Εθνικό και κοινοτικό συμφέρον

Συχνά οι πολίτες αντιλαμβάνονται με λάθος τρόπο τις συνόδους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (ΕΣ). Αυτό συμβαίνει και στην Κύπρο.

Πολλοί πιστεύουν ότι το μόνο ή, σχεδόν το μόνο, ζήτημα στην ατζέντα του ήταν οι παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ από δύο ερευνητικά σκάφη της Τουρκίας. Αυτό δεν συμβαίνει, γιατί μια πολυεθνική Ένωση διαθέτει μια αρκετά πλούσια ατζέντα.

Τα θεσμικά όργανα και οι χώρες-μέλη έχουν την ευθύνη να δημιουργήσουν την ατζέντα που κάθε φορά οι συνθήκες

επιβάλλουν. Η Επιτροπή έχει την ευθύνη να κοιτάζει το γενικότερο ευρωπαϊκό συμφέρον και να το θέτει προς διαβούλευση με τους ηγέτες των κρατών και των κυβερνήσεων στο επίπεδο του ΕΣ. Η περιγραφή σε ενότητες της ατζέντας του τελευταίου ΕΣ στις 20 και 21 Ιουνίου βοηθά να κατανοήσουμε τόσο την πολυπλοκότητα όσο και τη συνάφεια των θεμάτων που προκύπτουν για το σύνολο της ΕΕ.

Πρώτη ημέρα: Οι ηγέτες συζητούν σχετικά με τον προϋπολογισμό της ΕΕ (Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο), την κλιματική αλλαγή, την παραπληροφόρηση και τις υβριδικές απειλές. Μετά οι εξωτερικές σχέσεις: έρευνες της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κύπρου, προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Επίσης, υιοθέτηση της νέας Στρατηγικής Ατζέντας για το 2019-2024.

Ο Πρόεδρος της Ρουμανίας Κ. Γιοχάνις, ως είθισται να κάνει ο ηγέτης της εκάστοτε προεδρεύουσας χώρας, ενημερώνει σχετικά με την εφαρμογή των προηγούμενων συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Κατά τη διάρκεια του δείπνου συζητούνται τα ονόματα για τις κορυφαίες θέσεις των θεσμών της ΕΕ: Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και Ύπατος Εκπρόσωπος για την Εξωτερική Πολιτική και Άμυνα.

Δεύτερη ημέρα: οι ηγέτες της ΕΕ-27 συζητούν για το ευρώ- μεταρρύθμιση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ). Στην τελευταία ενότητα, Τουσκ και Γιούνκερ ενημερώνουν τους ηγέτες σχετικά με το Brexit.

Η περιήγηση στον κόσμο της ατζέντας του ΕΣ δείχνει πόσο μεγάλης σημασίας είναι η αναζήτηση κάθε φορά ενός κοινού στόχου: του κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος. Τα κράτη-μέλη κάθε φορά αναζητούν μια γραμμή συναίνεσης, αυτήν που υπηρετεί τον πιο πάνω κανόνα. Αν κάθε κράτος-μέλος αναζητούσε το δικό του εθνικό συμφέρον, δεν θα υπήρχε η ΕΕ, ή θα υπήρχε μια κατά περίπτωση διακρατική συνεργασία, όχι πάντως ΕΕ. Το κοινοτικό συμφέρον δεν πάει ανεξάρτητα από το εθνικό συμφέρον: τα δύο πάνε μαζί. Αν λ.χ. η συζήτηση για την κλιματική αλλαγή οδηγήσει σε κοινές αποφάσεις, αυτό υπηρετεί τα συμφέροντα κάθε κράτους-μέλους γιατί σε μεγάλο βαθμό εμπεριέχει και το εθνικό συμφέρον, αλλά και την γενικότερη κατεύθυνση της Επιτροπής. Εθνικό και κοινοτικό συμφέρον προωθούνται ταυτόχρονα. Μόνο έτσι η ΕΕ κατακτά νέους στόχους.