Η μη απόδοση οφειλόμενης τιμής

Ένας από τους λόγους που πολλές φορές οι άνθρωποι, είτε σαν άτομα είτε σαν σύνολο, οδηγούνται σε λανθασμένες αποφάσεις είναι διότι «λειτουργούν» σαν «φυλακισμένοι εγκέφαλοι». Προβάλουν σαν δικαιολογία για κάποιες αποφάσεις τους το στερεότυπο «υπάρχει μια πάγια απόφαση επί του θέματος» και προσπαθούν με τον τρόπο αυτό να δικαιολογήσουν τη κατά τη γνώμη μου, αδικαιολόγητη αναποφασιστικότητα και αδράνεια τους.

Είχα την ευκαιρία να βιώσω αυτή τη μονολιθική νοοτροπία μιλώντας τελευταίως με την Αντιδήμαρχο του Δήμου Λευκωσίας. Προσπαθούσε να μου εξηγήσει ότι η απόδοση οφειλομένης τιμής από το

Δήμο Λευκωσίας και ιδιαίτερα η στάση της Δημοτικής ομάδας του Δημοκρατικού Συναγερμού εις την οποία ανήκει σε κάποιον που πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στη πατρίδα του –τόσο σε επιστημονικό όσο και σε φιλανθρωπικό επίπεδο- (τελευταίως που παρέλασε ο τυφλός μαθητής Ανδρέας κάποιοι τον θυμήθηκαν) δεν μπορούσε να υλοποιηθεί με την ονομασία κάποιας οδού ή πλατείας στο όνομα του διότι «υπάρχει πάγια απόφαση επί του θέματος να μην προχωρούν σε μετονομασίες». Υπέδειξα βεβαίως ότι εις τη περίπτωση της Λευκωσίας ο Δήμος, με συνοπτικές διαδικασίες μάλιστα, πολύ πρόσφατα είχε μετονομάσει κάποια οδό, ενεργώντας κατά τη γνώμη μου απόλυτα ορθά, αλλά η μονολιθική προσέγγιση της «υφιστάμενης πάγιας απόφασης» παρέμεινε πεισματικά ως δικαιολογία για την άρνηση. Μου ελέχθει μάλιστα ότι η περίπτωση που ανάφερα της απόφασης μετονομασίας που λήφθηκε – επαναλαμβάνω ορθά κατά τη γνώμη μου- ήτο κατ΄ εξαίρεση λόγω εξαιρετικής χειρονομίας του τιμηθέντος. Παλαιότερα βεβαίως υπήρξαν και άλλες εξαιρέσεις –ίδε τη Λεωφόρο Σανταρόζας- και πάλι κατά τη γνώμη μου απόλυτα ορθά.

Δεν θα μπω στο πειρασμό να επιχειρηματολογήσω εάν και η περίπτωση του προσώπου που κατά τη γνώμη μου οφείλει να τιμηθεί επιβάλετο να κριθεί και αυτή ως εξαίρεση. Περιορίζομαι να αναφέρω ότι το επιστημονικό αλλά και φιλανθρωπικό του έργο, για περισσότερα από 50 χρόνια, τυγχάνει καθολικής αναγνώρισης και αποτιμάται, τουλάχιστο εξ΄ ίσου σημαντικό με οποιοδήποτε ποσό χρημάτων πρόσφερε ο ήδη επιλεγής πρόσφατα, με συνοπτικές επαναλαμβάνω διαδικασίες, κατάλληλος, κατ΄ εξαίρεση για να τιμηθεί.

Προκρίνω για προβληματισμό όμως το παντελώς παράλογο και ατεκμηρίωτο της θέσης που απαγορεύει την ελεύθερη σκέψη και συζήτηση της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά και τη λήψη απόφασης. Θεωρώ το «ταμπούρωμα» πίσω από τη θέση «υπάρχει πάγια απόφαση» σαν μια αβάσιμη δικαιολογία για τη μη ανάληψη των ευθυνών των από εκείνους που τάχθηκαν να παίρνουν αποφάσεις. Σαν μια λαμπρή επίδειξη ευθυνοφοβίας.

Είναι όμως και κάτι περισσότερο η μονολιθική αυτή προσέγγιση. Συνιστά λαμπρή επίδειξη άγνοιας της ιστορίας αυτού του τόπου και των ανθρώπων του. Συνιστά επιπρόσθετα και άγνοια του γεγονότος ότι σε μια εποχή που η κοινωνία άναυδη παρακολουθεί τη σήψη και διαφθορά να έχει εισχωρήσει παντού υπάρχει τεράστια ανάγκη να προταχθούν άνθρωποι που τίμησαν τη πατρίδα τους με το πέρασμα τους από τη ζωή. Κατ΄ αυτό τον τρόπο δημιουργούνται σωστά πρότυπα για τη κοινωνία και ιδιαίτερα για τη νεολαία. Η τελευταία κινδυνεύει να καταλήξει να θαυμάζει τους κλέφτες και απατεώνες που πολλές φορές μάλιστα κατορθώνουν να αναρριχηθούν σε σημαντικές θέσεις.

Τελειώνω αναφέροντας ότι γνωρίζω ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο κάποιοι να ισχυρισθούν ότι υπάρχει προσωπικό ενδιαφέρον πίσω από το άρθρο μου αυτό. Δεν το αρνούμαι. Δεν μπορώ όμως να παραμένω αδρανής, θα ήμουν ανάξιος να μην δημοσιοποιήσω τη θέση μου, βλέποντας «ανθρώπινες μινιατούρες» να παίρνουν ή καλύτερα να μην παίρνουν τις επιβαλλόμενες αποφάσεις κρυβόμενοι πίσω από απαράδεκτες δικαιολογίες.

O Χρίστος Μ. Τριανταφυλλίδης είναι δικηγόρος

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του SigmaLive.com