«Άκυρο» Δικαστηρίου σε προαγωγή Επιθεωρητή

Το Διοικητικό Δικαστήριο αποδέχθηκε την προσφυγή με αρ.521/2017 Χριστοπούλου κατά την απόφασης της ΕΕΥ να προάξει στη θέση Επιθεωρητή Γενικών Μαθημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης τον κ. Ιωαννίδη από 1.3.2017.

Η αιτήτρια ισχυρίστηκε με τον Δικηγόρο της Ανδρέα Σ. Αγγελίδη ότι η ΕΕΥ παραγνώρισε το πρόσθετο, αλλά μη απαραίτητο, προσόν της για το οποίο η ΕΕΥ έκρινε ότι έχει «μόνο οριακή σημασία».

Το Δικαστήριο όμως έκρινε ότι:

«… η πιο πάνω θέση είναι εσφαλμένη. Είναι πάγια και διαχρονικά νομολογημένο ότι πρόσθετα προσόντα που δεν προβλέπονται από το σχέδιο υπηρεσίας,

λαμβάνονται υπόψη εφόσον είναι συναφή προς τα καθήκοντα της θέσης, ως συμβαίνει εν προκειμένω. Απόκειται δε στο διορίζον όργανο να τα αξιολογήσει και σταθμίσει, αποφεύγοντας τα δύο άκρα, ήτοι, αφενός, να μη δοθεί σ’ αυτά υπερβολική βαρύτητα, ώστε να ισοδυναμούν με απόδοση έκδηλης υπεροχής, αλλά, αφετέρου, η σημασία που τους δίδεται να μην είναι εντελώς οριακή, όπως θα ήταν, αν τα πρόσθετα προσόντα δεν είχαν σχέση με τα καθήκοντα της θέσης. Μέσα σε αυτά τα όρια το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση και στάθμιση των στοιχείων.

Έχει επίσης νομολογηθεί, σε περίπτωση ισοδύναμων υποψηφίων ως προς τις υπηρεσιακές εκθέσεις, ότι πρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, παρέχουν πλεονέκτημα στον κάτοχό τους για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης.

… Η Ε.Ε.Υ. υπό πλάνη, παρέλειψε να προβεί σε οποιαδήποτε αξιολόγηση και δεν έλαβε υπόψη της το πρόσθετο προσόν της αιτήτριας, η κατοχή του οποίου, δεδομένης και της, έστω οριακής, υπεροχής της στις υπηρεσιακές εκθέσεις, έδιδε σε αυτήν υπεροχή και/ή πλεονέκτημα έναντι του Ε.Μ.. Πλεονέκτημα, ωστόσο, που ουδόλως λήφθηκε υπόψη από την καθ’ ης η αίτηση, σύμφωνα και τα όσα αναφέρονται στο πρακτικό λήψης της επίδικης απόφασης, με αποτέλεσμα τη διαπίστωση περί εμφιλοχωρήσασας πλάνης.

Το γεγονός ότι στην προφορική συνέντευξη ενώπιον της Ε.Ε.Υ. το Ε.Μ. αξιολογήθηκε ως «Εξαίρετος» ενώ η αιτήρια ως «Σχεδόν εξαίρετη», δεν διαφοροποιεί ουσιωδώς τα πράγματα και δεν αναιρεί την προηγηθείσα διαπίστωση περί πλάνης, εφόσον, λαμβανομένων υπόψη των ως αμέσως ανωτέρω λεχθέντων, δεδομένα υπήρξε εσφαλμένη εκτίμηση ως προς τη συγκριτική εικόνα των δύο υποψηφίων στο κριτήριο προσόντα, η οποία φαίνεται ότι επηρέασε την τελική κρίση της καθ’ ης η αίτηση».

Κατέληξε δε με τα εξής:

«Υπ’ αυτά τα δεδομένα, και με βάση τη συγκριτική εικόνα των δύο υποψηφίων στα θεσμοθετημένα στοιχεία κρίσης, δεν έχω πεισθεί για τους λόγους που κρίθηκε ότι το Ε.Μ. υπερείχε της αιτήτριας. Προκύπτει δε ότι στην υπό κρίση περίπτωση, ανεπίτρεπτα και κατά παράβαση της πάγιας επί του θέματος νομολογίας, δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στην προφορική συνέντευξη, η οποία, αντί να αποτελέσει συμπληρωματικό στοιχείο κρίση, ως ο ίδιος ο Νόμος προβλέπει, λειτούργησε ως υπερκριτήριο, επικαλύπτοντας τα πάντα και υποσκελίζοντας την υπεροχή της αιτήτριας στα λοιπά στοιχεία κρίσης, με αποτέλεσμα να διαπιστώνεται πλάνη και υπέρβαση της εύλογης διακριτικής ευχέρειας της Ε.Ε.Υ.».