«Μαστίγιο»στη σεξουαλική παρενόχληση-«Καρότο» στον Weinstein

Μια νέα εποχή σηματοδοτεί η σύλληψη του πρώην Παραγωγού της βιομηχανίας του θεάματος στο Hollywood Harvey Weinstein, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με κατηγορίες περί σεξουαλικής κακοποίησης και βιασμού από δεκάδες επώνυμες του Hollywood.

Όλο αυτός ο «κυκεώνας» αποκαλύψεων, λοιπόν, χάραξε μια νέα πορεία για τις γυναίκες που βιώνουν καθημερινά τέτοιου είδους -απαράδεκτες- συμπεριφορές, ειδικά στους χώρους εργασίας, καθώς η ανάδειξη της σεξουαλικής μάστιγας εξαιτίας του σκανδάλου Weinstein, άλλαξε άρδην την ιδιοσυγκρασία των γυναικών-θυμάτων, οι οποίες «έσπασαν» τ’ αμείλικτα κοινωνικά φράγματα, βρήκαν το θάρρος και «έλυσαν» τη σιωπή τους.

Τρανό παράδειγμα, αποτελεί η Ιταλίδα ηθοποιός Άζια Αρτζέντο, η οποία είναι μια από τις 100 γυναίκες που κατηγορούν τον Weinstein για σεξουαλική επίθεση. Μετά τη σύλληψή του άλλοτε πανίσχυρου παραγωγού του Hollywood, η ηθοποιός εξέφρασε την ικανοποίησή της και μάλιστα σε μια τελετή βράβευσής της είπε αυτολεξεί/χαρακτηριστικά: «Ο Harvey Weinstein θα κάνει το πρώτο του βήμα στην αναπόφευκτη κάθοδο στην κόλαση». Αναντίρρητα, αυτή η εκδικητική ρητορική της Ιταλίδας ηθοποιού δείχνει, εμμέσως πλην σαφώς, ότι η νηνεμία που επικρατούσε έφερε τον «άνεμο» της δικαίωσης.

Μια άλλη χαρακτηριστική περίπτωση σεξουαλικής συμπεριφοράς είναι η απρεπής συμπεριφορά του πρώην Υποδιευθυντή της Unicef Justin Forsyth, ο οποίος παραιτήθηκε μετά τις κατηγορίες τριών γυναικών-εργαζομένων στο "Save the Children", οι οποίες έκαναν λόγο για μια άνευ προηγουμένου συμπεριφορά από τον Forsyth. Για το εν λόγω συμβάν, προέβη σε δηλώσεις ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ António Guterres, ο οποίος υπογράμμισε ότι "θα ακολουθήσει πολιτική μηδενικής ανοχής απέναντι σε κάθε απρεπή συμπεριφορά".

Πάντως, βλέπουμε ότι και στις δυο περιπτώσεις, ο «ιθύνων νους» πήρε αυτό που του άξιζε και η δικαιοσύνη «μίλησε», χωρίς να κάνει διακρίσεις.

Γιατί δεν καταγγέλλεται η σεξουαλική παρενόχληση στους εργασιακούς χώρους

Αδιαμφισβήτητα, οι συνηθέστερες περιπτώσεις σεξουαλικής φύσεως, έχουν ως φόντο την εργασιακή σχέση, όπου οι θύτες βρίσκονται σε θέση ισχύος και καταχρώνται τα διευθυντικά τους καθήκοντα. Το θύμα-εργαζόμενος φοβάται να μιλήσει είτε από φόβο είτε λόγω του ότι θα χάσει αυτομάτως τη δουλειά του ή φοβούμενος ότι ένα τέτοιο γεγονός δεν θα λαμβάνονταν σοβαρά υπόψη από αρμόδιους προϊστάμενους στη δουλειά.

Ένας ακόμη λόγος για τη μη καταγγελία σεξουαλικής επίθεσης σε εργαζόμενο από προϊστάμενο, θα μπορούσε να θεωρηθεί η τρέχουσα οικονομική κατάσταση, καθώς δημιουργεί αβεβαιότητα στην επαγγελματική κατάσταση του θύματος.

Όπως και να ’χει, κανένα περιστατικό δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μεμονωμένο, αλλά να καταγγέλλεται και έπειτα να παίρνει τη δικαστική οδό.

Μιλώντας για δικαιοσύνη, ο Harvey Weinstein παρουσιάστηκε στο δικαστήριο του Manhattan, δηλώνοντας ότι είναι αθώος και στις τρεις κατηγορίες για τις οποίες δικάζεται. Αυτό, βεβαίως, συνέβη και σε παρόμοιες περιπτώσεις, όπου γυναίκες τόλμησαν να σπάσουν τη «σιωπή των αμνών» και να κατηγορήσουν τον θύτη τους. Μάλιστα, η πρώτη αντίδραση που είχε ο ίδιος ο θύτης ενώπιον δικαστηρίου, ήταν ακριβώς η ίδια με αυτή του Weinstein. Όμως, αυτό που αποδείχθηκε πολλάκις, είναι ότι ο χρόνος και οι συγκυρίες δεν ευνοούν τους πραγματικούς ενόχους.

Η «υπόγεια» οργή των γυναικών χτίζεται σιγά σιγά μέσα από κινήματα όπως το #MeToo, το οποίο δίνει μια χαραμάδα ελπίδας σε όλες τις γυναίκες που -ακόμη- δεν βρήκαν το θάρρος να «λύσουν» τη σιωπή τους και να καταγγείλουν τέτοιου είδους απρεπείς συμπεριφορές. Έτσι, λοιπόν, ο συνεχής αγώνας για την προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών και όσων γενικά βιώνουν καταστάσεις σεξουαλικής φύσεως, θα χτίσει γερά θεμέλια στην απαρχή του τέλους σε ζητήματα που αφορούν παρενόχληση.