Η αποτυχημένη σεζόν του ΑΠΟΕΛ φέρει την υπογραφή τους

Η πορεία του ΑΠΟΕΛ στην αγωνιστική περίοδο 2021/22 μπορεί να έχει μόνο μια ανάγνωση -και κατά συνέπεια αξιολόγηση.

Ότι η ομάδα βρέθηκε στον πυθμένα της βαθμολογίας, ότι τέθηκαν εν αμφιβόλω η παρουσία της στην πρώτη εξάδα (αρχικά) και στην Ευρώπη (ακολούθως), ότι κάλυψε το χαμένο έδαφος κι έφτασε να διεκδικεί το πρωτάθλημα, είναι γεγονότα που δεν αμφισβητούνται.

Την ίδια στιγμή δεν αναιρούν την πραγματικότητα ότι το περασμένο καλοκαίρι

έγιναν ηχηρές και δαπανηρές μεταγραφές που καθιστούσαν τους «γαλαζοκίτρινους» Νο1 φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου.

Στη βάση αυτής της στελέχωσης και στόχευσης γίνεται ο απολογισμός της σεζόν. Και το κοντέρ έγραψε μηδέν τίτλους (για τρίτο συναπτό χρόνο) και έξοδο στο Κόνφερενς Λιγκ σε μια χρονιά που η Κύπρος είχε δύο εισιτήρια για το Τσάμπιονς Λιγκ.

Επί μακρόν (για κάποιους ακόμη και τώρα), ο Σάββας Πουρσαϊτίδης χρησίμευσε ως το (ιδανικό) εξιλαστήριο θύμα, στο οποίο χρεώθηκαν η μη ισορροπημένη στελέχωση και η μη άρτια προετοιμασία του ρόστερ -ένα χάντικαπ, που ουδέποτε ξεπεράστηκε στη διάρκεια της σεζόν.

Ωστόσο στον καταμερισμό ευθυνών το μερίδιο του Ελλαδίτη είναι το πλέον μικρό και σίγουρα το μόνο που δεν είχε επίδραση στην έκβαση της σεζόν. Σε ό,τι αφορά τη στελέχωση δεν είναι καν κοινό μυστικό ότι αρκετές μεταγραφές γίνονται από τη διοίκηση, ενώ είναι εξαιρετικά αμφίβολο, αν ο οποιοσδήποτε προπονητής θα έφερνε αντιρρήσεις στην έλευση παικτών, όπως οι Κβιλιτάια, Οκριασβίλι, Νταουσβίλι, Ντανίλο και Μάγκλιτσα, οι οποίοι εν τέλει προσέφεραν πολύ λιγότερα από τα αναμενόμενα και απαιτούμενα.

Σε ό,τι αφορά την προετοιμασία, ο ΑΠΟΕΛ εδώ και σχεδόν μια δεκαετία έχει αλλάξει προπονητή σε κάθε χρονικό σημείο της σεζόν (ακόμη και πριν την έναρξη του πρωταθλήματος), αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε στην επίτευξη των στόχων του, οσάκις είχε ένα καλό κι ανταγωνιστικό σύνολο μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Αυτό ακριβώς του έλειψε (και) αυτή τη σεζόν. Ήταν το αποτέλεσμα της απουσίας ενός ορθολογικού και εξονυχιστικά λεπτομερούς μεταγραφικού σχεδιασμού. Ήταν η συνέπεια της συνέχισης μιας μεταγραφικής πολιτικής που βασίζεται στις εντυπώσεις και εξαιρετικά επιφανειακά κριτήρια. Τούτων δοθέντων η ευθύνη της διοίκησης είναι τόσο ευδιάκριτη όσο και τεράστια.

Εμμέσως, πλην σαφώς την ανέδειξε και ο ίδιος ο Σωφρόνης Αυγουστή με τη δήλωσή του πως βρήκε μια πλειάδα μεγάλων ονομάτων, τα οποία όμως έπρεπε να τα μετατρέψει σε ενιαίο σύνολο, σε ομάδα.

Ο 45χρονος κατέχει επίσης περίοπτη θέση στο κάδρο των ευθυνών. «Μπαρουτοκαπνισμένος» στο κυπριακό ποδόσφαιρο, ήξερε ακριβώς τι παραλάμβανε και τι αναμενόταν από τον ίδιο, ήταν στον πάγκο στις 31 από τις 32 αγωνιστικές και σε όλα τα παιχνίδια του κυπέλλου.

Και γι’ αυτόν το πρόσημο δεν προκύπτει από το ένα (και μοναδικό) παιχνίδι του προκατόχου του, αλλά από τη (μη) υλοποίηση των στόχων. Ακόμη κι αν παραβλέψει κάποιος τη μακρά περίοδο δοκιμών και αλλαγών, είναι αδύνατον να μη σημειώσει τη μη ανταπόκριση του ΑΠΟΕΛ σε όλα τα μεγάλα ραντεβού στην τελική ευθεία της σεζόν.

Κάθε φορά που η μπάλα… ζεμάταγε, κάθε φορά που έπρεπε να γίνει το καθοριστικό βήμα, οι «γαλαζοκίτρινοι» δεν είχαν την πρέπουσα απόδοση ούτε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Μετά το εντός έδρας 2-1 επί της Ανόρθωσης στο κύπελλο (9/2) και το εκτός έδρας 2-1 επί της ΑΕΚ (13/2) στο πρωτάθλημα η ομάδα έδειχνε να έρχεται με φόρα για την κατάκτηση και των δύο εγχώριων τίτλων.

Και ακριβώς εκεί… έπεσε ο γενικός. Στα επόμενα εννέα παιχνίδια έως το τέλος της σεζόν ο ΑΠΟΕΛ μέτρησε μόλις δύο νίκες (2-3-4) κι έχασε διαδοχικά το κύπελλο, το πρωτάθλημα και το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ.

Οι παίκτες, που σπανιότατα απέδειξαν ότι έχουν την προσωπικότητα και την ποιότητα που ταιριάζει στον πιο πετυχημένο σύλλογο της χώρας, ασφαλώς δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Αλλά αυτοί που τους επέλεξαν (διοίκηση) και τους καθοδήγησαν (τεχνικό επιτελείο) έχουν διπλάσιες.

Η αποτυχημένη σεζόν 2021/22 φέρει την υπογραφή τους.