Η σαπίλα μας κι ο Ευαγόρας

Α Λ Λ Α, ΠΑΝΤΩΣ, αργά μα σταθερά, έστω και με βαρύτατο κόστος λόγω αυτής της αργοπορίας, ο λαός των πολιτών συνειδητοποιεί τις πλήρεις διαστάσεις της σαπίλας. Εντοπίζει σιγά-σιγά τα γενεσιουργά αίτια. Τα εκκολαπτήριά της, τα θερμοκήπια και τους αγωγούς άρδευσής τους. Μέσα στην καλωδίωση των οποίων αντιλαμβάνεται, πλέον, με απέχθεια και τον δικό του ρόλο. Πρωτίστως ότι ο ίδιος ο πολίτης - λαός, ως κομματική πελατεία, διαρκώς εξαπατούμενος απ’ την κυρίαρχη δημαγωγία, σύρεται ν’ αναπαράγει, να συντηρεί και να νομιμοποιεί και τη σαπίλα και τα γενεσιουργά αίτιά της: Με την ψήφο του στις εκάστοτε

εκλογές. Και με την αδρανή, παθητική του στάση, στο μεταξύ των εκλογών διάστημα…Π Λ Η Σ Ι Α Ζ Ε Ι το ελπιδοφόρο, έμπρακτο, του λαού των πολιτών «φτάνει πια»! Κι η αναζήτηση άλλου, σωτήριου ρόλου. Κι ενεργητικότερης στάσης, ανά-στασης λαού. Διότι, όση σαπίλα κι αν επισωρεύτηκε τόσα χρόνια, όσα κακά κι αν φορτώθηκε, όση κοινωνική δυστυχία, πολιτική παρακμή, οικονομική χρεοκοπία κι αν υπέστη αυτός ο λαός, διαθέτει ανεξάντλητο, πλουσιότατο, «πρωτογενές πλεόνασμα» ανέκπτωτων αξιών, φιλότιμου, ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και φιλοπατρίας:Δ Ι Ο Τ Ι: Μακριά απ’ τις βιτρίνες της καθημερινής πολιτικο-οικονομικής ασχήμιας, ο λαός αντλεί ανόθευτους χυμούς αντοχής, εγκαρτέρησης και αντίστασης από τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Διότι, κάθε πολίτης με την προσωπική του συνείδηση, λογοδοτεί σήμερα Σάββατο, 14η Μαρτίου, στον απαγχονισθέντα πριν ξημερώσει η 14η Μαρτίου 1957, 19χρονο Ευαγόρα Παλληκαρίδη των Φυλακισμένων Μνημάτων. Κι αύριο Κυριακή στον Αγνοούμενο 40 χρόνια ηρωικό ταγματάρχη Τάσο Μάρκου. Και στον δολοφονημένο πριν από 21 χρόνια Θεόφιλο Γεωργιάδη. Όπως την περασμένη Κυριακή και στον Γρηγόρη Αυξεντίου. Και σ’ όλους τους θυσιασθέντες για την πατρίδα, την ελευθερία, τη δημοκρατία και την προκοπή της…Π Ε Ρ Ι ΑΥΤΟΥ ακριβώς πρόκειται: Για ποια πατρίδα Εκείνοι θυσιάστηκαν και πώς εμείς την καταντήσαμε; Το φοβερότερο ερώτημα της συνείδησης. Μπροστά στους άσβεστους φάρους και τους αμετάκλητους οδοδείκτες. Και, προπάντων, απέναντι στα παιδιά μας. Που ρωτάνε αμείλικτα, τι την κάναμε εκείνη τη σκυτάλη που μας εμπιστεύτηκε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης; Πώς αξιοποιήσαμε το «πρωτογενές πλεόνασμα» που μας κληροδότησε ανεβαίνοντας στην Αγχόνη με τον Εθνικό Ύμνο στα χείλη, ώρα 23:30 της Τετάρτης, 13 Μαρτίου 1957; Και με πόσα, πολύ λιγότερα από Αγχόνες, με την ψήφο μας και την καθημερινή δημοκρατική μας ενεργητική στάση - ανά-σταση, μπορούμε να κοιτάζουμε ευθέως στα μάτια και τον Ευαγόρα και τα παιδιά μας; Αυτής της συνείδησης ο λαός των πολιτών θα κάνει το θαύμα…ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣΕΡΩΤΗΣΗ ΣΑ 14.3.15Πόσο μεγαλύτερα και περισσότερα προβάλλουν επιτακτικά τα καθήκοντα όταν συνειδητοποιείς ότι, «άπαν το περιεστός ημάς δεινόν» (Θουκυδίδη Δ-10), δεν είναι, πλέον, μόνο η Τουρκία Κατακτητής με τον Αττίλα, το Barbaros, τη NAVTEX και την «εκλιπούσα» που ορέγεται, αλλά κι η εντός των τειχών ημετέρα Σαπίλα, έναντι των οποίων (αμφοτέρων) επιβάλλεται επιτέλους το «απερισκέπτως εύελπις ομόσε χωρήσαι τοις εναντίοις»;Λάζ. Α. Μαύρος