ΑΠΟΕΛ: Η εντολή που πήγε «στου κουφού την πόρτα» κι έμεινε χωρίς συνέπειες

Το ημερολόγιο έδειχνε 5 Οκτωβρίου. Μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ από τη Σλόβαν Λίμπερετς ο ΑΠΟΕΛ είχε αναδειχθεί ισόπαλος χωρίς τέρματα με τον (τότε) ουραγό Ερμή και στον Αρχάγγελο «το καζάνι έβραζε».

Υπό τον τίτλο «Προχωρούμε περήφανα για το 8ο συνεχόμενο» η διοίκηση των «γαλαζοκιτρίνων» είχε εκδώσει μια μακροσκελή ανακοίνωση, η οποία στην τελευταία της παράγραφο ανέφερε αυτολεξεί τα ακόλουθα:

«Η

εντολή προς τους παίκτες και το τεχνικό επιτελείο, είναι ξεκάθαρη. Θα αγωνίζονται όσοι θα μπαίνουν μέσα στο γήπεδο για να παλεύουν το κάθε δευτερόλεπτο. Θέλουμε να είμαστε περήφανοι κάθε φορά που ο ΑΠΟΕΛ φθάνει στο τέλος ενός αγώνα. Όποιος δεν το κάνει αυτό, τότε θα θέτει τον εαυτό του εκτός. Ο ΑΠΟΕΛ πρέπει και θα αποκαταστήσει, ξανά την περηφάνια του κόσμου του, σε κάθε αγώνα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος».

Έκτοτε παρήλθαν 50 ημέρες, στη διάρκεια των οποίων η ομάδα δεν πανηγύρισε (δύο ισοπαλίες, τρεις ήττες) και σημείωσε μόλις ένα τέρμα πραγματοποιώντας -κατά γενική ομολογία- εμφανίσεις κάτω του μετρίου. Ο προπονητής άλλαξε, οι υπεύθυνοι για το σκάουτινγκ και τις μεταγραφές είναι στην πόρτα εξόδου από τον Αρχάγγελο, αλλά οι παίκτες παραμένουν εκτός του κάδρου των συνεπειών.

Φαντάζει εξαιρετικά απίθανο να συμβαίνει αυτό, επειδή «όσοι μπαίνουν στο γήπεδο παλεύουν το κάθε δευτερόλεπτο» ή επειδή με την απόδοση των παικτών οι εντός και πέριξ του συλλόγου είναι «περήφανοι κάθε φορά που ο ΑΠΟΕΛ φθάνει στο τέλος ενός αγώνα». Τι ισχύει συνεπώς;

Έχουν συμβιβαστεί άπαντες στον Αρχάγγελο πως «αυτή η στάνη αυτό το τυρί βγάζει», ότι δηλαδή από αυτό το ρόστερ δεν μπορούν να έχουν περισσότερες ή μεγαλύτερες προσδοκίες και απαιτήσεις, ή η ξεκάθαρη εντολή ήταν ένα μήνυμα «στου κουφού την πόρτα» και -κόντρα στις εξαγγελίες- παραμένει χωρίς συνέπειες για όσους δεν την τηρούν;