Η πανδημία του κορονοϊού από τη σκοπιά ενός φοιτητή Ιατρικής στην Κύπρο

Για μένα, ως ξένος φοιτητής που σπουδάζει Ιατρική στο 6ο έτος στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, ακριβώς λίγο πριν την αποφοίτησή μου, η τρέχουσα πανδημία Κορονοϊού, φέρει, φυσικά, όλες τις συνέπειες που ανησυχούν και το ευρύ κοινό, όπως για παράδειγμα το ερώτημα αν οι οικογένειες και οι φίλοι μας πίσω στις πατρίδες μας θα είναι ασφαλείς και υγιείς. Επιπλέον, ανησυχούμε για το πώς θα μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας. Ωστόσο, το δεύτερο ερώτημα που προέκυψε αμέσως ακούγοντας ότι η κανονική μας εκπαίδευση στο νοσοκομείο

δεν θα ήταν εφικτή όπως είχε προγραμματιστεί, ήταν: Πού θα μπορούσα να προσφέρω βοήθεια στο σύστημα; Πώς μπορώ, ως ξένος φοιτητής στην Κύπρο, να συμβάλλω στο σύστημα, στη χώρα και στους ανθρώπους της που μου παρέχουν ιατρική εκπαίδευση υψηλής ποιότητας· μια κοινωνία που ήταν το σπίτι "μακριά από το σπίτι" για όλα αυτά τα χρόνια που έχω περάσει εδώ σπουδάζοντας;

Σπουδάζει κανείς Ιατρική προφανώς για να βοηθάει γενικά ανθρώπους. Η δική μου κατανόηση του επαγγέλματός μας, αλλά και αυτή των περισσότερων συναδέλφων μου, είναι ότι ως γιατροί, ή έστω ως φοιτητές ιατρικής, πηγαίνουμε όπου χρειάζονται οι υπηρεσίες μας και εκεί όπου οι άνθρωποι χρειάζονται ένα χέρι βοηθείας. Για μένα, αυτό δεν περιλαμβάνει μόνο την ιατρική βοήθεια, αλλά και κάθε βοήθεια που μπορώ να παράσχω για να διευκολυνθεί η ζωή των συνανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο. Αυτό δεν είναι τυπικό χαρακτηριστικό μόνο ενός φοιτητή ιατρικής, αλλά και ενός οποιουδήποτε ανθρώπου με ενσυναίσθηση που ανατράφηκε για να φροντίζει για τους άλλους με ανθρωπιά. Για αυτό πρέπει να ευχαριστήσω τους γονείς μου καθώς και τους δασκάλους μου, πρώην και νυν.

Έχοντας περάσει από πρόγραμμα εκπαίδευσης ως ΕΜΤ (Emergency Medical Technician) στο σύστημα διάσωσης και πολιτικής άμυνας της Γερμανίας (της χώρας καταγωγής μου), όταν άκουσα τις ειδήσεις για τον Κορονοϊό, ήταν σαφές για μένα ότι τα νοσοκομεία θα χρειάζονταν επιπλέον εργατικό δυναμικό. Γνωρίζοντάς το και θέλοντας να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου, ο εθελοντισμός με σκοπό να υποστηρίξω με κάθε δυνατό τρόπο έμοιαζε σαν η μόνη λογική και αρμόζουσα πράξη για μένα. Όντας λίγες εβδομάδες πριν την αποφοίτησή μας ως γιατροί, υπάρχουν λίγες θέσεις που έχουμε τη δυνατότητα να καλύψουμε στο τρέχον στάδιο της πανδημίας. Ωστόσο, το να πάω στο Ογκολογικό Κέντρο της Τράπεζας Κύπρου και να εξυπηρετήσω την κοινότητα με ό,τι χρειάζεται το ιατρικό σύστημα με κάνει περήφανο και ευτυχισμένο, γιατί αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που έχω επιλέξει να μπω στον ιατρικό τομέα.

Alexander Aschermann (Αλέξανδρος Άσ̌ερμαν)