Κορωνοϊός και κοινωνία

Η κρίση που μαστίζει τον πλανήτη δεν αφορά μόνο τον τομέα της υγείας, αλλά έχει και κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές και ψυχολογικές προεκτάσεις, οι οποίες χρήζουν διερεύνησης από την επιστημονική κοινότητα.

Μετά από τόσο μεγάλο διάστημα στην καραντίνα θα πρέπει να επανακοινωνικοποιηθούμε. Θα πρέπει δηλαδή να επανενταχθούμε στο κοινωνικό σύνολο. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε ακόμη πως θα γίνει αυτή η μετάβαση στην ομαλή ανάπτυξη και κοινωνικοποίηση στο σύνολο των ανθρώπων καθώς επίσης και της οικονομικής αναθέρμανσης. Γι αυτό θεωρώ ως πολύ σημαντικό πως οι σύμβουλοι που απαρτίζουν την επιδημιολογική

ομάδα πρέπει να προέρχονται από όλες τις ομάδες των επιστημών (ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, οικονομολόγοι..) έτσι ώστε ο πρόεδρος να είναι σε θέση να παίρνει την σωστή απόφαση σε κάθε περίπτωση.

Υπάρχει αυξημένη ανησυχία για τα οικονομικά προβλήματα, που μπορεί να φτάσουν μέχρι και το «λουκέτο» για σημαντικό αριθμό επιχειρήσεων, λόγω της πανδημίας του νέου κορωνοϊού Covid-19 και είναι λογικό να ανησυχούν στην πλειονότητα τους οι πολίτες. Οι επιχειρήσεις «βιώνουν» μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, με τους τζίρους τους να έχουν καταρρεύσει, ιδιαίτερα στους τομείς που σχετίζονται με τον τουρισμό. Αυτό σημαίνει πως είναι δυνατόν να οδηγηθούμε σε σοβαρά δημοσιονομικά μέτρα (νέα λιτότητα, περικοπές μισθών, συντάξεων κλπ).

Επίσης έχει παρατηρηθεί υποχώρηση της κατανάλωσης των νοικοκυριών για αγαθά και υπηρεσίες που δεν είναι πρώτης ανάγκης λόγω οικονομικών δυσχερειών κάτι το οποίο έχει μεγάλη βαρύτητα για την ανάκτηση μέρους της αναπτυξιακής δυναμικής της οικονομίας αφού, δύναται να οδηγήσει σε υποχώρηση του ΑΕΠ. Συνεπώς, η συμπεριφορά των νοικοκυριών θα συνεχίσει να είναι «επιφυλακτική», για όσο χρονικό διάστημα παραμένει η αβεβαιότητα με το δεύτερο κύμα της πανδημίας αλλά και με τις συνθήκες στην αγορά εργασίας.

Θεωρώ πως είναι σημαντικό και επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε να προβούμε σε άμεσα διαρθρωτικά μέτρα ώστε να δούμε σημάδια οικονομικής υγείας. Τα κοινωνικά ζητήματα, όπως η ισότητα των φύλων, οι θέσεις εργασίας, η κοινωνική ισότητα, το εισόδημα, η οικονομικά προσιτή στέγαση, η εκπαίδευση, η υγεία και η άμυνα πρέπει να κυριαρχήσουν και παράλληλα πρέπει να εξετάσουμε τις πολιτικές που ορίζουν ένα λειτουργικό κράτος: ένας περιβάλλοντικά ασφαλής και κοινωνικά δίκαιος χώρος, στον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να ευδοκιμήσουν.

Τέλος οφείλω να παρατηρήσω πως ανησυχώντας για την απειλούμενη επιβίωσή μας, θυσιάζουμε με χαρά όλα όσα κάνουν τη ζωή να αξίζει κανείς να τη ζήσει.  Αυτές τις μέρες, ο σκληρός αγώνας για επιβίωση γνωρίζει μια πρωτοφανή μιντιακή κορύφωση: υποβαλλόμαστε, χωρίς να εξαναγκασθούμε άμεσα, σε μια  κατάσταση έκτακτης ανάγκης, δεχόμαστε χωρίς να λέμε μια λέξη τον περιορισμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας και ολόκληρη η κοινωνία μετατρέπεται σε μια τεράστια καραντίνα.

Υποστηρίζω ακράδαντα πως μόνο με ενσυναίσθηση, κατανόηση, υπομονή, αλληλεγγύη και δημιουργικότητα θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε σταδιακά σε συνθήκες ευμάρειας.

Εύχομαι και ελπίζω πως η μεγάλη δοκιμασία της κοινωνίας μας θα οδηγήσει, βαθμιαία σε μια ευρύτερη αλλαγή των αξιών και των κοινωνικών ανισοτήτων του κυπριακού περιβάλλοντος. Όμως για να συμβεί αυτή η αλλαγή πρέπει να υπάρξει ο καταλύτης, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον  σκεπτόμενο ενεργό πολίτη.

Δημήτρης Δημητρίου (Σαβουλλής), Δημοτικός Σύμβουλος ΕΔΕΚ Αμμοχώστου