικισμός είναι και παραμένουν έννοιες ασύμβατες , όσο κι αν η υγιής έκφραση Ορθοδοξίας και η μισαλλοδοξία είναι αμοιβαίως εξαιρετέα γεγονότα, δεν μπορεί παρά να ηχεί σαν σχήμα οξύμωρο το αντιφασιστικό παραλήρημα από το κόμμα που προσκύνησε τον Σταλινισμό. Και για τους νεότερους που δεν πρόλαβαν να δουν το «Σιδηρούν

Παραπέτασμα» και τα στυγερά εγκλήματα που έκρυβε η βαριά σκιά του, δεν μπορεί να μην θυμίσουμε πως αυτά τα καθεστώτα από τα οποία εμπνεύστηκε το κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου, το ΑΚΕΛ του…λαού, τσάκιζαν την όποια αντίθετη άποψη από όπου και αν προερχόταν. Αυτά τα καθεστώτα στα οποία θήτευσαν οι διαχρονικοί ηγέτες τους υπήρξαν- και εξακολουθούν να υπάρχουν- ρατσιστικά μέχρι αηδίας. Οι μαζικές μεταναστεύσεις μετά την πτώση του

Σοβιετικού μπλοκ (εδώ τα λένε «μέτωπα», εκεί να λένε «μπλοκ») μας έφεραν σε επαφή με ομογενείς οι οικογένειες των οποίων είχαν βαθιά χαραγμένες τις οδυνηρές εμπειρίες που βίωσαν οι γενιές Ελλήνων, Ποντίων, Αρμενίων και άλλων εθνικών μειονοτήτων στα βάθη της Σιβηρίας, στο ατέλειωτο σκοτάδι του πολικού κύκλου απλά και μόνο επειδή έφεραν την δική τους εθνική ταυτότητα.

Αυτοί οι ετεροχρονισμένοι δημοκράτες, που όταν η ΕΔΕΚ ορθωνόταν ανάχωμα στα σχέδια της Χούντας την χλεύαζαν ως περίπου «γραφική», που όταν οι ΕΔΕΚίτες αντιστασιακοί όρθωναν μαζικά ανάστημα ενάντια στην κατάλυση της συνταγματικής τάξης και πάλευαν να κλείσουν με τα λαβωμένα κορμιά τους τις κερκόπορτες, εκείνοι κρύφτηκαν στις Σοβιετικές πρεσβείες, αυτοί που κανάκεψαν τους πραξικοπηματίες με γλυκό καρυδάκι για να πάρουν μπόι και θράσος και να εδραιωθούν ως το μεταπραξικόπημα που δολοφόνησε τον Δώρο Λοϊζου – του οποίου τον αγώνα και τις ρήτρες ενθυμούνται κατά το δοκούν- τολμούν σήμερα να συγκρίνουν τους διαχρονικούς αγώνες της ΕΔΕΚ για ελευθερία, ισοπολιτεία, ανάκτηση της κατεχόμενης γης και στοιχειώδη πανανθρώπινα δικαιώματα που να καταλύουν πραγματικά κάθε έκφραση ρατσισμού και φυλετικής διάκρισης, με εκείνα του νεοφασιστικού μορφώματος στην Κύπρο! Και έμπλεοι αντιφασιστικού τάχα μου οίστρου ωρύονται κατά του ΕΛΑΜ το οποίο, μεθοδευμένα με τις αλλαγές στο εκλογικό μέτρο, οι ίδιοι έσπρωξαν στη Βουλή! Και του δίνουν πάσες φανατισμένης αντίδρασης για να συσπειρώσουν το δικό τους απογοητευμένο λαό αλλά και για να συσπειρώσουν τον φασισμό τον ίδιο.

Βρήκε, λοιπόν, αίφνης νόημα ζωής και καπηλείας το ΑΚΕΛ του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού και επιδίδεται σε πολύ καλά πλασαρισμένο , αντιφασιστικό τάχα μου αγώνα. Ενδιαφέρεται τάχα μου να μην εκλεγεί το νεοφασιστικό μόρφωμα ως και να είχε να παραθέσει περγαμηνές αντιφασιστικού αγώνα. Ο αγώνας κατά του φασισμού όμως επιμετράται και ποσοτικά και ποιοτικά. Τα μεγέθη απαντούν στο πώς στέκεσαι και πώς έχεις λειτουργήσει απέναντι σε κάθε φασιστική έκφραση και νοοτροπία. Αλλά…

…Στον πιο υπέροχο αντιαποικιακό αγώνα, ως συντεταγμένο κόμμα υπήρξαν εμφαντικά απόντες!

…Στους αγώνες για προάσπιση του νεόδμητου κράτους μας υπήρξαν επιδεικτικά ουδέτεροι και ισοπεδωτικοί εφευρίσκοντας το ανιστόρητο «δικοινοτικές ταραχές», το οποίο σήμερα μετεξελίσσεται στο …« εκάμαμεν κι εμείς πολλά…».

…Στους αγώνες για αποτροπή και αντίσταση κατά του πραξικοπήματος, χλεύαζαν τους υπερασπιστές της νομιμότητας, κρύφτηκαν στις Σοβιετικές πρεσβείες και παρακολουθούσαν αμέτοχοι την συνταγματική εκτροπή και επιβράβευσαν τους πραξικοπηματίες με γλυκό καρυδάκι, αλλά σήμερα οικειοποιούνται τον κάθε μεμονωμένο αριστερό που αυθόρμητα τότε αγωνίστηκε.

…Στον συνεχιζόμενο αγώνα κατά της κατοχής στέκουν απέναντι σε όσους επιμένουμε να μιλούμε για απελευθέρωση και απαλλαγή από τους εποίκους και τους στρατούς, συσχηματίζονται με τον κατακτητή και τον βάζουν μες την αγκάλη τους.

…Στην… άλλη τους αγκάλη όμως κλείνουν το κεφάλαιο –αφήστε τον Μαρξ να λέει τα δικά του- και αναδεικνύονται σε συμπρωταθλητές διαχρονικής διαπλοκής και νεοπλουτισμού, με απαύγασμα τα τελευταία τραγικά για το «δικό τους» συνεργατισμό.

Όταν ετεροχρονισμένοι "δημοκράτες" καπηλεύονται τις θυσίες ενός λαού, ο χρόνος παύει να υφίσταται και κάθε έκφραση γίνεται επίκαιρη. Ας φέρουν λοιπόν τα αντιφασιστικά τους μεγέθη κι ας έλθουν να αναμετρηθούμε. Και την ηρωϊκή μαρτυρία της ΕΔΕΚ ενάντια στον φασισμό ας την αφήσουν στην βάσανο της Ιστορικής μνήμης. Γιατί η μνήμη, όταν επιστρέφει, εκδικείται.

*H Δρ. Ανδρειανή Δ. Οδυσσέως είναι Μέλος του Π.Γ. του Κ.Σ ΕΔΕΚ

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com