Κι ο Λύκος ματώνει - αλλά είναι Λύκος

Το Κυπριακό δεν είναι δικοινοτικό, εσωτερικό πρόβλημα «δικοινοτικής συμβίωσης», όπως υποβάλλουν αυτοί που επιδιώκουν να το αποδιεθνοποιήσουν, αποκρατικοποιώντας την Κύπρο του '60 και του ψηφίσματος 186.

Υπάρχει αίμα, κόκκινο, ναι, κι από τις δύο πλευρές, υπάρχει πόνος όπως σε κάθε σύγκρουση, κι ο πόνος του «Άλλου», υπάρχουν τα ανθρώπινα δράματα, η ανθρώπινη διάσταση, η συμπάθεια για την κοινή ανθρώπινη μοίρα. Αλλά αυτό δεν αναιρεί την ύπαρξη ενόχων, στο πολιτικό επίπεδο, σκοτεινών σχεδιασμών, επιβουλής, επιτιθεμένου

Η ισοπέδωση κι η εξομοίωση δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να κατανοηθεί ένα πρόβλημα, ειδικά πρόβλημα εισβολής και κατοχής.

Ούτε θα βοηθήσουμε στη λύση του με τα τερπίτια της «αναμόρφωσης των όρων της σύγκρουσης» (conflict transformation): απλώς θα έχουμε διευκολύνει την παράδοσή μας, αλλοιώνοντας τους όρους του προβλήματος που είναι ο τουρκικός επεκτατισμός, βοηθούμενος τώρα από τον οικονομικό μας εξανδραποδισμό.

Τα δόντια που μας απειλούν, όσο και να το θέλουμε, είναι δόντια λύκου, κι όχι μιας καλόγνωμης γιαγιάς.

Τίτος Χριστοδούλου