Μεγάλη κινητοποίηση για τα πέντε παιδιά της Μαρίας- «Διψούσες για ζωή»

«Για τι να πρωτομιλήσω; Για την μητέρα; Την κόρη; Την αδελφή; Τη δασκάλα; Τον άνθρωπο; Για τι; Σε όλα ήσουν άξια Μαρία μου. Στη ζωή μου δε ξανασυνάντησα πιο αισιόδοξο και δραστήριο άτομο. Διψούσες για ζωή και απολάμβανες την κάθε στιγμή. Ήθελες τόσο πολύ να ζήσεις και να μεγαλώσεις τα παιδιά σου. Κι αυτή σου η επιθυμία ήταν τόσο ισχυρή που ανέτρεψε τα ιατρικά δεδομένα και τις στατιστικές», ήταν μερικές από τις κουβέντες που έγραψε στον επικήδειο λόγο του για την Μαρία, την Μαρία όλων με το φωτεινό χαμόγελο ο επιστήθιος φίλος, συνάδελφος και Διευθυντής του σχολείου όπου εργαζόταν η Μαρία, Γιώργος

Η είδηση του θανάτου της Μαρίας, μονογονιού και μητέρας πέντε παιδιών δεν άφησε κανένα ασυγκίνητο. Φίλοι, συγχωριανοί, συνάδελφοι αλλά και γνωστοί μίλησαν για τον χαρακτήρα, την πυγμή και την μάχη που έδινε χωρίς να καταλάβει κανείς πολλά.

Ο κος Κωνσταντίνου μίλησε στο SigmaLive, συγκινημένος για έναν ξεχωριστό άνθρωπο, η οποία εργαζόταν μαζί του μέχρι και την τελευταία στιγμή. «Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για αυτό τον άνθρωπο. Ερχόταν στο σχολείο χωρίς να καταλάβει κανείς μας ότι έπαιρνε μορφίνες για τον πονο».

Η Μαρία εκτός από θύμησες, αφήνει πίσω της πέντε παιδιά ηλικίας, 7, 11, 14,16 και 19 ετών. Η οικονομική κατάσταση λόγω των θεραπειών της Μαρίας δεν επιτρέπουν μια άνετη ζωή. Για το λόγο αυτό φορείς ενεργοποιήθηκαν ώστε ο κόσμος που επιθυμεί να στηρίξει την μεγάλη οικογένεια που άφησε πίσω της, ήδη χιλιάδες κόσμος έτρεξε να βοηθήσει την οικογένεια, η εκστρατεία ωστόσο συνεχίζεται.

Φίλοι της οικογένειας δημοσιοποίησαν δύο τραπεζικούς λογαριασμούς στους οποίους όποιος επιθυμεί μπορεί να συνδράμει. Ελληνική Τράπεζα - : ΙΒΑΝ – CY12005004140004140157507301 και Τράπεζα Κύπρου: ΙΒΑΝ – CY38002001950000357034157613. Και στους δύο να αναγράφεται «Εισφορά για Μαρία Κίτσιου». Οι δικαιούχοι είναι: MITROP. NAOS AGIOU GEORGIOU P/NIOU και EKKLISIASTIKI EPITROPI  PANAGIAS NAPA στην κατάθεση να γίνεται στο όνομα της Μαρίας.

Ο επικήδειος λόγος του κ. Κωνσταντίνου για την Μαρία συγκινεί:
Μαρία μου,με πόνο ψυχής, θλίψη και συγκλονισμό πληροφορηθήκαμε τον θάνατο σου και σήμερα βρισκόμαστε όλοι εδώ  για να σε αποχαιρετήσουμε.Λένε πως «Ο τρόπος που πεθαίνεις φανερώνει το πως έζησες…..». Η αξία της ζωής συναντιέται με τον θάνατο στο ποσοστό που το τέλος ορίζει την αρχή και την πορεία μας. Γι’ αυτό και ο θάνατός μας φανερώνει εν πολλοίς το πως ζήσαμε. Και εσύ Μαρία μου έφυγες όπως έζησες: χαμογελαστή, με πίστη και αξιοπρέπεια.Για τι να πρωτομιλήσω; Για την μητέρα; Την κόρη; Την αδελφή; Τη δασκάλα; Τον άνθρωπο; Για τι; Σε όλα ήσουν άξια Μαρία μου. Στη ζωή μου δε ξανασυνάντησα πιο αισιόδοξο και δραστήριο άτομο. Διψούσες για ζωή και απολάμβανες την κάθε στιγμή. Ήθελες τόσο πολύ να ζήσεις και να μεγαλώσεις τα παιδιά σου. Κι αυτή σου η επιθυμία ήταν τόσο ισχυρή που ανέτρεψε τα ιατρικά δεδομένα και τις στατιστικές.

Σε γνώρισα για πρώτη φορά ως γονιό τον Οκτώβριο του 2017, την πρώτη χρονιά που ήρθα ως διευθυντής στο Δημοτικό Σχολείο  Αγίας Νάπας. Σε θυμάμαι που ήρθες στο γραφείο μου με έντονα τα σημάδια της χημειοθεραπείας πάνω σου. "Κύριε Γιώργο" μου είπες , "είμαι η Μαρία Κίτσιου, η μητέρα της Κυριακής, της Νεκταρίας και της Νικολέττας  και θέλω μια χάρη από εσάς. Θα ήθελα να μου επιτρέψετε να έρχομαι κάποιες μέρες της βδομάδας τα διαλείμματα να στέκομαι έξω στην αυλή". Σε κοίταξα με απορία. "Δεν είμαι καλά κύριε Γιώργο", συνέχισες, "έχω καρκίνο , αλλά επειδή κάποια παιδάκια είπαν στα κορίτσια μου ότι θα πεθάνω, θέλω να έρχομαι εδώ για να με βλέπουν όλα τα παιδιά ότι είμαι καλά. Έτσι θα σταματήσουν να ενοχλούν τα κορίτσια μου."

Αυτή ήταν η μητέρα σας Αιμιλιάνα , Κυριακή , Νεκταρία , Νικολέττα και Μαρίνα μου. Μια αληθινή ηρωίδα , μια αγωνίστρια της ζωής, που ποτέ δεν τα έβαζε κάτω, που πάνω από όλα ήσασταν εσείς, τα παιδιά της .

Την επόμενη χρονιά όταν πήρες το πρώτο σου διορισμό στην Αγία Νάπα, θυμάμαι τη χαρά και την ανυπομονησία που είχες για να ξεκινήσεις . Ενώ πέρασες από ιατροσυμβούλιο και σου πρότειναν να μείνεις στο σπίτι και να παίρνεις επίδομα λόγω της ασθένειας σου, εσύ τους άφησες όλους άφωνους, λέγοντας τους ότι θέλεις τα παιδιά σου να σε θυμούνται σαν μια γυναικά που ήταν χρήσιμη στη κοινωνία, που αγωνιζόταν με όλες της τις δυνάμεις και όχι σαν μια ασθενή. Ήσουν εξαιρετική δασκάλα. Πάντοτε στην ώρα σου , συνεπής, δραστήρια, δημιουργική, γεμάτη αγάπη για τα παιδιά. Θυμάμαι τις μέρες που έπρεπε να πας για χημειοθεραπεία. Ενώ είχες το δικαίωμα να απουσιάζεις όλη μέρα, έβαζες πάντα το ραντεβού σου μετά τις 11:00 και φρόντιζες στο μη διδακτικό σου χρόνο να κάνεις, από την προηγούμενη, τα μαθήματα που θα έχαναν τα παιδιά την ώρα της χημειοθεραπείας σου. Ερχόσουν την επομένη, πάντα με το χαμόγελο , και με επιμελώς κρυμμένο το μπουκαλάκι με τη χημειοθεραπεία κάτω από τη ζακέτα σου. "Σήμερα κύριε Γιώργο δώσαμε τη μάχη μας και εξολοθρεύσαμε πολλά καρκινάκια. Πού θα πάνε, θα τα εξολοθρεύσουμε όλα". Έδινες τον αγώνα σου με πίστη, υπομονή, επιμονή, και μαχητικότητά. Ποτέ δεν τα έβαζες κάτω . Ακόμα και όταν ο ίδιος ο γιατρός σου σε απογοήτευε λέγοντας σου ότι είσαι «τελειωμένη» και πώς πρέπει να δεις ψυχολόγο να σε προετοιμάσει για το θάνατο σου , εσύ πάντα έβρισκες τον τρόπο να τον διαψεύδεις. Κόντρα σε όλες τις προβλέψεις δοκίμαζες νέες θεραπείες. Πήγαινες κόντρα στα πρωτόκολλα του ογκολογικού και κέρδιζες χρόνο Μαρία. Γιατί ο αγώνας σου ήταν ένας αγώνας δρόμου,για να κερδίσεις χρόνο. Χρόνο για σένα και τα παιδιά σου.

Όταν αποφάσισες να μιλήσεις  ανοικτά, θυμάμαι που σε ρώτησε ο κ. Καλλινίκου, τι θέλεις να πέτυχεις με αυτή τη συνέντευξη Μαρία. Τι είναι αυτό που ζητάς; Αγέρωχη όπως πάντα του απάντησες. Δεν θέλω τίποτα για μένα . Δόξα τω Θεώ όλος ο κόσμος είναι πάντα δίπλα στην οικογένεια μου και μας βοηθά. Θέλω να βγει στην επιφάνεια αυτή η απαράδεκτη κατάσταση με τα πρωτόκολλα. Δεν μπορούν να αποφασίζουν άλλοι για τις ζωές των ασθενών . Τι σημαίνει 3 μήνες ζωής έχεις και δεν μπορούμε να καλύψουμε τα έξοδα για θεραπείες που δεν προνοούν τα πρωτόκολλα. Με ρώτησαν τι αξία έχουν για μένα οι 3, οι 2 ή ο ένας μήνας επιπλέον ζωής; Ενδιαφέρθηκαν για τη ποιότητα ζωής που θα έχω με τα παιδιά μου;  Μετρούνται με λεφτά οι αγκαλιές που θα κάνω με τη Μαρίνα μου αυτούς τους 3 μήνες;

Δεν στάθηκε δίπλα σου το κράτος μας Μαρία μου όπως έπρεπε, γιατί ήσουν μια χαμένη υπόθεση. Ζυγίζοντας τα έξοδα και τον ποιοτικό χρόνο ζωής με τα παιδιά σου, για αυτούς πάντα βαρούσαν τα έξοδα. Εσύ όμως βήμα βήμα κέρδιζες το χρόνο σου. Έζησες τα πρώτα φοιτητικά βήματα της Αιμιλιάνας σου, είδες την Κυριάκη σου να αριστεύει στο γυμνάσιο, καμάρωσες την Νεκταρία σου να αποφοιτά από το Δημοτικό, τη Νικολέτα σου να προοδεύει και άκουσες τη Μαρίνα σου να διαβάζει τις πρώτες της λέξεις. Καθημερινά έπαιρνες τα παιδιά σου σε δραστηριότητες. Γέμιζες ποιοτικά το χρόνο το δικό σου και των παιδιών σου. Ζούσες την ζωή όπως θα έπρεπε να τη ζούμε όλοι μας.

Δυστυχώς όμως τα θέματα υγείας σου συσσωρεύονταν. Οι χημειοθεραπείες προκάλεσαν πρόβλημα στα κόκκαλα και στο σπόνδυλο. Προσπαθούσες να διορθώσεις ένα πρόβλημα και επηρεαζόταν ένα άλλο. Έδωσες τη μάχη σου μέχρι τέλος. Αγόγγυστα , χωρίς να ρωτάς γιατί. Οι τελευταίες μέρες στο σχολείο ήταν δύσκολες. Αλλά ερχόσουν. Ήσουν εκεί . Μαζί με τα παιδιά που τόσο αγαπούσες. Προγραμμάτιζες . Έφτιαχνες τετράδια για όλη τη χρονιά γιατί το πίστευες ότι θα βγεις νικήτρια. Μόνο όταν μπήκες στο νοσοκομείο μάθαμε ότι τις τελευταίες μέρες  που ερχόσουν σχολείο έπαιρνες μορφίνη η ώρα 7 το πρωί και ξανά η ώρα 11. Και όμως δεν το καταλάβαμε ,γιατί εσύ δεν ήθελες να το καταλάβουμε. Τέτοιος άνθρωπος ήσουν. Αγνός, καθαρός, πράος. Το χαμόγελό σου, δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ, θα μας συντροφεύει καθημερινά σαν στρέφουμε το βλέμμα στην καρέκλα που καθόσουνα στο γραφείο των συναδέλφων τα διαλείμματα
Μαρία μου έδωσες μια γενναία μάχη. Αγωνίστηκες, πάλεψες με νύχια και με δόντια όσο κανένας άλλος. Από κοντά πάντα δίπλα σου η οικογένεια σου. Η μητέρα σου βράχος ακλόνητος, ο πατέρας σου , η αδελφή σου. Μια οικογένεια αγαπημένη και δεμένη που θα συνεχίσει το δικό σου δύσκολο έργο που έμεινε στη μέση, την ανατροφή των υπέροχων κοριτσιών σου. Ο πανάγαθος Θεός να τους ευλογεί και να τους δίνει δύναμη. Θέλουμε να είσαι ήσυχη γιατί οι βάσεις που έβαλες είναι γερές με αρχές και αξίες. Έχεις ανθρώπους που σε αγαπούν και που θα σταθούν δίπλα και θα στηρίξουν την οικογένεια σου.  Για μας, δεν έφυγες ποτέ. Για πάντα θα είσαι εδώ.

Μαρία μου, έφυγες στις 2 Δεκεμβρίου όπως και ο Γέροντας Πορφύριος για αυτό θα τελειώσω με κάτι από τον αγαπητό γέροντα.

Ο Γέροντας Πορφύριος, ήταν φως, χαρά και ελευθερία. Πίστευε  και βίωνε με απόλυτο τρόπο, ότι ο Χριστιανός πρέπει να είναι ο άνθρωπος της χαράς, του φωτός και της ελπίδας. Στην ζωή με τον Χριστό δεν χωράει φόβος, ενοχή και απειλή, μιζέρια και κακομοιριά. Έλεγε λοιπόν ο Άγιος, «Εγώ, όταν θα πάω στον Χριστό, θα πάω χαρούμενος». «Και δεν θα φοβηθώ ούτε τα τελώνια…Ούτε τίποτε άλλο. Θα πάω χαρούμενος. Γιατί; Θέλω να παρουσιαστώ μπροστά Του όχι σκιαγμένος και φοβισμένος και δουλάκι. Αλλά σας γιος Του αγαπημένος και χαρούμενος. Να τον κάνω να χαρεί και Εκείνος, έστω και με μένα. Να χαρεί και Εκείνος Να χαρεί…..»
Είμαι σίγουρος Μαρία μου ότι ο Θεός είναι πολύ χαρούμενος που σε έχει σαν κόρη Του τώρα κοντά Του.

Διαβάστε επίσης: Παραλίμνι: Έφυγε η αγαπημένη δασκάλα Μ. Κίτσιου - Αγκαλιά εις μνήμη της