Επικίνδυνοι κινδυνολόγοι (Περί εκποιήσεων)

Αυτό που ακολουθεί είναι αντίλογος στο Υπουργείο Οικονομικών, στους Moodys, στον Σύνδεσμο Τραπεζών, στον ΟΕΒ, στο ΚΕΒΕ και σε δημοσιογράφους φερέφωνα τους δηλ. οι συνήθεις ύποπτοι.

Ωσάν ενορχηστρωμένη προσπάθεια κατασπάραξης και απαξίωσης της Βουλής

που τόλμησε να τροποποιήσει τον νόμο περί εκποιήσεων που οι πιο πάνω επέβαλαν δια φανερών και κρυφών απειλών (κλείσιμο Συνεργατισμού, κούρεμα των καταθέσεων κλπ) μια Κυριακή του Ιουλίου πέρσι. Άλλαξαν τον δικό τους νόμο που οι «δικοί» τους οι Τροικανοί δια του μνημονίου επέβαλαν. Δεν είναι οι 30 μέρες που έγιναν 45, ούτε οι δύο εκτιμητές από την λίστα του κληματολογίου, ούτε η μίνιμουν τιμή που ενόχλησαν πραγματικά, αλλά το δικαίωμα των δανειοληπτών να καταφύγουν στην δικαιοσύνη. Αυτό ενόχλησε! Η Τρόικα δεν τόλμησε να αφαιρέσει αυτό το δικαίωμα από Ευρωπαίους πολίτες, έπρεπε να γίνει από δικούς μας-δικούς τους. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό τους ότι πρόσβαση στην δικαιοσύνη είναι σταθερό χαρακτηριστικό κάθε ευνομούμενης πολιτείας. Είναι από εκείνα τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε πολίτης στην χώρα του. Ακύρωσε το και αμέσως βρέθεσαι σε κοινωνία άδικη που δεν θέλεις να ζεις. Που δεν είναι ούτε Ευρωπαική, ούτε δίκαιη, ούτε ανθρώπινη. Όλα και όλοι όχι μόνο πρέπει να σέβονται μια έννομη δημοκρατία αλλά πρέπει και να ενταντιώνοντι σε οτιδήποτε την μειώνει κάνοντας της ανάξια για να την ζούν δημοκρατικοί ελεύθεροι πόλιτες.

Οργανισμοί, όπως Τράπεζες, Κυβέρνηση κλπ όφειλαν όχι μόνο να προσαρμοστούν αλλά και να στηρίζουν τέτοιο περιβάλλον, αφού μόνο έτσι μπορούν να αναπτυχθούν μακροπρόθεσμα. Το κράτος δικαίου (the rule of law) είναι εκ των ον ουκ άνευ για μια ευτυχισμένη ζωή.  Οι δανειστές και οι υποστήρικτες τους όχι μόνο πρέπει να το κατανοήσουν αλλά και να το στηρίζουν. Γι’ αυτό και στην υπόλοιπη Ευρώπη, που οι δανειολήπτες δικαιούνται να αμφισβητήσουν στα δικαστήρια τις τράπεζες, η περίοδος εκποίησης φτάνει τα τρία χρόνια και όχι τους τρείς μήνες της Κύπρου, και οι τράπεζες τους μια χαρά δουλεύουν.

Γι΄αυτό καμιά Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί να παραπονεθεί και να ζητήσει απαγόρευση πρόσβασης των δανειζόμενων στη δικαιοσύνη. Είναι αδιανόητο. Μα θα καταφεύγουν στα δικαστήρια και αυτοί που γνωρίζουν ότι θα χάσουν φωνάζει ο σύνδεσμος Τραπεζών. Όντως. Είναι όμως μέρος του κόστου λειτουργίας μιας καλής και δίκαιης κοινωνίας. Ποιος εκτός από την δικαιοσύνη θα αποφασίσει αν κάποιος έχει δίκαιο ή άδικο, μήπως η Τράπεζα;!

Θα μειωθούν τα καινούργια δάνεια σε νέα ζευγάρια φωνάζουν! Ίσως προσωρινά. Τι θα κάνουν όμως τα λεφτά οι τράπεζες αν δεν τα δανείσουν; Από που θα κερδίζουν χρήματα για τους μετόχους τους; Αν επιμένουν τότε η ζωή θα οδηγήσει και πάλιν την κοινωνία στην δημιουργία Συνεργατικών Εταιρειών ( Building Societies) ακριβώς για τούτον τον σκοπό. Θα ψάχνουμε αυτό που χάσαμε. Που αντί να το διορθώσουμε το σκοτώσαμε!

Όσο για αυστηρότερους όρους παρεχώρησης δανείων ή ψηλότερα επιτόκια αν είναι αυτό το τίμημα για να ζούμε σε μια πολιτισμένη κοινωνία και όχι σε ζούγκλα, τότε είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε το τίμημα. Οι τράπεζες ακόμα λέγει θα δυσκολευτούν να εισπράξουν παλαιότερα δάνεια και διερωτάσε, αυτοί που τα λένε τούτα δεν πήραν ξοφλημένες περιουσίες από τους γονείς τους; Γιατί όταν δεν υπήρχαν αυτοί οι δρακόντιοι νόμοι ξεπλήρωναν τα δάνεια τους οι δικοί τους; Γιατί δεν ήταν κακοπληρωτές; Το σκέφτηκαν, ότι πλήρωναν τα δάνεια τους διότι ήταν το σωστό πράγμα να κάνουν; Ήταν μια υποχρέωση που έπρεπε να ξοφληθεί. Έτσι απλά. Γιατί πριν την κρίση και στην απουσία των άνομων τούτων νόμων, δεν υπήρχε πρόβλημα μη εξυπηρετούμενων δανείων; Γιατί αυτά εμφανίστηκαν με την κρίση και ιδίως μετά το κούρεμμα και την καταστροφή του πλούτου των Κυπριακών νοικοκυριών;

Μα οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, πάλιν επιμένουν! Αλλά η λύση είναι απλή. Βάλε όλους τους δανειολήπτες να υπογράφουν εξουσιοδήτηση –αποκάλυψη όλων των λογαριασμών τους σε όλες τις τράπεζες, όπως με το κτηματολόγιο. Είναι τόσο απλό. Γιατί δεν το κάνουν; Μήπως για να χρησιμοποιούν τους κακοπληρωτές ως μοχλό πίεσης πάνω σε όλους τους δανειολήπτες;

Και ποιά η ανάγκη να πουλάνε οι τράπεζες τα δάνεια τους, δηλ. την σάρκα τους, στους ξένους επενδυτές για ένα κομμάτι ψωμί; Γιατί οι ξένοι να μπορούν να κερδίζουν από τα ΜΕΔ και οι τράπεζες μας όχι;  Διερωτήθηκε κανείς; Γιατί δεν κάνουν παρόμοιες εκπτώσεις στους Κύπριους δανείζομενους και πελάτες τους, έτσι ώστε να μένουν και τα κέρδη στον τόπο; Δεν καταλαμβαίνουν οι Τράπεζες ότι πουλόνται στους ξένους αποξενώνονται απο μελλοντικά κέρδη και τότε ίσως να έχουν ανάγκη νέων καφαλαίων; Το σκέφτηκαν ποτέ αυτό;

Επίσης, η ακύρωση λένε του τροποποιητικού νόμου και επιστροφή στον νόμο του Ιουλίου 2018 είναι αναγκαίο για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, τότε πως εξηγείται η ανάπτυξη 2.8% το 2016, 4.2% το 2017 και 3.8% το 2018; Πως το εξηγούν οι φωστήρες μας; Οι αναβαθμίσεις της χωράς τα τελευταία τρία χρόνια στην ανάπτυξη της Οικονομίας οφείλονταν όχι στον ρυθμό των εκποιήσεων. Αντίθετα οι ακατάσχετες εκποιήσεις εξπρέςς θα σκοτώσουν το επιχειρείν με συνέπεια να βλάψουν μεσοπρόθεσμα την οικονομική ευρωστία της χώρας.

Ο νόμος λοιπόν όπως τροποποιήθηκε προχθές από την Βουλή δεν πρέπει να αλλάξει. Οι συνήθεις κινδυνολόγοι επιφανειακά , βραχυπρόθεσμα και λανθασμένα βλέπουν το θέμα.

Κυρίως αποσκοπούν στο να γίνουν αρεστοί εκτός Κύπρου. Και ας βλάψουν την οικονομία και το κράτος δικαίου της χώρας των.

*Πρόεδρος  Πατριωτικού Κινήματος