Η μετακίνηση στη Δημόσια Υπηρεσία δεν προσβάλλεται δικαστικά

Σύμφωνα με τη νομολογία, η μετακίνηση υπαλλήλου θεωρείται εσωτερικό διοικητικό μέτρο και δεν προσδίδει εκτελεστό χαρακτήρα στην απόφαση της μετακίνησης, ώστε να υπόκειται σε ακυρωτικό έλεγχο από το Ανώτατο (πλέον Διοικητικό) Δικαστήριο (Σ. ν. Δημοκρατίας (2002) 3 AAΔ 214, Δημοκρατία ν. Κυριάκου (1986) 3 ΑΑΔ 1690), η οποία «ανάγεται στη λειτουργική σχέση Διοίκησης και υπαλλήλου» (Δημητριάδου v. Κυπριακής Δημοκρατίας (Αρ.2) (1991) 4 Α.Α.Δ. 2110).

Αυτό συμβαίνει ακόμα και αν προβληθεί π.χ. ότι συγκεκριμένη μετακίνηση τίθεται στα πλαίσια ασυδοσίας και διέπεται από εκδικητικούς λόγους (Σ. v.

Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 2344/2006, ημ. 2.6.2009).

Συναφώς, στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Α.Ν. ν. Δημοκρατίας (2001) 3(Α) ΑΑΔ 571 αναφέρθηκαν τα εξής:: «Στην παρούσα περίπτωση συμφωνούμε με το πρωτόδικο δικαστήριο ότι η μετακίνηση της εφεσείουσας με βάση το άρθρο 48(3) δεν συνιστά οποιανδήποτε μεταβολή της υπηρεσιακής της υπόστασης και συνεπώς δεν αποτελεί πράξη εκτελεστή υποκείμενη σε ακυρωτικό έλεγχο, αλλά αντίθετα εσωτερικό μέτρο της διοίκησης.

Η μετακίνηση δεν προϋποθέτει αλλαγή της θεσμικής υπόστασης του υπάλληλου.

Τα καθήκοντα τα οποία καλείται να ασκήσει στη νέα του θέση προβλέπονται από το σχέδιο υπηρεσίας και η μετακίνηση δεν έχει οποιεσδήποτε έννομες συνέπειες».

O Δημοσθένης Στεφανίδης είναι δικηγόρος.

Τα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com