Νέα σελίδα για το ευρωκοινοβούλιο

Με την ομιλία της ενώπιον του Ευρωβουλευτών στις 16 Ιουλίου, η νέα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, άνοιξε μια σειρά από ζητήματα που συνδέονται με τους πολίτες και το κατ’ εξοχήν σώμα των πολιτών, το Ευρωκοινοβούλιο. Έθεσε τρία ζητήματα:

Πρώτον, «επιθυμώ οι Ευρωπαίοι πολίτες να παίξουν ηγετικό και ενεργό ρόλο στην οικοδόμηση του μέλλοντος της Ένωσής μας. Επιθυμώ να εκφράσουν τις απόψεις τους μέσα από μια διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης, που θα ξεκινήσει το 2020 και θα διαρκέσει δύο χρόνια».

Η

εισήγηση αυτή βρίσκεται στην καρδιά της ευρωπαϊκής δυναμικής. Έχουν γίνει ανάλογες στο παρελθόν, αλλά τώρα χρειάζεται να ακουστεί πιο καθαρά η φωνή των πολιτών. Κατά συνέπεια, πρέπει να εκσυγχρονιστεί ο τρόπος που συγκροτούνται οι διασκέψεις και πώς ακούγεται η φωνή των πολιτών.

Δεύτερον, «επιθυμώ να εργαστούμε μαζί για να βελτιώσουμε το σύστημα των κορυφαίων υποψηφίων («Spitzenkandidaten»). Πρέπει να το προβάλουμε περισσότερο στο ευρύτερο εκλογικό σώμα και να εξετάσουμε ως ενδεχόμενο τις υπερεθνικές λίστες υποψηφίων στις εκλογές για την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως ένα συμπληρωματικό εργαλείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας».

Παρά το γεγονός ότι η πιο πάνω εισήγηση δεν είναι ευκρινής, είναι σημαντικό το γεγονός πως τίθεται προς συζήτηση. Στις Ευρωεκλογές στις 26 Μαϊου κανένας από τους κορυφαίους υποψήφιους δεν είχε κάποια τύχη. Όλοι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, τελικά απερρίφθησαν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Σε αυτό το σημείο, είτε γίνεται σεβαστή μια πρόνοια της Συνθήκης της Λισσαβώνας, είτε καταργείται. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.

Τρίτον, «είμαι υπέρ του δικαιώματος πρωτοβουλίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Όταν το Κοινοβούλιο, με την πλειοψηφία των μελών του, εκδίδει ψήφισμα με το οποίο ζητά από την Επιτροπή να υποβάλει νομοθετική πρόταση, δεσμεύομαι να ανταποκρίνομαι με μια νομοθετική πράξη που θα συνάδει κατά γράμμα με τις αρχές της αναλογικότητας, της επικουρικότητας και της βελτίωσης της νομοθεσίας. Είμαι πεπεισμένη ότι η ισχυρότερη σύμπραξή μας θα κάνει και τους πολίτες ισχυρούς».

Το δικαίωμα στην νομοθετική πρόταση ανήκει στην Επιτροπή. Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν προτείνει κάτι καινούριο. Αυτή η πρόταση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν είναι πλήρης. Το Ευρωκοινοβούλιο για διάφορους λόγους είχε περιορισμένες εξουσίες. Με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας οι εξουσίες του μεγάλωσαν. Για παράδειγμα, η ψηφοφορία για το πρόσωπο που καταλαμβάνει τη θέση του προέδρου της Επιτροπής είναι μια πολύ σημαντική πρόοδος.  Το επόμενο βήμα: το Ευρωκοινοβούλιο να αποκτήσει το δικαίωμα στη νομοθετική πρόταση. Η Επιτροπή να λειτουργεί ως η «Κυβέρνηση», το Ευρωκοινοβούλιο ως «πλήρες» Κοινοβούλιο που θα νομοθετεί για τα κράτη-μέλη.